Olej Wazelinowy Na Zaparcia U Kotów I Kotów: Wskazówki Dotyczące Stosowania U Kociąt I Dorosłych Zwierząt, Recenzje

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

Stosowanie oleju wazelinowego na zaparcia u kotów i kociąt

Zaparcia - częściowy lub całkowity brak wypróżnień. Przy przedłużonym zatrzymywaniu stolca weterynarze zalecają stosowanie medycznego olejku wazelinowego, który przyniesie zwierzęciu ulgę i pomoże delikatnie uwolnić jelita z kału.

Zadowolony

• 1 Właściwości i zastosowania oleju wazelinowego

• 2 Dawkowanie i metody leczenia

  • 2.1 Doustne stosowanie oleju wazelinowego

  • 2.2 Jak zrobić mikro lewatywę

    2.2.1 Wideo: jak prawidłowo wykonać lewatywę kota

  • 2.3 Leczenie kociąt
• 3 Przeciwwskazania i skutki uboczne
• 4 Zapobieganie zaparciom
• 5 Recenzje właściciela

Właściwości i zastosowanie oleju wazelinowego

Olejek wazelinowy jest bezpieczny dla zdrowia, bezbarwny, bez smaku i zapachu, nie wpływa negatywnie na organizm zwierzęcia i jest wydalany w postaci niezmienionej.

Olej wazelinowy jest bezbarwny, bezwonny i pozbawiony smaku

Jest stosowany jako środek przeczyszczający doustnie lub doodbytniczo na zaparcia. Otula ściany jelita filmem olejowym, zmiękcza stolec i wyzwala naturalną motorykę przewodu pokarmowego. Pożywienie łatwo przepływa przez odbyt i następuje delikatny ruch jelit.

Dawkowanie i metody leczenia

Pojedyncza dawka oleju wazelinowego dla dorosłego zwierzęcia to 5-10 ml doustnie. Przy wielokrotnym stosowaniu oleju wazelinowego utrzymywana jest przerwa 4-5 godzin. Dzienna dawka leku nie powinna przekraczać 20 ml. W niektórych przypadkach kot może otrzymać mikro lewatywę.

Przyjmowanie oleju wazelinowego doustnie

Do podawania doustnego stosuje się wyłącznie medyczny olej wazelinowy, który podaje się zwierzęciu w czystej postaci. Wymaga to strzykawki medycznej bez igły:

1. Lek jest pobierany do strzykawki.
2. Kot kładzie się na kolanach bokiem lub tyłem do siebie i trzyma za rękę.

3. Strzykawkę umieszcza się w ustach między policzkiem a zębami, bliżej nasady języka.

   

   Strzykawkę bez igły umieszcza się bliżej nasady języka
4. Głowa zwierzęcia jest lekko uniesiona, a olej jest ostrożnie wstrzykiwany, upewniając się, że zwierzę ma czas na połknięcie leku.

Jeśli po 3-4 godzinach nie wystąpiły wypróżnienia, kotowi ponownie podaje się 5-6 g oleju, po godzinie procedurę powtarza się w tej samej dawce.

Oleju wazelinowego nie podaje się więcej niż 5 razy. Jeśli po wykonanych zabiegach nie nastąpi wypróżnienie, zwierzę będzie potrzebowało pilnej pomocy weterynaryjnej.

Jak zrobić mikro lewatywę

W przypadku długotrwałych zaparć zaleca się wykonanie lewatywy dla kota:

1. Strzykawka uzyskane w farmacji weterynarii zyskuje 5-10 ml (w zależności od masy ciała zwierzęcia) medycznych oleju wazelinowego, w postaci czystej lub rozcieńczonej w połowie z wodą i ogrzewa do temperatury 36 ^o S.
2. Nasmaruj końcówkę gruszki lubrykantem i delikatnie włóż ją do światła odbytnicy na 1,5–2 cm.
3. Jeśli defekacja nie nastąpi w ciągu 10 minut, zabieg powtarza się po 3 godzinach w tej samej dawce.
4. Jeśli kot nie mógł się opróżnić po drugich mikroklasystach, oznacza to, że nie możesz obejść się bez pomocy weterynarza, ponieważ jelita mogą być zatkane kamieniami kałowymi i być może konieczna będzie operacja.

Do wykonania lewatywy kotu potrzeba dwóch osób

Wideo: jak prawidłowo dać kotu lewatywę

Leczenie kociąt

Kocięta są traktowane w taki sam sposób jak dorosłe zwierzęta. Różnice dotyczą tylko dawkowania: olejek podaje się dziecku doustnie raz dziennie w ilości 1 ml na 1 kg masy ciała. Jeśli kociak nie jest w stanie samodzielnie opróżnić jelit po 12-16 godzinach, należy natychmiast zwrócić się o pomoc do lekarza weterynarii. Lewatywę dla dziecka można wykonać samodzielnie tylko w skrajnych przypadkach, ponieważ ściany jelit kotka są bardzo łatwe do uszkodzenia.

Przeciwwskazania i skutki uboczne

Jako środek przeczyszczający wazelinę podaje się zwierzęciu tylko po uprzedniej konsultacji z weterynarzem. Lek kategorycznie nie jest zalecany do stosowania, jeśli:

• mają choroby zapalne przewodu żołądkowo-jelitowego;
• zwierzę ma wysoką temperaturę, której towarzyszy gorączka;
• kot jest w ciąży lub w okresie laktacji;
• jest operacja na otrzewnej;
• kot ma skręt jelit;
• mają chroniczne zaparcia;
• występuje krwawienie z jelit;
• istnieje indywidualna nietolerancja;
• Niedawno przeprowadzono odrobaczanie.

Przy podawaniu leku w zalecanej przez lekarza dawce nie obserwuje się skutków ubocznych

Rzadko się zdarza:

• mimowolny wyciek oleju i wydostawanie się kału z odbytu;
• brak (hipowitaminoza) w organizmie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach A, D, E, K, co prowadzi do spowolnienia wzrostu, krzywicy, upośledzenia funkcji rozrodczych, słabego krzepnięcia krwi.
• tworzenie się guzków w jelicie, prowadzące do nowotworów złośliwych.

Zapobieganie zaparciom

Zapobieganie zaparciom składa się z kilku elementów:

1. Właścicielowi zaleca się całkowitą zmianę diety zwierzęcia. Sucha karma powinna być wysokiej jakości z odpowiednią ilością błonnika w składzie. W pobliżu miski z karmą umieszcza się pojemnik z wodą, ponieważ brak płynu przyczynia się do stwardnienia kału.
2. Podczas spożywania produktów naturalnych do diety włączane są sfermentowane produkty mleczne, świeże zioła i zboża. Nie możesz karmić zwierzęcia kościami kurczaka i ryb.
3. Zwierzęta długowłose wymagają regularnego czesania, aby podczas lizania sierść nie gromadziła się w przewodzie pokarmowym. Istnieją również specjalne preparaty (pasta słodowa) do szybkiego usuwania połkniętej wełny.
4. Zapewnienie wymaganego poziomu aktywności fizycznej: zabawy na świeżym powietrzu, długie spacery.
5. Planowe odrobaczanie odbywa się co 2-3 miesiące, robaki często powodują zatory jelitowe.
6. Regularne wizyty u lekarza weterynarii w celu wykonania badań profilaktycznych i zapobiegania zaparciom i różnym chorobom.

Recenzje właścicieli

Nie należy często używać ciekłej parafiny na zaparcia u zwierzaka, sztuczna stymulacja wypróżniania uzależnia. Jeśli zwierzę cierpi na chroniczne zaparcia, należy skonsultować się z doświadczonym lekarzem weterynarii w celu ustalenia przyczyny tego stanu, ponieważ nawet po ustąpieniu objawów pierwotna przyczyna pozostanie.