Mało Znane Mityczne Potwory W Rosji

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

7 strasznych potworów w Rosji, o których niewielu słyszało

Baba Jaga, Leshy i Koschey the Immortal są nam również znane z dziecięcych bajek. Jednak w mitologii słowiańskiej istnieje wiele innych interesujących postaci, którym przypisywano niebezpieczne supermoce i zdolność wpływania na ludzi przez nie.

Volot

Znany nie tylko z folkloru, ale także z rękopisów staroruskich („Słowa” Grzegorza Teologa, „Palel” itp.). Opisy tych stworzeń są sprzeczne.

Czasami Voloty są opisywane jako wrogie ludziom, nietowarzyskie potwory, które żyją w odległych górskich miejscach. Ale najczęściej mówi się o nich jako o pięknych gigantach, gigantycznych przodkach Słowian, bohaterach, którzy wyrywają drzewa i przenoszą góry.

Według legendy, gdy nadszedł czas ich zniknięcia, jedni obrócili się w kamień, inni pozostali żywi w ziemi (Dal, 1880). Kopce uznają je za groby.

Złowrogi

Uważano go za złego ducha, przynoszącego do domu nieszczęście, zniszczenie i chorobę. Według legend źli są słabi i żyją w grupach do 12 stworzeń. Trudno im wejść do domu, który chroni ciastko. Ale kiedy to się powiedzie, siadają za piecem, w skrzyni lub w szafie. Niewidoczny, ale potrafi rozmawiać z ludźmi, wspinać się na plecy i jeździć na osobie.

Pozbyli się złego triku: zwabili do torby i wrzucili do bagna lub do żelaznej skrzyni i zakopali w lesie lub zamknęli w beczce i wyrzucili.

Volkolak

Wilkołak, który przybrał postać wilka, niedźwiedzia, lisa, kota. Jeśli mitologia zachodnia charakteryzuje się ostro negatywnym nastawieniem do wilka, to wśród Słowian mogliby być bogami, książętami, bohaterami dokonującymi wyczynów, w tym dzięki darowi przemiany w bestię.

Tak więc książę Wsesław z Połocka był uważany za wilka Proroczego Olega, „Nocą grasował jak wilk…” według „Lay of Igor's Regiment”. Epicki bohater Wołga Wsesławiewicz „nauczył się … latać jak sokół na niebie, nauczył się owijać jak szary wilk, jeździć jak jeleń po górach”. Odwracając się, wilk zachowuje umysł i ludzkie umiejętności, co odróżnia go od wilkołaka w naszym zwykłym znaczeniu.

Uważano również, że niektórzy ludzie mogą stać się wilkami z powodu klątwy. Takie wilkołaki nie panowały nad sobą i mogły krzywdzić innych.

Znakomicie

Jest często opisywana jako chudy jednooki ogr. Ale posiadając dar sugestii, zgodnie z legendą, może pojawić się w dowolnej formie. Tylko odbicie w lustrze może pokazać prawdziwe oblicze potwora.

Wyobraźnia ludzi osiadła błyskawicznie z dala od mieszkań, na obrzeżach wsi, w lesie. Wyobrażałem sobie, jak karmi się cierpieniem żywych istot, atakuje samotnych wędrowców, a nawet grupy ludzi.

Uważano, że stara się pogrążyć ofiarę w przygnębieniu, zaczarować ją, odebrać jasne wspomnienia, ukraść wszystko, co najlepsze i ukryć w małym amulecie.

Tylko wtedy, gdy ofiara odnajdzie w sobie siłę i wyrwie się z przygnębienia, przestanie szykownie karmić, potwora można pokonać. Albo ktoś pomoże i znajdzie przedmiot-amulet, aby go zniszczyć i zwrócić osobie wszystko, co zostało zabrane, aby mógł się oprzeć.

Viy

Słowiański bóg Viy jest strażnikiem dusz, które udały się do Nav (podziemny, mroczny świat). Starożytny bóg, syn Roda. Chociaż Viy jest ciemny, żyje zgodnie z prawami światła Reguły. Zmarłe dusze trafiają do Nav, gdzie nie cierpią, a wręcz przeciwnie, są oczyszczane z ciężkich, złych, bolesnych w Pekli, inaczej nie będą mogły ruszyć dalej.

Znamy Viya dzięki opowieści o tym samym imieniu autorstwa N. V. Gogola, w której przedstawiany jest jako „głowa krasnoludów”, władca złych duchów. Jego spojrzenie przynosi śmierć, a ciężkie, opadające powieki podnoszą obsługę. Ale także tutaj krzywdę można wyrządzić tylko osobie słabej duchowo, ponieważ Viy nie toleruje podłości i tchórzostwa.

Ciekawa wersja pochodzenia słowa. „Wii” to powieki, ale „ty” jest również tłumaczone jako „ciemność”. Stąd znane powiedzenie „Idę do Ciebie” - idę w ciemność.

Wampir

Legendy opisują ghula jako stworzenie podobne do wampira: ożywionego zmarłego mieszkającego w grobie na cmentarzu lub w innych miejscach niedostępnych dla światła słonecznego.

Wygląda jak człowiek, ale ma ostre zęby rekina. Niesamowicie silny, biegnie szybciej niż koń. Żywi się krwią i mięsem dużych zwierząt, ale woli ludzi.

Aspid

Starożytne legendy słowiańskie opowiadają o gigantycznym wężu plamistym z ptasim dziobem, rogami i dwiema nogami. Jego czarne skrzydła mienią się w świetle wszystkimi kolorami tęczy.

Tryska ogniem, chociaż on sam boi się płomienia. Często atakował ludzi i bogów, czynił zło i niegodziwość, porywał boginie i dziewczyny, za co według legend niejednokrotnie był karany.

Wierzyli, że boleń żyje w górach, na kamieniach, a Matka nie może postawić stopy na Ziemi. Późniejszy obraz tego potwora to Wąż Gorynych. Mieszka również na klifie. Prawdopodobnie z tego powodu ma odpowiednie drugie imię.

Uważano, że tylko dźwięk trąbek, żelaznych szczypiec i ognia może pokonać węża.