Sfinks Kanadyjski: Wygląd I Charakter Rasy, Pielęgnacja I Pielęgnacja, Recenzje Właścicieli, Zdjęcia

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 22:41

Canadian Sphynx: The Naked Wonder of the Feline

Koty żyją z ludźmi od wielu stuleci. W tym czasie wyhodowano wiele nowych ras. Jednym z młodych, niezwykłych gatunków kotów jest kanadyjski sfinks.

Zadowolony

• 1 Historia powstania kanadyjskiego Sfinksa

• 2 Cechy rasy

  • 2.1 Wygląd

    • 2.1.1 Kolor
    • 2.1.2 Galeria zdjęć: odmiany barwne kanadyjskich sfinksów

• 3 cechy charakteru kanadyjskich bezwłosych kotów

  • 3.1 Pozytywne cechy i wady rasy

    3.1.1 Wideo: ciekawe fakty dotyczące kanadyjskich sfinksów

• 4 Na jakie choroby podatny jest Sfinks kanadyjski

• 5 Jak wybrać kociaka

  • 5.1 Tabela: różnice między Kanadyjczykiem, Donem Sphinxem i Peterbaldem
  • 5.2 Ile kosztują kocięta Sphynx

• 6 Cechy opieki nad łysymi kotami

  • 6.1 Kąpiel
  • 6.2 Pielęgnacja uszu, oczu, pazurów
  • 6.3 Wideo: jak dbać o kanadyjskiego Sfinksa
  • 6.4 Toaleta

  • 6.5 Żywienie kanadyjskich sfinksów

    • 6.5.1 Gotowy pasza
    • 6.5.2 Produkty naturalne

• 7 Jak wyhodować kanadyjskie sfinksy

  • 7.1 Jak przebiega ciąża
  • 7.2 Kastracja i sterylizacja
• 8 Recenzje właściciela

Historia powstania kanadyjskiego Sfinksa

Pierwsze informacje o bezwłosych kotach można znaleźć w pracach z czasów starożytnych. Naukowcy sugerują, że przodkowie sfinksów byli popularni wśród Azteków. Żyjące z nimi bezwłose koty nazywano meksykańskimi. Ale niestety ostatnie zwierzęta tej rasy zniknęły na początku XX wieku. Nagie mruczenie pojawiało się okresowo u zwykłych kotów. Ale nie można było stworzyć nowej rasy.

Nowa karta w historii rasy bezwłosych kotów rozpoczęła się dopiero w 1966 roku, kiedy wśród małych kociąt w Kanadzie znaleziono łyse dziecko. Postanowili nazwać go Prun. Kiedy dorósł, skrzyżowano go z matką. W miocie znalazły się zarówno bezwłose kocięta, jak i zwykłe niemowlęta. Następnie Prune została skrzyżowana z siostrami i córkami. Tak więc pojawiła się nowa rasa.

W 1971 roku Cat Fanciers Association (CFA) nie uznało kanadyjskiego sfinksa za odrębną rasę. Stało się to dopiero w 2002 roku. W tym samym czasie opracowano wzorzec rasy. Obecnie kanadyjskie sfinksy są uznawane przez wszystkie światowe organizacje felinologiczne.

Cechy rasy

Zgodnie ze standardem rasy Sfinks kanadyjski musi mieć następujące parametry:

• głowa średniej wielkości, wydłużona z wydatnymi kośćmi policzkowymi;
• kufa jest zaokrąglona w kształcie klina, opuszki wąsów wyraźnie zaznaczone;
• wąsy (wąsy) według standardu TICA (International Cat Association) powinny być krótkie, jakby ułamane, według standardu WCF (World Cat Federation) ich obecność jest pożądana, ale dopuszczalny jest również całkowity brak wąsów;
• uszy są duże i szerokie, bez owłosienia po wewnętrznej stronie (niektóre włosy są dozwolone na zewnątrz i u nasady);
• oczy są duże, w kształcie cytryny, kolor tęczówki może być dowolny;
• tułów jest średniej długości, z szeroką klatką piersiową i zaokrąglonym brzuchem, bardzo muskularny;
• ogon długi, zwężający się ku końcowi, dopuszczalny na końcu niewielki włos (tzw. ogon lwa);
• łapy średniej długości, proporcjonalne do tułowia;
• tylne nogi są nieco dłuższe niż przednie;
• opuszki łap grube, palce długie;

• na ciele muszą być fałdy.

  

  Sfinks kanadyjski musi spełniać surowe normy

Wady rasy obejmują:

• mały rozmiar zwierzęcia;
• bardzo delikatna lub odwrotnie, zbyt silna konstytucja;
• brak fałd na głowie;
• bardzo wąska głowa;
• uparty charakter;
• nadmiar wełny.

Przedstawiciele rasy nie otrzymują nagród:

• z falowanymi włosami;
• z objawami sztucznego usuwania włosów;
• wrogi i agresywny.

Wygląd

Dorosły samiec Sfinksa kanadyjskiego waży około 5 kg, natomiast samica waży 3,5 kg.

Uważa się, że sfinks jest całkowicie nagim kotem. Ale kanadyjskie sfinksy, pomimo tego, że na zewnątrz wydają się bezwłose, nadal mają mały puch na niektórych częściach ciała. Najczęściej krótkie, miękkie włosy znajdują się na nogach, ogonie, zewnętrznej części uszu i mosznie. W dotyku wygląda jak zamsz. Na innych częściach ciała futro może być całkowicie nieobecne lub może występować miękki puch, który przypomina skórkę brzoskwini.

Kolor

Kolor sfinksa zależy od koloru skóry. Może być inaczej.

Standard rasy WCF rozpoznaje wszystkie kolory. A standard CFA rozpoznaje wszystkie kolory, z wyjątkiem tych, które różnią się strefami (naprzemiennie ciemne i jasne paski na każdym włosie). Najważniejsze z nich to:

• kolor, składający się z jednego koloru (biały, czarny, niebieski i inne);
• szylkretka, która jest reprezentowana przez połączenie dwóch (czarno-czerwonego lub niebiesko-białego) lub trzech (czerwonych, czarno-białych) kolorów;
• pręgowany z plamami w postaci wzorów, pasków lub małych plamek;
• bicolor, czyli połączenie czerwieni, czerni i bieli w różnych proporcjach;
• punkt koloru, czyli ciemniejsze zabarwienie na końcach uszu, ogona, łap i nosa.

Galeria zdjęć: odmiany kolorów kanadyjskich sfinksów

Kolor skorupy żółwia występuje prawie zawsze tylko u kobiet

Bicolor to połączenie kilku kolorów w kolorze zwierzęcym

Koty z kolorowymi punktami mają tajemniczy wygląd

Pręgowany to kolor ze wzorem pasków lub kombinacji plam

Białe sfinksy kanadyjskie często mają niebieskie oczy

Kolor oczu Sfinksa kanadyjskiego według standardu CFA może być dowolny. WCF wymaga mieszania koloru oczu z kolorem. TICA pozwala na kolor zielony i zielonkawo-brązowy, ale idealnie wymaga również dopasowania kolorów.

Cechy charakteru kanadyjskich bezwłosych kotów

Sfinksy mają bardzo życzliwy, cierpliwy charakter i dobry stosunek do psów. Te koty można zostawić same z dziećmi i nie martwić się o oboje. Nie są zazdrośni, bardzo cierpliwi i sprytni. Sfinksy często wybierają ulubionego gospodarza lub nawet gościa.

Dominują samce kanadyjskiego sfinksa. Uważają się za panów domu, niezależnych i bardzo ciekawskich. Żadne wydarzenie nie minie, każda rzecz zostanie zbadana. Koty są bardziej miękkie i delikatne. Z łatwością zdobywają zaufanie i miłość swojego pana. Ale kobiety potrzebują więcej uwagi dla siebie i nie pozwalają im zapomnieć o swojej osobie: będą cię gonić i lizać twoją twarz, aż się nudzą. Samice Sfinksa są wielkimi miłośnikami czystości. Potrafią lizać się godzinami. Całą procedurę mycia można powtórzyć po 2-3 godzinach.

Wiele osób uważa, że Kanadyjczycy są bardzo agresywni. Ale to błędne przekonanie. Moi rodzice mają kanadyjskiego sfinksa. Jest bardzo przyjacielski, aktywny i nie boi się obcych. Sfinksy są bardzo inteligentne.

Sfinksa kanadyjskiego można zostawić z dzieckiem

Pozytywne cechy i wady rasy

Jak każde zwierzę, Sfinks kanadyjski ma zarówno pozytywne, jak i negatywne właściwości.

Do pozytywnych cech należy fakt, że:

• figlarny;
• aktywny;
• ciekawy;
• delikatny;
• czuły dla właściciela;
• dobrze dogadać się z innymi zwierzętami;
• cierpliwy;
• mądry;
• kochać dzieci.

A negatywne cechy są następujące:

• potrzebują codziennej pielęgnacji i częstych kąpieli;
• boi się zimna;
• może wydawać się nachalny.

Wideo: ciekawe fakty dotyczące kanadyjskich sfinksów

Na jakie choroby podatne są kanadyjskie sfinksy?

U młodych Sfinksa kanadyjskiego oczy otwierają się znacznie wcześniej niż w okruchach innych ras. W związku z tym bardziej prawdopodobne jest wystąpienie zapalenia spojówek (zapalenie błony śluzowej oczu). Objawami tej choroby są wydzieliny z oczu, które mogą być śluzowe lub ropne. Leczenie polega na oczyszczeniu powiek z wydzieliny i zakropleniu kropli do oczu lub nawilżeniu maścią (tetracyklina lub hydrokortyzon). Aby nie zaostrzać choroby, tylko lekarz weterynarii powinien przepisać leczenie. Aby zapobiec tej dolegliwości, zaleca się codzienne oczyszczanie oczu wacikiem zwilżonym przegotowaną wodą.

Sfinksy kanadyjskie często cierpią na mastopatię (zapalenie i patologiczne powiększenie gruczołów mlecznych z pojawieniem się na nich fok). Ta choroba może również wystąpić u wykastrowanych samców. Najczęściej mastopatia jest konsekwencją braku równowagi hormonalnej, dlatego samoleczenie po wykryciu objawów choroby jest przeciwwskazane. Objawy tej dolegliwości to:

• obrzęk i stwardnienie gruczołów mlecznych;
• zaczerwienienie wokół sutków;
• bolesne odczucia u kota podczas sondowania gruczołów mlecznych.

Mastopatia to patologiczna zmiana w gruczole sutkowym

Ponieważ sfinksy nie mają włosów, ich skóra jest podatna na różne reakcje alergiczne, które mogą objawiać się:

• zaczerwienienie;
• swędzący;
• łupież;
• pojawienie się ran na skórze.

Najczęstszą przyczyną alergii jest reakcja organizmu na środki czystości i detergenty, leki i żywność.

Średnia długość życia Sfinksa kanadyjskiego wynosi średnio 12-15 lat.

Jak wybrać kociaka

Kociaka najlepiej kupować od zaufanych hodowców, a nie w sklepie zoologicznym lub na „targu ptaków”. Tylko w takim przypadku kupujący ma gwarancję, że nie zostanie oszukany sprzedażą zwierzęcia innej rasy, że dziecko będzie zdrowe i zsocjalizowane.

Zdrowy mały Sfinks jest energiczny, wesoły, energiczny, jego oczy płoną. Apatyczne zachowanie, matowe oczy z oznakami łzawienia wskazują na zły stan zdrowia. Kociak powinien mieć absolutnie czyste uszy i nos bez wydzieliny. Wszystko powinno być również czyste pod ogonem, selekcja nie jest dozwolona. Jeśli kotek jest przygnębiony, chowa się, nie wchodzi w jego ramiona, miauczy żałośnie lub syczy, najprawdopodobniej oznacza to, że jest chory.

Kocięta są zwykle przekazywane właścicielom nie wcześniej niż do 3 miesiąca życia. Ten okres wystarczy, aby dziecko nauczyło się manier i zasad zachowania od matki. Również w tym wieku staje się jasne, czy spełnia on wszystkie standardy rasy. Ważne jest, aby w tym czasie zakończyła się realizacja tych szczepień, które kociak powinien mieć w momencie przeniesienia do nowej rodziny.

Jeśli jednak zakochałeś się w konkretnym kociaku i boisz się, że nie będziesz miał czasu na jego odkupienie, możesz zarezerwować dziecko, sporządzając wstępną umowę z hodowcą i wpłacając zaliczkę.

Kocięta Sfinksa Kanadyjskiego od najmłodszych lat posiadają cechy rasy

Wybór płci zwierzęcia zależy od preferencji właściciela, ponieważ postacie kota i kota są zupełnie inne. Jeśli przyszły właściciel Sfinksa planuje uzyskać dochód z hodowli, należy zabrać samicę. Ale kobiety są droższe.

Aby odróżnić kanadyjskiego Sfinksa od Dona czy Peterbalda, wystarczy zwrócić uwagę na ich wygląd.

Zewnętrzne różnice między Sfinksami Peterbald, Kanadyjskim i Donem można wykryć natychmiast

Tabela: różnice między kanadyjczykiem, don sphinx i peterbald

	Don Sphynx	Sfinks kanadyjski	Peterbald
Wąsy	Często spotykane	Nieobecny	Najczęściej nieobecny, ale czasami
Głowa	Kształt klina	Bardziej zaokrąglone	Wąski, długi, z długim nosem
Oczy	W kształcie migdałów	W kształcie cytryny	Skośne, w kształcie migdałów
Wełniany pokrowiec	Istnieją zarówno koty całkowicie bezwłose, jak i pokryte puchem lub częściowo wełną.	Ciało pokryte jest puchem	Dostępne zarówno nago, jak iz włosami
Łapy	Średnia długość	Dłuższy niż Don Sphinx	Długi i smukły
Ogon	Prosto	Zwęża się ku końcowi	Długie i cienkie u nasady
Uszy	Końcówki są lekko zaokrąglone, wysoko osadzone i szeroko rozstawione, lekko pochylone do przodu	Duży, szeroki u podstawy, wyprostowany	Ustaw nisko, oddziel.

Ile kosztują kocięta Sphynx

Najpierw musisz dowiedzieć się, od czego zależy cena. Przede wszystkim ta rasa ma swoje własne standardy. Dlatego po urodzeniu kociąt przypisuje się im określone klasy:

• klasa zwierząt domowych to kategoria kociąt, które nie zdadzą żadnego z punktów normy, ale będą cudowne jako zwierzęta domowe, dotyczy to także zwierząt bez rodowodu;
• klasa rasy - przypisywana kotom, które same nie mogą uczestniczyć w wystawach, ale są wykorzystywane w hodowli potomstwa;
• klasa wystawowa - w wystawach mogą brać udział kocięta spełniające wszystkie kryteria normy, cena takich maluszków uzależniona jest od ilości wełny, a także od płci.

Koszt kociąt zależy bezpośrednio od klasy zwierzęcia:

• zwierzęta domowe (klasa zwierząt) wraz z obowiązkową kastracją będą kosztować średnio 8-15 tysięcy rubli;
• kocięta do hodowli (klasa rasy) na podstawie koloru, rodowodu itp. będą miały średnią cenę 15-40 tysięcy rubli;
• pokaż kocięta (klasa wystawowa) - około 40-100 tysięcy rubli.

Cechy opieki nad łysymi kotami

Opieka nad Sfinksem Kanadyjskim nie wiąże się z niczym szczególnym ani trudnym. Kąpiel, oczyszczanie uszu i oczu, obcinanie paznokci powinno być regularne.

W zimnych porach roku musisz ubrać sfinksa w ciepłe ubrania i monitorować temperaturę w pomieszczeniu.

Ze względu na brak wełny Sfinksy Kanadyjskie są często przemarznięte i mogą się przeziębić w przeciągu, dlatego warto zadbać o odpowiednią odzież dla nich

Kąpielowy

Sfinksy kąpielowe należy wykonywać w miarę brudzenia się skóry i jak najrzadziej. Zbyt częste zabiegi mogą prowadzić do nadmiernego wysuszenia skóry, a zbyt rzadko - do zatkania porów, gromadzenia się wydzielin w fałdach skóry, aw konsekwencji do chorób skóry. Latem zwierzę kąpie się nie częściej niż raz w tygodniu, a zimą - gdy się brudzi.

Szampon dla zwierząt łysych powinien być hipoalergiczny, o neutralnym pH 5,5. Wskazane jest zakupienie detergentu przeznaczonego specjalnie dla sfinksów:

• Pani Kiss „Pełen wdzięku Sfinks”;

  

  Szampony przeznaczone dla bezwłosych kotów uwzględniają cechy skóry zwierzęcia

• „Elitarny profesjonalista” z „Agrovetzashita”.

Woda w kąpielisku powinna być dość gorąca: około 37–38˚С. Kąpiel w chłodnej wodzie często prowadzi do przeziębień. Po zabiegu zwierzę należy osuszyć suchym miękkim ręcznikiem. Niemożliwe jest suszenie kotów tej rasy suszarką do włosów, ponieważ skóra zareaguje negatywnie na suche gorące powietrze. Temperatura w pomieszczeniu po zabiegach wodnych powinna wynosić co najmniej 25˚С. W przeciwnym razie zwierzę może się przeziębić.

Pielęgnacja uszu, oczu, pazurów

Konieczne jest delikatne czyszczenie uszu lekko wilgotnymi wacikami, gdy się brudzą. Aby zapobiec chorobom oczu, raz w tygodniu należy myć oczy wacikiem zwilżonym przegotowaną wodą lub słabymi liśćmi herbaty. A także regularnie (co 10-14 dni) przecinaj pazury.

Wideo: jak dbać o kanadyjskiego Sfinksa

Ubikacja

Najczęściej do toalety używana jest specjalna plastikowa taca. Kupując go zwróć uwagę, że wymiary pozwalają zwierzęciu swobodnie się w nim zmieścić. Należy pamiętać, że gdy kociak dorośnie, niepożądana jest zmiana toalety, do której jest przyzwyczajony, na większą tacę.

Musisz także poprawnie dobrać wysokość boków kuwety. Kuweta z niskimi bokami może się wysypać, a kuweta z wysokimi ścianami może być dla kociaka niewygodna. Wskazane jest, aby toaleta miała płaskie dno. To daje mu stabilność.

Jedzenie kanadyjskich sfinksów

Karm swojego zwierzaka tylko wysokiej jakości karmą i produktami. Sfinksa kanadyjskiego można karmić zarówno pokarmem gotowym do spożycia, jak i pokarmem naturalnym.

Gotowy kanał

Gotowe karmy są suche i mokre. Każdy z tych gatunków może być użyty do karmienia Sfinksa kanadyjskiego. Niektórzy weterynarze zalecają stosowanie mieszanki paszowej, gdy dieta kota obejmuje zarówno karmę suchą, jak i mokrą. Ale inni specjaliści są przeciwni temu podejściu. W każdym razie rozsądnie jest skonsultować się z lekarzem weterynarii lub hodowcą, od którego kupiono kociaka, w sprawie najlepszego sposobu karmienia zwierzęcia.

Produkty klasy ekonomicznej do karmienia Sfinksów Kanadyjskich nie będą działać. Nie jest w stanie zaspokoić zapotrzebowania organizmu na niezbędne substancje, a nawet może zaszkodzić zdrowiu zwierzaka. Dlatego konieczne jest kupowanie tylko paszy premium lub super premium. Obejmują one:

• HILLS (wzgórza);
• EUKANUBA (Ekanuba);
• PAKIET EAGLE (Eagle Pak);
• IAMS (Ignamy);

• ROYAL CANIN (Royal Canin);

  

  Marka Royal Canin oferuje suchą karmę specjalnie zaprojektowaną dla kotów Sphynx

• NUTRO CHOICE (Nutro Choise);
• BOSH (Bosch);
• PRO NATURE (O naturze);
• PLAN PRO (Plan Pro);
• INNOVA (Innova);
• ZUPA KURCZAKOWA (rosół);
• ACANA (Akana);
• ORIJEN (pochodzenie).

Naturalne produkty

Dieta dorosłego Sfinksa kanadyjskiego powinna zawierać następujące pokarmy:

• chude mięso;
• nerki i serca kurczaka;
• ryba;
• płatki śniadaniowe;
• warzywa;
• warzywa i owoce (jeśli zwierzę to nie przeszkadza).

Następujące produkty są zabronione:

• ości;
• mleko;
• surowe ryby rzeczne;
• kości z kurczaka;
• słone potrawy;
• wędliny;
• słodycze;
• pikantne jedzenie.

Mały kociak do 1,5 miesiąca powinien karmić się mlekiem matki. Następnie w diecie pojawiają się:

• twarożek;
• żółtko jaja;
• mieszanki mleczne;
• owsianka.

Od trzech miesięcy możesz dać:

• warzywa;
• niesolony ser;
• gotowana chuda wołowina;
• gotowane warzywa;
• tarta pierś z kurczaka.

Tryb zasilania przedstawia poniższy schemat:

• od 1 do 3 miesięcy kociak należy karmić 6-8 razy dziennie po 20 lub 25 g na jedno karmienie;
• od 4 do 6 miesięcy - 2-3 razy dziennie po 40 lub 50 g na karmienie.

Jak wyhodować kanadyjskie sfinksy

Samice osiągają dojrzałość płciową bardzo wcześnie: już od 6-7 miesięcy. W tym czasie kot po raz pierwszy jest w rui. Samica głośno krzyczy, obraca się na podłodze, ugina się w plecach i równolegle depcze ruchy tylnymi nogami w jednym miejscu. Jej charakter i chód również mogą się zmienić. Ale każdy właściciel kanadyjskiej samicy powinien wiedzieć: pod żadnym pozorem nie należy planować krycia w okresie pierwszej rui, ponieważ w tym czasie jej ciało nie zostało jeszcze uformowane.

Dojrzałość płciowa u samców pojawia się znacznie później niż u samic, około 7-8 miesięcy. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej stają się zauważalnie bardziej agresywni. Niektóre osoby zaczynają zaznaczać rogi i próbują używać miękkich zabawek dla samozadowolenia.

Pierwsze krycie dla kotów tej rasy można zaplanować dopiero po ukończeniu przez nie około półtora roku. Dotyczy to zarówno kotów, jak i kotów.

Sfinksy kanadyjskie mogą być homozygotyczne lub heterozygotyczne. Kocięta czystej krwi bez odchyleń mogą pojawić się tylko w przypadku krzyżowania osobników homozygotycznych. Niemożliwe jest określenie wyglądu tych zwierząt bez specjalnych umiejętności. Dlatego profesjonaliści zajmują się hodowlą tych zwierząt. Ale nawet w przypadku idealnego doboru partnerów w miocie mogą pojawić się zarówno dzieci łyse, jak i owłosione.

Jak idzie ciąża

Będąc w ciąży, samice Sfinksa kanadyjskiego stają się czułe i zaczynają domagać się jeszcze większej uwagi. Poród na ogół przebiega bez wydarzeń.

Ciąża sfinksa trwa około 63 dni. Sfinks kanadyjski może urodzić i urodzić do 12 kociąt.

Kocięta Sfinks są bardzo słodkie

Kastracja i sterylizacja

Wielu mężczyzn po rozpoczęciu dojrzewania zaczyna oznaczać przedmioty w mieszkaniu jako swoje terytorium. Nie musisz tego znosić. Istnieje kilka sposobów rozwiązania tego problemu, począwszy od technik psychologicznych, a skończywszy na kastracji kota.

Dojrzewanie płciowe samicy przebiega raczej niespokojnie, z krzykami i tarzaniem się po podłodze. Naprawienie tego zachowania jest bardzo problematyczne. Upał występuje 2-3 razy w roku i trwa około 3-5 dni.

Istnieją 2 sposoby rozwiązania tego problemu: zrobienie kota z kotem lub spryskanie. Ale w każdym razie nie podawaj swojemu zwierzakowi tabletek, aby stłumić pożądanie seksualne, może to spowodować nieodwracalne uszkodzenie ciała kota.

Lekarze weterynarii odradzają poddawanie takim zabiegom zwierząt poniżej 8-10 miesiąca życia. Jeśli zaniedbasz to zalecenie, kocięta będą opóźniać wzrost i rozwój.

Operacja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. Należy się do tego przygotować: nie karmić zwierzęcia 8-12 godzin przed zabiegiem. Nie podawać wody przez 4-6 godzin przed operacją.

Kot może wyleczyć się ze znieczulenia w ciągu 1-2 dni. W takim przypadku szwy mogą wymagać obróbki (jeśli występują). Kot nie powinien mieć możliwości ich lizania. Aby to zrobić, zwierzę musi nosić specjalny koc lub obrożę pooperacyjną. Po zdjęciu szwów nie jest wymagana żadna szczególna opieka nad zwierzęciem.

Kołnierz elżbietański stanowi dla kota urządzenie ochronne, które zapobiega lizaniu miejsca szwu pooperacyjnego

Recenzje właścicieli

Sfinksy kanadyjskie to dobroduszne, spokojne zwierzęta o rozwiniętej inteligencji. Ale należy im poświęcić więcej uwagi niż zwykłym kotom. Te zwierzęta są bardzo lojalne wobec swojego pana. Opieka nad nimi nie jest trudna, poza praniem, którego sfinksy szczególnie nie lubią.