Ocieplenie Dachu Domu Drewnianego, Także Od Wewnątrz, Jak To Zrobić Dobrze

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

Zasady izolacji dachu drewnianego domu na zewnątrz i wewnątrz

Błędem jest wierzyć, że drewniany dom z definicji okaże się sam z siebie, że tak powiem, ciepły. Jak każdy inny budynek dobrze jest go zaizolować, zwłaszcza dachu, przez który ciepłe powietrze opuszcza pomieszczenie na skutek konwekcji. W tym artykule omówimy izolację dachu drewnianego domu.

Zawartość

• 1 Jaką izolację wybrać

  • 1.1 Wełna mineralna
  • 1.2 Pianki
  • 1.3 Ecowool

• 2 Samodzielna izolacja dachu drewnianego domu

  • 2.1 Opcje izolacji płaskiego dachu

    • 2.1.1 Zewnętrzna izolacja płaskiego dachu
    • 2.1.2 Wideo: izolacja termiczna i spadzisty dach płaski
    • 2.1.3 Izolacja wewnętrzna
    • 2.1.4 Wideo: izolacja stropu wełną mineralną

  • 2.2 Izolacja dachu dwuspadowego na krokwiach drewnianych

    2.2.1 Wideo: Izolacja dachu skośnego

• 3 Cechy zastosowania folii hydro i paroizolacyjnych

  • 3.1 Folia paroizolacyjna

  • 3.2 Folia hydroizolacyjna

    • 3.2.1 Zwykły film
    • 3.2.2 Membrana paroprzepuszczalna
    • 3.2.3 Wideo: membrana superdyfuzyjna lub folia hydroizolacyjna

Jaką izolację wybrać

Głównym wymaganiem jest to, aby materiał możliwie jak najbardziej przewodził ciepło. Zdolność izolatora ciepła do zatrzymywania ciepła ocenia się na podstawie wielkości fizycznej - współczynnika przewodnictwa cieplnego (CT), który ma jednostkę miary W / m * ⁰ С.

Warstwa wełny mineralnej o grubości 18 cm jest porównywalna pod względem przewodności cieplnej do ściany z cegły o grubości 210 cm

Im niższa, tym lepiej. Obecnie najbardziej efektywne są izolatory ciepła, których CT mieści się w zakresie 0,034-0,042 W / m * ⁰ C. Należą do nich:

• wełna mineralna;
• pianki;
• ecowool.

Dość ważna dla izolacji jest również taka charakterystyka jak paroprzepuszczalność, której jednostką miary jest mg / m * h * Pa. Jak sama nazwa wskazuje, odzwierciedla zdolność materiału do przepuszczania pary wodnej, czyli w rzeczywistości mówimy o przepuszczalności powietrza. Te materiały, które mają wysoką paroprzepuszczalność, potocznie nazywane są „oddychającymi”. Ogólnie rzecz biorąc, "oddychające" struktury otaczające, jeśli wpuszczają parę z umiarem, są dobre, ponieważ część ciepłego i wilgotnego powietrza dostępnego w pomieszczeniu zostanie przez nie usunięta, co zmniejszy szybkość wentylacji.

W związku z tym straty ciepła będą niższe. Na przykład w domach zbudowanych według radzieckich standardów - ze ścianami paroprzepuszczalnymi, z jednogodzinną wymianą powietrza, udział strat ciepła z powodu wentylacji wynosi 40%. W Europie, gdzie ściany są zwykle osłonięte folią paroizolacyjną, wymagany współczynnik wymiany powietrza na godzinę wynosi 2, a udział strat ciepła przez wentylację wzrasta do 60%.

Ale w przypadku dachu paroprzepuszczalność izolacji nie odgrywa szczególnej roli i zwykle powstrzymują się one od urządzenia „oddychającego” ciasta dachowego. Wszak para w wyniku konwekcji przedostaje się tutaj w największych ilościach i prawdopodobieństwo, że skrapla się ona na zewnątrz izolacji lub nawet wewnątrz niej jest dość duże. A kondensat, czyli woda, to zupełnie inna historia: gnije i niszczenie materiału podczas zamrażania oraz znaczny wzrost przewodności cieplnej.

Przy niewłaściwej izolacji na dachu tworzy się kondensacja, która szybko niszczy system krokwi i materiały kratki dachowej

Teraz warto przyjrzeć się bliżej izolatorom termicznym, które zapewniają najskuteczniejszą ochronę.

Wełna mineralna

Nici z wełny mineralnej wykonane są ze stopionego kamienia naturalnego (wełna bazaltowa), szkła lub żużla, a więc:

• nie pali się;
• nie jest interesujący dla środowiska biologicznego (grzyby, pleśń, gryzonie);
• nie boi się wysokich temperatur;
• dobrze pochłania dźwięk (ze względu na miękką strukturę);
• ma wysoką przepuszczalność pary;

• nie wydziela szkodliwych substancji po podgrzaniu.

  

  Wełna mineralna nie gnije, nie boi się wysokich temperatur i ma dobre właściwości izolacyjne

Ostatni punkt można uznać za warunkowy. Faktem jest, że włókna mineralne są krótkie i trzeba je sklejać za pomocą związków na bazie żywicy fenolowo-formaldehydowej. Uważa się, że zgodnie z technologią produkcji emisja (uwalnianie) substancji toksycznych przez wełnę mineralną jest znikoma, ale dziś w sprzedaży są bardzo często tanie odmiany, najczęściej produkcji chińskiej, które równie dobrze mogą okazać się niebezpieczne.

Aby się tym nie przejmować, można kupić wełnę mineralną ze spoiwem akrylowym - jest ona uważana za całkowicie bezpieczną

Wełna mineralna ma cechy, o których potencjalny nabywca powinien wiedzieć z wyprzedzeniem:

• materiał jest stosunkowo drogi;
• dobrze wchłania wodę (higroskopijność), jednocześnie całkowicie tracąc zdolność zatrzymywania ciepła;
• podczas montażu wydziela niebezpieczny pył kłujący, przed którym należy zabezpieczyć się maską oddechową, okularami i rękawiczkami (odzież wyrzucana po montażu).

Dziś, dzięki przemyślanej i dobrze finansowanej „promocji” wełny bazaltowej, w społeczeństwie panuje opinia, że jest to najbardziej zaawansowana i nowoczesna odmiana wełny mineralnej. Wata szklana jest prezentowana jako materiał przestarzały, a ponadto strasznie kłujący i niewygodny. Taki PR pozwala sprzedawać wełnę bazaltową po wygórowanych cenach, ale nie powinieneś w to wierzyć.

Izover jest wykonany na bazie najwyższej jakości włókien szklanych i praktycznie nie wydziela żadnych szkodliwych składników podczas montażu

Nowoczesne włókna szklane są bardzo cienkie, dzięki czemu nie kłują już rąk, dzięki czemu wata szklana nie ustępuje w żaden sposób wełnie bazaltowej. Wielu znanych producentów, takich jak Isover, wytwarza z niego swoje produkty, tylko ze względu na potężną antyreklamę, która nie jest reklamowana.

Należy zaznaczyć, że gęstość wełny mineralnej zmienia się w bardzo szerokim zakresie - od 35 do 450 kg / m ³. W związku z tym obciążenie dachu zaizolowanego wełną mineralną różnych typów może być bardzo różne.

Styropian

Termin ten odnosi się do wszystkich materiałów otrzymanych przez spienianie polimerów. Na przykład to, co w życiu codziennym nazywaliśmy styropianem, to granulowana pianka polistyrenowa (PPS).

Pianka jest wytwarzana ze spienianych materiałów polimerowych, dzięki czemu zawiera dużo powietrza i niewiele waży

Istnieją również pianki poliuretanowe (PPU), pianki z polichlorku winylu (PVC), pianki polietylenowe (PPE) oraz znacznie trudniejsze do noszenia materiały takie jak poliizocyjanuran (stosowany w płytach warstwowych). Struktura pianek nie jest włóknista, jak wełna mineralna, ale porowata. Dlatego oni:

• odporne na wilgoć;
• mają niską przepuszczalność pary.

Wszystko to dotyczy większości pianek, ale są wyjątki. Najbardziej znana jest guma piankowa, która jest rodzajem pianki poliuretanowej: jak wiadomo bardzo dobrze pochłania wilgoć i przepuszcza powietrze wraz z parą.

Powszechne stosowanie pianek wynika z dwóch ważnych zalet:

• niska cena;
• brak wyraźnego szkodliwego efektu (wełna mineralna, jak pamiętamy, jest bardzo zakurzona).

W życiu codziennym zwykle stosuje się następujące typy:

1. Do izolacji powierzchni płaskich - styropian. Wraz z granulowanym PPP, w którym np. Pakuje się sprzęt AGD, powstaje ekstrudowany. Jego struktura nie jest podzielona na granulki, ale jest to stały porowaty polimer. Wytłaczany PPP jest znacznie droższy niż granulowany, ale jest w stanie wytrzymać znaczne obciążenia - do 50 t / m ², co pozwala na zastosowanie go do izolacji termicznej eksploatowanych dachów i podłóg.

2. Zakrzywione powierzchnie - z pianką polietylenową. Może być produkowany pod różnymi znakami towarowymi, na przykład „Penoplex”. ŚOI, w przeciwieństwie do PPP, są miękkim, elastycznym materiałem i są dostarczane w rolkach. Posiadając taką strukturę, bardzo dobrze pochłania również dźwięki, podczas gdy PPS i inne sztywne pianki polimerowe takiej zdolności nie mają.

   

   Wygodne jest izolowanie zakrzywionych sekcji dachu pianką polietylenową

3. Miejsca trudno dostępne (pęknięcia, szwy, pęknięcia, ubytki) - pianką poliuretanową. Materiał ten występuje nie tylko w kauczuku piankowym, ale także w dobrze znanej piance poliuretanowej - to on jest używany do wypełnienia wszystkich powyższych. Piankę wykonaną z pianki poliuretanowej można również zastosować do izolacji powierzchni płaskich, ponieważ tworzy jednolitą powłokę, ale jest droga.

   

   Pianka poliuretanowa to nic innego jak dobrze znana pianka poliuretanowa

Grzejniki polimerowe mają również wady i są dość poważne:

1. Nawet przy stosunkowo niskich temperaturach (dla PPS - od +80 ^o С) w materiałach rozpoczynają się procesy rozkładu termicznego, prowadzące do uwolnienia szkodliwych dla zdrowia gazów. Muszą to wziąć pod uwagę właściciele domów z dachami z tektury falistej lub blachodachówki - latem takie dachy bardzo się nagrzewają.
2. Wszystkie polimery są łatwopalne, a podczas spalania wydzielają silnie toksyczny dym w dużych ilościach. Poprzez wprowadzenie do kompozycji środków zmniejszających palność można obniżyć grupę palności do G1, ale w warunkach wysokiej temperatury charakterystycznej dla pożaru takie materiały nadal silnie dymią. To prawda, że dym na dachu prywatnego domu nie jest tak niebezpieczny, problem ten dotyczy wieżowców, których w żadnym wypadku nie można izolować pianką (dym może zatruwać mieszkańców wyższych pięter).

Piankowe tworzywa przyciągają gryzonie, które lubią je jeść z przyjemnością. Ten problem dotyczy tylko mieszkańców domów prywatnych

Ecowool

Ecowool to jeden z najskuteczniejszych materiałów izolacyjnych, ale jednocześnie jest niezwykle tani. W istocie jest to strzępiony papier impregnowany środkiem antyseptycznym i zmniejszającym palność.

Istnieją dwa sposoby wykorzystania tego materiału:

1. Suchy. Jest wydmuchiwany przez specjalną instalację lub ręcznie wypełniany do zamkniętej wnęki, na przykład za okładziną ścienną.

   

   Suchy ecowool jest wydmuchiwany za wstępnie zmontowaną skórą

2. Z wilgocią. Karmienie z nawilżaniem można przeprowadzić tylko przy użyciu specjalnego sprzętu. Lignina wchodząca w skład papieru w stanie mokrym wykazuje właściwości adhezyjne (efekt papier-mache), w wyniku czego ecowool przykleja się do powierzchni (nawet do sufitu) i tworzy twardą, bezszwową powłokę.

   

   Lignina zawarta w ecowoolu pod wpływem wody zamienia się w klej i nadaje powłoce niezbędną wytrzymałość

W życiu codziennym ecowool nie był szeroko stosowany, ponieważ:

• środki zmniejszające palność i antyseptyki stosowane do impregnacji są umiarkowanie toksyczne;
• materiał jest palny: grupa palności G2 (materiały średnio palne), zgodnie z charakterystyką palności - B1 (wysoce łatwopalny).

Oprócz wskazanych, przy izolacji dachu można zastosować grzejniki masowe - keramzyt, trociny, żużel. Są mniej skuteczne np. W keramzycie, w zależności od gęstości CT wynosi od 0,1 do 0,18 W / m * ⁰ С, ale są bardzo tanie.

Samodzielna izolacja dachu drewnianego domu

Technika pracy zależy od rodzaju dachu.

Opcje izolacji dachów płaskich

Płaskie dachy wznosi się na małych budynkach w południowych regionach, gdzie opady są minimalne. Istnieją dwa rodzaje izolacji:

• na wolnym powietrzu;
• wewnętrzny.

Koniecznie trzeba zacząć od strony zewnętrznej i tylko wtedy, gdy okaże się ona niewystarczająco skuteczna, wykonują również izolację wewnętrzną.

Izolacja zewnętrzna płaskiego dachu

Musisz działać w następującej kolejności:

1. Dach pokryty jest folią paroizolacyjną, którą można przykleić.

2. Następnie na dachu układa się grzejnik - płyty z wełny mineralnej, styropian lub keramzyt. Płyty z wełny mineralnej należy dobrać na tyle sztywne, aby wytrzymały obciążenie. Z tego samego powodu należy używać tylko ekstrudowanej pianki polistyrenowej. Materiały te można przykleić specjalnym mastyksem lub przykręcić do sufitu za pomocą kołków. Pierwsza opcja jest lepsza, ponieważ kołki działają jak zimny most.

   

   Płyty termoizolacyjne układa się wzdłuż warstwy hydroizolacyjnej i mocuje do masy uszczelniającej lub kołków

3. Na górnej krawędzi izolacji powstaje nachylenie 7 stopni, które jest niezbędne do odpływu wody. Jeśli używana jest keramzyt, należy ją odpowiednio wypoziomować. W przypadku PPP lub wełny mineralnej stosuje się specjalne płyty wykonane z tych materiałów, z których jedna strona ma odpowiednie nachylenie. Płyty te należy układać tak, aby zachodziły na złącza w głównej warstwie izolacji.

   

   Aby utworzyć zbocze, wzdłuż którego będzie płynąć woda, użyj specjalnych płyt izolacyjnych ze ściętą powierzchnią

4. Podczas układania drugiej warstwy bardzo prawdopodobne jest uszkodzenie pierwszej, dlatego też w celu rozłożenia ciężaru instalatora bardzo pożądane jest ułożenie płyt na izolacji (należy po nich tylko chodzić).
5. W kolejnym kroku płyty z tworzywa piankowego lub wełny mineralnej przykręca się do sufitu za pomocą kołków lub wkrętów samogwintujących, jeśli nie były klejone mastyksem. Należy stosować specjalne łączniki - tzw. Krążkowe, charakteryzujące się dużymi zaślepkami (aby nie przebijały się przez izolację).

Łączniki metalowe przyczyniają się do strat ciepła i w bardzo dużym stopniu: oblicza się, że metalowy mostek zimny o powierzchni zaledwie 10% powierzchni izolowanego odcinka zmniejsza sprawność izolatora cieplnego o 90% czyli działa tylko przy jednej dziesiątej

Następnie kładzie się wodoodporną powłokę. Wcześniej materiał dachowy był używany w tym charakterze, ale dziś jest uważany za przestarzały: mrozoodporność jest zbyt niska dla tego materiału, nie toleruje również promieniowania ultrafioletowego (UV) i zmian temperatury. Promienie UV pozbawiają plastyczność i mastyk, które służą do klejenia pokrycia dachowego, dzięki czemu żywotność dachu skraca się do zaledwie 5-7 lat.

Nowoczesne materiały rolkowe trwają 15-20 lat

Trwalsze (ostatnie 15–20 lat) są nowoczesne materiały:

• bitumiczny - folgoizol i metalloizol (zamiast tektury użyto folii);
• bitum-polimer - hydrostekloizol, rubemast, szkło melt, bikrost itp. (dzięki dodatkom polimerowym są bardziej plastyczne).

Istnieją również takie rolowane pokrycia dachowe, które mieszczą się tylko w 1 warstwie:

• Kromel;
• Rukril;
• Ognisty kamień.

Zamiast bitumu stosuje się w nich gumę, żywotność wynosi 25 lat. Na koniec możesz wykonać bezszwową samopoziomującą powłokę z polimeru lub masy bitumiczno-polimerowej:

• „Polikrov M-120”;
• „Polikrov M-140”;
• „Polikrov-L” (służyć do 25 lat);
• Blam-20 (20 lat).

Należy pamiętać, że przy niewielkiej grubości izolacji zimą pod folią paroizolacyjną może skraplać się wilgoć, przechodząc z pomieszczenia przez sufit. Przed zaizolowaniem dachu należy wykonać obliczenia za pomocą jednego z kalkulatorów inżynierii cieplnej zamieszczonych w wielu witrynach. Jeśli obliczenia wykażą, że w okresie zimowym temperatura pod izolacją będzie poniżej punktu rosy, należy położyć folię paroizolacyjną na suficie wewnątrz pomieszczenia.

Wideo: izolacja i spadzisty dach płaski

Izolacja wewnętrzna

Jeśli nie było możliwe osiągnięcie pożądanego efektu poprzez izolację zewnętrzną, izolator cieplny umieszcza się również po wewnętrznej stronie stropu. Odbywa się to w następującej kolejności:

1. Na suficie eliminowane są wystające nierówności.
2. Następnie mocowana jest rama wykonana z drewnianych klocków. Odległość w świetle między nimi powinna być równa szerokości płyty izolacyjnej (używamy wełny mineralnej lub płyt PPP).

3. Izolacja umieszczona jest między prętami. Najlepiej byłoby, gdyby był utrzymywany na miejscu z niewielką siłą rozstawienia. Jeśli płyty wypadną z ramy, można je tymczasowo zamocować za pomocą rozciągniętego sznurka.

   

   Płyty izolacyjne należy przechowywać wewnątrz ramy, zakładając tarnik

4. Izolacja pokryta jest folią paroizolacyjną, którą należy nakręcić do ramy za pomocą zszywacza (zszywacza budowlanego).
5. Rama jest osłonięta jakimś rodzajem materiału arkuszowego - płytą gipsowo-kartonową, płytami z włókna gipsowego, panelami z tworzywa sztucznego lub po prostu sklejką, a następnie wykończenie jest zakończone.

Wideo: izolacja sufitu wełną mineralną

Izolacja dachu dwuspadowego na krokwiach drewnianych

Zdecydowana większość domów prywatnych, w tym drewnianych, posiada dachy dwuspadowe. Te ostatnie można podzielić na dwa typy:

1. Wykonany z laminowanej forniru. Deski, z których wykonany jest taki pręt, są wstępnie wysuszone, więc takie domy nie kurczą się. Dzięki temu na etapie budowy można wykonywać prace izolacyjne.
2. Zbudowany z kłód lub belek o naturalnej wilgoci. Od pewnego czasu takie struktury zmieniają nieco swoją geometrię z powodu skurczu. Z tego powodu nawet krokwie są na nich instalowane zgodnie ze specjalnym schematem - na przesuwnych wspornikach. Zaleca się wykonanie izolacji skarp po skurczu (zwykle trwa to 0,5-1 roku), a przed tym czasem można tymczasowo zaizolować strop poddasza, układając bezpośrednio na nim izolację.

W tej chwili praktykowana jest następująca wersja urządzenia izolowanego dachu dwuspadowego:

1. Na krokwiach kładzie się folię hydroizolacyjną. Wyróżnia się zwiększoną wytrzymałością, niemożliwe jest zastosowanie jako takiej folii paroizolacyjnej. Hydroizolację, niezależnie od jej rodzaju, układa się ze zwisem 2–4 cm, w przypadku ciągnięcia z oddzielnych pasków należy je układać z zakładem 10–15 cm, ostrożnie sklejając.

   

   Folia hydroizolacyjna jest układana z lekkim zwisem i mocowana za pomocą prętów kratowych

2. Folia jest mocowana za pomocą przeciwkatry - desek o grubości 3–5 cm, które są układane na krokwiach wzdłuż nich. Deski powinny mieć taką samą szerokość jak krokwie.

3. Na przeciwkatrę (w poprzek krokwi) nakłada się skrzynię i kładzie na niej pokrycie dachowe. W ten sposób między folią hydroizolacyjną a pokryciem dachowym powstaje tzw. Szczelina wentylacyjna, która ze względu na obecność otworów w gzymsie i kalenicy zostanie zdmuchnięta. Ruch powietrza będzie powodował, że para przedostająca się tutaj z salonu, zapobiegnie jej kondensacji na pokryciu dachowym.

   

   Główna listwa, na której zostanie położona powłoka wykończeniowa, jest oddalona od powłoki hydroizolacyjnej o grubość pręta kontrującego, co wystarcza do wentylacji przestrzeni dachowej

4. Następnie montuje się grzejnik - płyty z pianki lub wełny mineralnej. Idealnie, szerokość płyt powinna być równa szczelinie między krokwiami. Przypomnijmy, że do takich celów produkowane są płyty z wełny mineralnej z elastyczną krawędzią, które mogą być utrzymywane między krokwiami lub innymi powierzchniami ze względu na siłę parcia.

5. Jeśli izolacja zostanie zakończona na tym etapie, krokwie będą działać jak zimny most. Oczywiście przewodność cieplna drewna jest mniejsza niż metali, ale w porównaniu z przewodnością cieplną grzejnika jest dość wysoka - 0,15 w porównaniu z 0,004 W / m * C. Dlatego bardzo pożądane jest ułożenie kolejnej warstwy termoizolacyjnej od dołu. Lepiej jest używać miękkiego materiału: jeśli między krokwiami układane są płyty z wełny mineralnej, używamy mat z tego samego materiału; przy zastosowaniu PPS - spieniony polietylen pokryty folią (powinien być skierowany do pomieszczenia). Jeśli krokwie są całkowicie ukryte, ich położenie należy jakoś wskazać, na przykład rozciągniętą nylonową nitką. W przyszłości będą potrzebne do zamocowania skrzyni.

   

   Cyrkulacja powietrza w przestrzeni pod dachem odbywa się dzięki napływowi powietrza do szczeliny wentylacyjnej pod skrzynią i wyprowadzaniu go przez zimny trójkąt wentylowanej kalenicy

Drugą warstwę izolacji można chwycić klamrami do krokwi lub zastosować tymczasowe mocowanie w postaci rozciągniętej linki. W przyszłości zostanie naprawiony skrzynią.

1. Na izolację kładzie się folię paroizolacyjną, którą można natychmiast docisnąć za pomocą listew z kraty (umieszczonych prostopadle do krokwi). Pręty są przykręcane do krokwi za pomocą wkrętów samogwintujących. W obszarze mocowania druga warstwa izolacji zostanie ściśnięta, co pozwoli na dostateczne przykręcenie skrzynki. Pręty należy stosować na takiej wysokości, aby pomiędzy osłoną a folią paroizolacyjną pozostawała niewielka szczelina (w przypadku kondensacji na folii).
2. Na końcu do skrzyni przykręca się materiał poszycia - płyta gipsowo-kartonowa, podszewka itp.

Wideo: izolacja spadzistego dachu

Cechy zastosowania folii hydro i paroizolacyjnych

Podczas ocieplania dachu duży wpływ na wynik ma właściwy dobór materiałów użytych do ochrony izolacji przed wilgocią i oparami.

Folia paroizolacyjna

Zamiast polietylenu można użyć folii polipropylenowej. Wyróżnia się obecnością warstwy chłonnej, która pochłania wilgoć podczas kondensacji pary, a następnie, gdy wilgotność w pomieszczeniu wraca do normy, ją odparowuje.

Jeśli izolację wykonano wełną mineralną, która ma wysoką paroprzepuszczalność, można spróbować użyć membrany zamiast folii paroizolacyjnej.

Warstwa paroizolacyjna powinna wykluczać kondensację pary wodnej na izolacji

Paroprzepuszczalność tego ostatniego powinna być taka, aby para wnikająca w wełnę mineralną nie ulegała kondensacji w jej warstwach zewnętrznych i miała czas na starzenie

Aby jasno określić tę wartość, należy zamówić obliczenia u inżyniera budownictwa lub inżyniera ogrzewania.

Możesz również skorzystać z jednego z wyżej wymienionych kalkulatorów ciepłowniczych. Jak widać, stosując membranę zamiast tępej paroizolacji trzeba iść bardziej skomplikowaną drogą, ale placek dachowy okazuje się „oddychać”, co oznacza, że straty ciepła do wentylacji będą mniejsze.

Folia hydroizolacyjna

Istnieją dwa rodzaje folii hydroizolacyjnych:

1. Paroszczelny. Najprostsza i najtańsza opcja, wykonana z polietylenu lub polipropylenu.
2. Paroprzepuszczalny. Takie folie są zwykle nazywane membranami. Materiał jest nieprzepuszczalny dla wody, ale ma mikroskopijne perforacje, przez które może przenikać para. Membrany produkowane są pod różnymi znakami towarowymi, np. Folie Yutavek i Yutafol są dość dobrze znane. Taki materiał jest nieco droższy niż zwykły materiał paroizolacyjny, ale, jak zostanie pokazane poniżej, jest bardziej praktyczny.

Sposób ułożenia izolacji zależy od tego, co zostało zainstalowane jako hydroizolacja.

Zwykły film

W takim przypadku izolację należy umieścić tak, aby była oddzielona od folii w określonej odległości. W ten sposób powstaje druga szczelina wentylacyjna, dzięki której para wodna przesiąkająca przez izolację zostanie usunięta na zewnątrz. W przypadku umieszczenia termoizolatora blisko folii para wodna będzie się na nim kondensować, powodując zamoczenie izolacji (wełna mineralna traci swoje właściwości termoizolacyjne) i krokwi (prowadzi do próchnicy).

Odległość ta powinna wynosić co najmniej 2 cm. Oznacza to, że gdy folia hydroizolacyjna opadnie o 3 cm, izolacja nie musi być podniesiona do górnej krawędzi krokwi o 5 cm. Można wbijać goździki jako stopery. Wewnętrzna krawędź płyty izolacyjnej nie powinna wystawać poza dolną krawędź krokwi. Jeżeli wysokość przekroju krokwi nie jest wystarczająca, aby pomieścić izolację o wymaganej grubości, pręty lub deski należy przybić do nich od dołu gwoździami.

Pierwsza szczelina wentylacyjna powstaje pomiędzy hydroizolacją a warstwą nawierzchniową, druga pomiędzy izolacją a paroizolacją

Jeśli jako grzejnik stosuje się wełnę mineralną o szczególnie małej gęstości (która jest dobrze wentylowana), sensowne jest owinięcie jej od góry paroprzepuszczalną, wiatroodporną folią

Membrana paroprzepuszczalna

W przypadku zastosowania membrany paroszczelnej izolację należy ułożyć blisko niej.

W przypadku wełny mineralnej ta opcja jest bardziej preferowana, ponieważ folia będzie jednocześnie pełnić rolę ochrony przed wiatrem.

Ważne jest, aby izolacja dobrze przylegała do krokwi. Jeżeli szerokość płyt jest do tego niewystarczająca, szczeliny między nimi a krokwiami należy wypełnić skrawkami mat z wełny mineralnej (przy zastosowaniu płyt z wełny mineralnej) lub pianki poliuretanowej (przy zastosowaniu płyt PPS).

Aby zapobiec wypadaniu izolacji, można ją tymczasowo przymocować rozciągniętym nylonowym sznurkiem

Wideo: Membrana superdyfuzyjna lub folia hydroizolacyjna

Zgodnie z prawami fizyki, powietrze ogrzane w budynku mieszkalnym unosi się do góry, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na kwestię izolacji dachu. Należy pamiętać, że ciepłe powietrze niesie ze sobą dużą ilość pary wodnej, a pokrycie dachowe z definicji jest paroszczelne. Dlatego też takie elementy konstrukcyjne jak szczelina wentylacyjna, membrana i / lub paroizolacja muszą znajdować się w placku dachowym.