Montaż Systemu Odwadniającego, W Tym Własnymi Rękami, A Także Sposób Prawidłowego Montażu, Jeśli Dach Jest Już Pokryty

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

Samodzielna instalacja kanalizacji

Prawidłowo wykonany dach niezawodnie zabezpiecza budynek przed wnikaniem wilgoci na poddasze mieszkalne lub zimne poddasze. Spływająca po zboczach woda może opadać na ściany i fundamenty budynku. Aby temu zapobiec, system dachowy należy uzupełnić skutecznym systemem odwadniającym. Aby zapewnić normalne działanie takiego systemu, należy go poprawnie obliczyć i zainstalować. Wszystko to można zrobić niezależnie, ale najpierw musisz zapoznać się z technologią wykonywania pracy i zaleceniami specjalistów.

Zawartość

• 1 Jak prawidłowo zamontować rynny dachowe

  • 1.1 Instalowanie rynien własnymi rękami

    1.1.1 Wideo: instalacja rynien

  • 1.2 Montaż parapetów

  • 1.3 Jak prawidłowo zamocować haki rynnowe

    • 1.3.1 Mocowanie długich haków
    • 1.3.2 Montaż krótkich haczyków
    • 1.3.3 Wideo: cechy haków montażowych
  • 1.4 Typowe błędy

• 2 Montaż rynien wewnętrznych

  2.1 Wideo: jak odbywa się instalacja lejka wlotowego

• 3 Montaż zewnętrznej kanalizacji

  3.1 Wideo: ogrzewanie rynien i rur spustowych

Jak prawidłowo zamontować rynny dachowe

Zanim zaczniesz instalować system odwadniający, musisz zdecydować, czy kupisz odwodnienia przemysłowe, czy wykonasz je samodzielnie. Jeśli masz określone umiejętności, wszystkie elementy systemu odwadniającego można wykonać niezależnie. W tym celu zwykle stosuje się stal ocynkowaną. Ale rzadko uciekają się do tej metody, ponieważ oprócz pewnych umiejętności i doświadczenia będzie to wymagało znacznej inwestycji czasu i pracy. O wiele łatwiej jest kupić gotowe produkty i zainstalować je samodzielnie.

Zgodnie z materiałem produkcyjnym systemy odwadniające dzielą się na dwa typy.

1. Plastikowy system rynnowy. Jej elementy można łączyć za pomocą uszczelek klejowych lub gumowych. Plastik nie ulega korozji, jest lekki, łatwy w montażu i dostępny w szerokiej gamie kolorów. Wadą jest to, że wytrzymałość mechaniczna nie jest bardzo wysoka, uszkodzonych elementów plastikowych nie da się naprawić, a jeśli połączenie jest wykonane za pomocą części gumowych, to trzeba będzie je okresowo wymieniać.

   

   Plastikowe systemy rynnowe znajdują szerokie zastosowanie ze względu na ich odporność na korozję, niewielką wagę oraz łatwość montażu.

2. System drenażu metalu. Do jego produkcji stosuje się zwykle stal ocynkowaną, którą można pokryć polimerem, znacznie rzadziej rynny wykonane są z miedzi. Elementy takiego systemu są bardzo trwałe, wytrzymują duże obciążenia i mają niski współczynnik rozszerzalności. Wadami takiego systemu są jego wysoki koszt, duża waga i złożoność instalacji. Jeśli ochronna warstwa polimeru jest uszkodzona, zaczyna pojawiać się rdza. Ponadto produkty metalowe są prezentowane w znacznie mniejszej liczbie kolorów.

   

   Metalowy system rynnowy jest cięższy niż plastik, ale ma dłuższą żywotność

Nie oznacza to, że ten lub inny system odwadniający jest lepszy, wszystko zależy od warunków pracy i regionu, w którym znajduje się budynek. Plastikowy system ma dużą liczbę różnych elementów, dlatego wygodniej jest z niego korzystać przy tworzeniu systemu o złożonej konfiguracji. Rynny metalowe wyglądają pięknie, są trwałe, ale ich montaż jest trudniejszy.

Łatwiej jest zainstalować system odwadniający przed ułożeniem pokrycia dachowego. Aby poprawnie wykonać tę pracę, musisz przestrzegać następujących zaleceń.

1. Montaż należy przeprowadzić w określonej temperaturze w zależności od materiału:

   • elementy plastikowe - powyżej 5 ^o C;
   • wyroby metalowe powlekane plastizolem lub granulatem ceramicznym - powyżej 10 ^o C;
   • metal pokryty puralem - 5 ^o C i więcej.

2. Rynnę należy montować ze spadkiem w stosunku do dachu. Można go zorganizować w jednym (przy długości dachu poniżej 12 m) lub w dwóch kierunkach. Standardowe nachylenie w kierunku wlotu deszczu powinno wynosić 3–5 mm na 1 m długości. W takim przypadku należy zachować odległość między wlotami wody deszczowej nie większą niż 24 m.

   

   Jeśli długość budynku jest mniejsza niż 12 m, to nachylenie rynien można wykonać w jednym kierunku, w przeciwnym razie konieczne jest zamontowanie rynien z nachyleniem od środka ściany do każdego z jej narożników

3. Uchwyty muszą znajdować się w tej samej odległości od siebie. W przypadku odpływu z tworzywa sztucznego łączniki montuje się maksymalnie po 50 cm, a metalowego - po 60 cm. Uchwyty zaczynamy montować od góry i stopniowo przesuwać w dół.

4. Rynnę należy ustawić tak, aby krawędź dachu wystawała na 35–50% jego szerokości.

   

   Krawędź rynny musi znajdować się co najmniej 3 cm poniżej płaszczyzny dachu, w przeciwnym razie może zostać zerwana podczas zsuwania się śniegu

5. Możliwe jest docinanie elementów rynny tylko w sposób zalecany przez producenta. Elementy plastikowe wycinane są piłką do metalu z drobnymi zębami, elementy metalowe - piłką do metalu. Szlifierki nie można stosować do wyrobów z powłoką polimerową, gdyż podczas jej pracy następuje intensywne nagrzewanie i niszczenie powłoki.

   

   W żadnym wypadku nie należy przecinać rynny powlekanej polimerem za pomocą szlifierki

6. Uchwyty rur spustowych należy montować nie rzadziej niż co 2 m, a przy wysokości domu powyżej 10 m - co 1,5 m.

7. Konieczne jest prawidłowe i bezpieczne połączenie elementów. Części plastikowe łączone są na klej, gumowe uszczelki i zatrzaski. Elementy metalowe można łączyć ze sobą za pomocą zatrzasków lub gumowych uszczelek. Rura odpływowa nie powinna sięgać do ziemi na odległość 25-40 cm.

   

   Przy łączeniu rynien między nimi konieczne jest pozostawienie szczeliny dylatacyjnej na rozszerzalność cieplną materiału

Instalowanie rynien własnymi rękami

Podczas wykonywania niezależnej instalacji systemu odwadniającego potrzebny będzie następujący zestaw narzędzi:

• poziom wody do ustawiania kąta nachylenia rynien;
• taśma miernicza i ołówek;
• lina oznaczająca linię mocowania wsporników;
• piła do metalu;
• narzędzie, za pomocą którego haczyki są składane;
• metalowe nożyczki, jeśli zainstalowane są metalowe elementy;
• wiertarka elektryczna;
• młotek zwykły i gumowy;

• kleszcze.

  

  Do montażu rynien używa się głównie zwykłych narzędzi, które są dostępne u większości indywidualnych programistów, jedynymi wyjątkami są urządzenia do gięcia i zakładania nitów

Zazwyczaj montaż systemu rynnowego przeprowadza się na etapie budowy budynku, przed położeniem pokrycia dachowego. Rozważmy bardziej szczegółowo sekwencję tych prac.

1. Mocowanie wsporników obserwując nachylenie i etap ich montażu.

2. Instalacja lejów. Elementy te znajdują się w miejscach, w których zainstalowane są rury spustowe. Lejki służą również do łączenia rynien plastikowych. W miejscu rynny, do którego zostanie przymocowany lejek, zrobiony jest otwór, a krawędzie są dobrze wyczyszczone. Do mocowania lejków używany jest klej. Aby zapobiec przedostawaniu się zanieczyszczeń do rury spustowej, na lejku zainstalowana jest siatka ochronna, którą należy okresowo czyścić z zanieczyszczeń.

   

   Konieczne jest zainstalowanie siatki ochronnej na lejku, w przeciwnym razie rura spustowa zostanie zatkana gruzem

3. Montaż rynien. Elementy te mogą być półokrągłe lub prostokątne. Wsporniki dobierane są w zależności od kształtu rynien, po czym po prostu zakłada się je na gotowe łączniki. Krawędź nieużywanego odpływu należy zamknąć korkiem, szczelność zapewnia gumowa uszczelka. Zaleca się montaż haków po obu stronach połączenia, aby uniknąć ugięcia systemu rynnowego.

   

   Rodzaj haka dobierany jest w zależności od rodzaju rynny

4. Połączenie rynny. W celu połączenia ze sobą dwóch rynien stosuje się specjalne elementy dodatkowe, które nakładane są na końce sąsiednich rynien. Między rowkami powinna pozostać odległość około 3-5 mm, należy zapewnić ewentualne odkształcenia elementów. Jest to szczególnie ważne w przypadku części z tworzyw sztucznych, ponieważ mają one duży współczynnik rozszerzalności.

5. Montaż kolan. Kolana, jak również rynny, mogą mieć kształt półkola lub prostokąta i są dobierane zgodnie z kształtem zainstalowanych rynien. Kolano zakłada się na lejek od dołu, kieruje wodę do rury spustowej. Konieczne jest wybranie wymaganego kąta kolana, chociaż zwykle nie ma z tym problemów, ponieważ wybór takich elementów jest dość duży.

   

   Jeśli długość kolanka jest niewystarczająca, wówczas między nim a rurą spustową instalowany jest dodatkowy kawałek rury

6. Montaż pionów. Kolano mocowane jest do rury pionowej i mocowane zaciskami do wsporników zamontowanych na ścianie budynku. Jeśli jedna rura nie wystarcza, jest przedłużana, do której przymocowany jest jeden lub więcej elementów o wymaganej długości.

   

   Maksymalna odległość między mocowaniami pionów nie może przekraczać 2 m.

7. Montaż zacisków. Zwykle elementy te są wykonane w postaci dwóch łuków pokrywających rurę, a następnie mocowane są śrubami. Kołek służy do przymocowania zacisku do drewnianej ściany, a kołek do ściany z cegły, na którą wcześniej wykonano otwór.

   

   Zaciski składają się z dwóch łuków, które zakrywają rurę i zaciskają ją obejmami

8. Instalacja spustowa. Ten element jest ostateczny, wygląda jak kolano. Odpływ zamontowany jest na samym dnie rury, przy jego pomocy dopływająca woda zostanie skierowana z fundamentów budynku. Zaleca się, aby odległość od krawędzi odpływu do obszaru niewidomego nie przekraczała 40 cm.

Wideo: instalowanie rynien

Instalacja odpływu

Prawidłowy montaż parapetów ma ogromne znaczenie dla ochrony domu przed wilgocią. Są to listwy metalowe lub plastikowe, które montuje się od zewnątrz domu do dolnej części otworu okiennego.

Odpływy wykonane są ze stali ocynkowanej z powłoką polimerową lub tworzywa sztucznego

Każde okno musi mieć odpływ, który potocznie nazywany jest także parapetem zewnętrznym. Oprócz ochrony ścian przed zawilgoceniem nadają domowi piękny i kompletny wygląd.

Sekwencja instalacji odpływu składa się z kilku kroków.

1. Przeprowadzenie pomiarów i określenie wymaganej wielkości odpływu. Do produkcji odpływów stosuje się stal ocynkowaną, może również mieć powłokę polimerową lub plastik. Taki element musi mieć zagięcie odpowiadające kształtowi okna, w pobliżu którego jest zamontowany, a także fałdy po bokach i na dole. Odpływ powinien wystawać 3-5 cm poza ścianę i być nachylony w stronę ulicy, aby zapewnić swobodny przepływ wody wzdłuż dolnego kroplówki. Aby woda dobrze i szybko spłynęła, nachylenie powinno wynosić około 10 ^o.

   

   Długość odpływu jest standardowa, a jego szerokość dobierana jest oddzielnie dla każdego parapetu

2. Czyszczenie miejsca instalacji z gruzu.

3. Mocowanie odpływu za pomocą wkrętów samogwintujących do dolnego profilu okna.

   

   Aby zapewnić niezawodne zamocowanie odpływu, śruby są instalowane w odstępach co 40–45 cm

4. Wypełnienie przestrzeni między parapetem a odpływem pianką poliuretanową, która po utwardzeniu mocno mocuje ten element, a także zapewnia niezawodną izolację akustyczną i cieplną. Podczas krzepnięcia odpływ należy dociskać ciężkim przedmiotem, aby rozszerzająca się piana nie unosiła jej podczas procesu krzepnięcia.

   

   Odpływ powinien być odchylony od okna, aby woda mogła z niego dobrze spłynąć

5. Uszczelnienie połączenia odpływu i ramy okiennej za pomocą uszczelniacza silikonowego.

Podczas instalacji odpływu należy upewnić się, że jego boczne zakręty przechodzą pod zboczami, aby woda nie spadała na ścianę. Zaleca się instalowanie przypływów przed utworzeniem zewnętrznych zboczy.

Jak prawidłowo zamocować haki rynnowe

Przed przystąpieniem do mocowania haków konieczne jest wykonanie oznaczeń zapewniających kąt nachylenia systemu rynnowego. Ze względu na nachylenie woda spłynie w kierunku pionu i zostanie skutecznie usunięta z dachu.

Zaleca się, aby spadek na 1 metr rynny wynosił około 3-5 mm, czyli przy długości rynny 10 m różnica wysokości jej prawej i lewej krawędzi powinna wynosić 3-5 cm.

Mocowanie długich haczyków

Montaż haków pod rynny przeprowadza się przed ułożeniem pokrycia dachowego. Wynika to z faktu, że są one montowane pod dachem i po jego ułożeniu nie da się zamocować długich haków.

Kolejność instalacji długich haków będzie następująca.

1. Obliczanie liczby haczyków. Należy pamiętać, że należy je umieszczać co 60–90 cm, a także wzdłuż krawędzi i po obu stronach na styku rynien.
2. Oznaczenia haczyków. Zaleca się ich numerowanie, aby później łatwiej było przeprowadzić instalację.

3. Przygotowanie haków. Polega na wyginaniu ich zgodnie z kątem nachylenia rynny. Gięcie wykonuje się specjalnym narzędziem, biorąc pod uwagę, że przednia krawędź montowanego wpustu powinna być o 6 mm niższa niż tylna.

   

   Do zagięcia długiego haka służy specjalne narzędzie

4. Mocowanie haczyków. Pierwszy hak jest zamontowany w najwyższym punkcie. Hak jest mocowany do krokwi lub okapu za pomocą wkrętów samogwintujących. Zgodnie z wykonanymi oznaczeniami następuje montaż pozostałych elementów.

   

   Długie haki są mocowane przed montażem pokrycia dachowego

Montaż krótkich haczyków

Jeśli dostępne są tylko krótkie haczyki, to jest w porządku. Ich montaż odbywa się w ten sam sposób, ale jeśli w pierwszym przypadku haki zostały przymocowane do skrzyni lub krokwi, to tutaj są one przymocowane do płaszczyzny końcowej lub do deski gzymsowej.

Krótkie haki można zamontować po ułożeniu pokrycia dachowego

Krótkie haki są zwykle instalowane po zamontowaniu dachu. Można również zastosować uniwersalne uchwyty, które w razie potrzeby można przymocować jako krótkie lub długie haczyki.

Wideo: cechy haków montażowych

Typowe błędy

Jeśli niedbale podejdziesz do projektu i instalacji systemu odwadniającego, możesz popełnić pewne błędy, przez które nie będzie w stanie w pełni wykonywać swoich funkcji:

• pozioma instalacja odpływów prowadzi do tego, że woda pozostaje w rynnie, a zimą tam zamarza;
• duże wypuszczanie pokrycia dachowego nad rynnę i prowadzi do tego, że podczas obfitych opadów woda nie przedostaje się do zlewni;
• umieszczenie rury spustowej zbyt blisko ściany domu powoduje ciągłe zawilgocenie ściany;
• niewystarczająca liczba wsporników prowadzi do ugięcia rynny, przez co woda gromadzi się w tym miejscu;
• złej jakości montaż narusza szczelność konstrukcji, przez co woda dostaje się na ściany.

Montaż rynien wewnętrznych

Konstrukcja wewnętrznego systemu odwadniającego obejmuje następujące główne elementy:

• lejek do poboru wody;
• pion;
• rura odgałęziona;
• wydanie.

Aby system ten działał o każdej porze roku, nie wolno montować wpustów wodnych przy ścianach zewnętrznych domu, w przeciwnym razie zimą zamarzną

Instalacja wewnętrznego odpływu odbywa się w określonej kolejności.

1. Instalacja lejów. Jeśli płyty podłogowe są już zamontowane, można zainstalować lejki. Jeśli jeszcze nie ma nakładania się, musisz zacząć od instalacji pionów. Lej jest połączony z pionem za pomocą kielicha kompensacyjnego, dzięki czemu połączenie nie pęka przy odkształceniach zewnętrznych.

   

   Wewnętrzny system odwadniający jest zwykle budowany na dachach płaskich, gdzie nie ma naturalnego odprowadzania wody ze względu na nachylenie stoków

2. Montaż pionów i rur do odprowadzania wody z lejów. Rury łączące lejki i piony należy układać ze spadkiem. Średnica pionu musi być równa lub większa niż średnica lejka. Jeśli średnica rur nie przekracza 110 mm, przechodzą one w zwojach i biegną od góry do dołu. W przypadku dużych rozmiarów rury są instalowane od dołu do góry. Słupki mocuje się co 2-3 metry.

   

   Rynny wewnętrzne należy mocować maksymalnie co 3 m

3. Układanie rurociągów poziomych. Ich montaż odbywa się w taki sam sposób, jak w przypadku rur kanalizacyjnych, ale nachylenie wynosi około 2-8 mm na metr. W przypadku rur o średnicy 50 mm odkurzacze są instalowane po 10 m, a jeśli ich średnica wynosi 100-150 mm, to po 15 m.

   

   Poziome rury odpływu wewnętrznego montuje się w taki sam sposób jak rury kanalizacyjne, ale z mniejszym spadkiem.

Główne zalecenia, których należy przestrzegać podczas tworzenia takiego systemu:

• powierzchnia dachu jest podzielona na sekcje;
• jeden pion powinien mieć nie więcej niż 150 m ² dachu;
• dach budynku powinien mieć nachylenie około 1-2% skierowane w stronę lejów;
• wybierając średnicę rury należy pamiętać, że 1 cm ² rury jest w stanie skutecznie odprowadzić wodę z powierzchni 1 m ², średnica rur może wynosić od 100 do 200 mm;
• w przypadku odpływu wewnętrznego należy ułożyć podziemny kolektor odwadniający, który trafia do kanalizacji;
• w celu zapewnienia odprowadzania wody przez cały rok w ogrzewanej części budynku należy zamontować piony;

• połączenie lejka zasysającego z dachem domu musi być szczelne, aby woda nie przepływała pod pokryciem dachowym;

  

  Lejek wlotowy musi być szczelnie połączony z pokryciem dachowym, aby woda nie dostała się pod niego

• lejki należy zamknąć kratkami, aby zanieczyszczenia nie dostały się do systemu odwadniającego i nie zatykały go;
• wszystkie połączenia muszą być szczelne, podczas montażu pionów wszystkie rury są łączone przez spawanie.

Wewnętrzne systemy odwadniające mogą być następujących typów:

• grawitacja - zbieranie i odprowadzanie wody odbywa się wzdłuż niecek położonych ze spadkiem. Taki system jest tylko częściowo wypełniony wodą;
• syfon - całkowicie wypełniony wodą, która wchodzi do lejka, a następnie do pionu. Z powodu powstałej próżni następuje wymuszone usuwanie wody, więc ta metoda jest bardziej skuteczna.

Wideo: jak przebiega instalacja lejka wlotowego

Montaż zewnętrznego systemu odwadniającego

Zewnętrzny system odwodnienia dachu może być:

• zdezorganizowany. W tym przypadku woda spływa arbitralnie, ta metoda jest zwykle stosowana w przypadku małych budynków gospodarczych;
• zorganizowany. Woda zbierana jest w rynnach, po czym odprowadzana jest rurami spustowymi na zewnątrz budynku.

Podczas tworzenia odpływu zewnętrznego rynny mocuje się za pomocą specjalnych wsporników, które możesz wykonać samodzielnie, ale lepiej jest kupić gotowe

Tworząc rynnę zewnętrzną, rynny należy montować ze spadkiem, co zapewni efektywne odprowadzanie wody wpływającej z dachu. Stworzenie zewnętrznego systemu odwadniającego własnymi rękami nie jest trudne. Wszystkie potrzebne przedmioty są teraz w sprzedaży. Wystarczy sporządzić schemat i obliczyć, ile i jakie elementy są potrzebne, po czym można w prosty i szybki sposób przeprowadzić ich instalację.

Całkiem możliwe jest zamontowanie zewnętrznego systemu odwadniającego własnymi rękami, ponieważ wszystkie niezbędne komponenty są w sprzedaży, aby ułatwić ten proces

Montaż zewnętrznego systemu odwadniającego odbywa się w następującej kolejności.

1. Obliczenie wymaganej ilości materiałów. Musisz zdecydować o liczbie uchwytów, rynien, rur spustowych i kolanek.
2. Oznakowanie miejsc do mocowania haczyków. Po zaznaczeniu punktów mocowania haki są wygięte pod wymaganym kątem i ich zamocowanie.

3. Przygotowanie miejsc na lejki. Otwory na lejki są przygotowywane w rowkach, po czym są mocowane.

   

   Podczas montażu wszystkie połączenia muszą być szczelne, aby woda z rur i rynien nie spływała na ściany domu

4. Układanie rynien. Rynny z zamontowanymi lejkami umieszczamy w uchwytach i mocujemy.
5. Montaż rur spustowych. Mocowane są do ściany za pomocą specjalnych wsporników.

6. Podłączenie rur spustowych i lejów. Za pomocą kolanek o wymaganym kącie nachylenia łączy się rurę spustową i lejek.

   

   W przypadku lejka w rynnie wykonuje się otwór, którego krawędzie są dobrze oczyszczone, aby uzyskać szczelne połączenie

Prawidłowo wykonany system odwodnienia zewnętrznego niezawodnie zabezpiecza dach, ściany i fundament budynku przed wnikaniem do nich wody. W zimnych porach roku, podczas częstych odwilży, rury spustowe rynien mogą zamarznąć, przez co woda nie zostanie skutecznie usunięta. Aby uniknąć takiego problemu, można zainstalować ogrzewanie tych elementów. W tym celu stosuje się samoregulujący lub rezystancyjny kabel, który jest przymocowany do rynien i rur. Przepływający przez kabel prąd elektryczny powoduje jego nagrzewanie się, w wyniku czego elementy systemu drenarskiego pozostają ciepłe, dzięki czemu woda w nich nie zamarza.

Wideo: ogrzewanie rynien i rur spustowych

Główne wymagania dla systemu odwadniającego to odprowadzenie wody z dachu domu, a także wysoka wytrzymałość, szczelność i długa żywotność. Należy liczyć się z tym, że taki system może wytrzymać duże obciążenia, zimą może gromadzić się na nim duża ilość lodu. Aby samodzielnie zainstalowany system spełniał wszystkie wymagania, należy go poprawnie obliczyć, a następnie przeprowadzić instalację zgodnie z opracowanymi technologiami.