Piękno Gruszki Talgar: Opis I Charakterystyka Odmiany, Zalety I Wady, Funkcje Sadzenia I Pielęgnacji + Zdjęcia I Recenzje

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 22:41

Piękno Talgar - hojny prezent z Kazachstanu

Czy zdecydowałeś się posadzić gruszkę? Nie spiesz się - jest wiele odmian, które zachowują się inaczej w różnych warunkach klimatycznych i glebowych. Niektóre drzewa są kapryśne i wymagają stałej opieki, podczas gdy inne, wręcz przeciwnie, są bezpretensjonalne. Należą do nich odmiana piękna Talgar.

Zadowolony

• 1 Opis odmiany

  1.1 Film o pięknie Talgara

• 2 Zalety i wady

• 3 Funkcje lądowania

  • 3.1 Krok po kroku proces sadzenia:
  • 3.2 Sadzenie gruszek na wideo

• 4 Pielęgnacja drzew

  • 4.1 Podlewanie
  • 4.2 Przycinanie i modelowanie korony

  • 4.3 Top dressing

    4.3.1 Jak zapłodnić gruszkę - wideo

• 5 Szkodniki - tabela

  • 5.1 Szkodniki gruszek na zdjęciu
  • 5.2 Choroby
• 6 Zbieranie, przechowywanie i wykorzystanie upraw
• 7 Recenzje

Opis odmiany

Odmiana gruszki Talgarskaya krasavitsa została uzyskana w Kazachstanie na bazie odmian Lesnaya krasavitsa. W Federacji Rosyjskiej ta odmiana stała się powszechna na terytoriach Kabardyno-Bałkarii, Krasnodaru i Stawropola.

To odmiana jesiennego okresu dojrzewania. Drzewa są średniej wielkości. Korona szeroko piramidalna ma średnie zgrubienie, gałęzie zwisają. Kolor kory pnia i głównych gałęzi jest szary, pędy brązowe. Pąki są duże, liście również duże, gładkie, ciemnozielone, z długimi ogonkami. Kwitnie średnio. Jajniki najczęściej pojawiają się na lokach. Do piękna Talgara potrzebne są zapylacze - gruszki konferencyjne, Goverla, Kucheryanka, Lyubimitsa Klappa.

Piękno gruszki Talagarskaya - drzewo średniej wielkości

Owoce są dość duże, wydłużone, średnio 160–170 g, występują również gruszki o masie 250 g. Skórka nie jest gruba, błyszcząca i gładka, przeważnie żółtozielona, z jaskrawoczerwonym rumieńcem po słonecznej stronie. Miąższ owocu jest biały z kremowym odcieniem, dość gęsty, drobnoziarnisty, bardzo soczysty i chrupiący.

Cechą szczególną tej odmiany jest duża „odporność na wiatr” owoców - nawet w stanie dojrzałym nie kruszą się przy wystarczająco silnych podmuchach wiatru

Owoce piękna Talagar są bardzo mocno trzymane na gałęzi

Odmiana stosunkowo szybko rośnie: regularne owocowanie rozpoczyna się po 4-5 latach, a pierwsze 3-4 owoce mogą pojawić się już po 2-3 latach życia drzewka. Plon piękna Talgar jest wysoki (80–95 kg z 1 drzewa, czasem nawet do 150 kg), owocuje rocznie. Drzewa są bardzo odporne na mróz (toleruje mrozy do -34 st.), Susze, a także szkodniki i choroby grzybowe. Nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Jest dobrze zaszczepiony na pigwie.

Film o pięknie Talgara

Zalety i wady

Każda odmiana ma swoje zalety i wady. Być może piękno Talgara ma jeszcze więcej zalet. Z jakiegoś powodu czasami jeden z jego braków nazywany jest chrupiącym miąższem, chociaż wielu osobom to się podoba.

Zalety:

• wysoka odporność na suszę i mróz;
• odporność na parch i inne choroby grzybowe;
• długowieczność i wysoka produktywność;
• bezpretensjonalność w opiece i warunkach wzrostu;
• piękny wygląd i przyjemny smak owoców;
• dobre przechowywanie plonów, stabilność podczas transportu.

Wadą jest ciemnienie miazgi w przypadku późnego zbioru.

Funkcje lądowania

Wybierając miejsce do sadzenia pamiętajmy, że piękno Talgara nie jest zbyt wymagające w warunkach uprawy, choć jak wszystkie gruszki preferuje miejsca słoneczne. Nie potrzebuje ochrony przed wiatrem, ponieważ owoce tej odmiany są bardzo odporne na zrzucanie.

Gruszka uwielbia słoneczne miejsce

Jeśli nie zamierzasz sadzić od razu, chroń sadzonkę przed wysychaniem. Aby to zrobić, ich system korzeniowy należy zwilżyć i owinąć w płótno lub polietylen, istniejące liście należy usunąć. Jeśli sadzonki zaczną wysychać podczas transportu, umieszcza się je w wodzie na 24–48 godzin w celu przywrócenia ich żywotności, a nie tylko korzenie, ale także łodygę zanurza się w wodzie. Po dostarczeniu sadzonek na miejsce należy je od razu zakopać, nawet jeśli sadzenie jest zaplanowane na kilka następnych godzin. Wcześniej sadzonki są badane, a wszelkie złamane lub uszkodzone korzenie i gałęzie są odcinane sekatorem lub nożem ogrodowym. Cięcie na korzeniach powinno „wyglądać” w dół, aby zetknęło się z glebą. W ogrodzie grusze są rozmieszczone w odległości co najmniej trzech metrów od siebie.

Sadzonka gruszki wymaga dołka o średnicy 1–1,5 m i głębokości 0,6–0,7 m. Na nizinach i na glebach gęstych nie należy kopać dołów głębszych niż 0,4 m, aby woda nie gromadziła się w nim. Dół najlepiej przygotować na początku września (niezależnie od tego, czy sadzimy jesienią czy wiosną) i od razu wypełnić go mieszanką gleby i nawozów - przyspieszy to początek owocnikowania porów i zwiększy plony. Zabierz glebę tylko z warstwy powierzchniowej, jeśli nie ma wystarczającej ilości gleby, dodaj ją z rzędów.

Aby podeprzeć sadzonkę, wbij kołek o długości 130–150 cm w dno dołka na głębokość 12–15 cm. Upewnij się, że nie dochodzi do dolnej gałęzi sadzonki. Następnie dodaj mieszankę gleby i nawozów (mineralnych i organicznych).

Jeśli dół zapełni się 5-6 miesięcy przed sadzeniem, zastosuj jakąkolwiek materię organiczną (z wyjątkiem świeżego obornika). Jeśli pozostanie mniej niż 1 miesiąc przed sadzeniem, weź kompost lub humus (3-4 wiadra), torf (6-10 wiader) lub zgniły obornik (25-30 kg). W przypadku stosowania torfu należy go najpierw kompostować z niewielkimi ilościami szybko rozkładającej się materii organicznej (gnojowica, odchody). Z nawozów mineralnych należy dodać potas, fosfor i azot. Nawozy azotowe sprzyjają wzrostowi (w dawce 70–100 g). Do wzbogacenia w fosfor można użyć superfosfatu (1 kg). Sadząc na glebach kwaśnych, weź 2 kg mieszaniny 1 części superfosfatu z 2 częściami mąki fosforynowej (dawka na drzewo). Potas wprowadzany jest w postaci popiołu drzewnego (około 1 kg), chlorku potasu (140-150 g) lub siarczanu potasu (250-300 g). Przed dodaniem można je wymieszać z mielonym wapieniem lub wapnem (w stosunku 1: 1).

Lądowisko jest przygotowywane z wyprzedzeniem

Dobrze jest też dodać wapno w postaci zmielonego dolomitu lub wapienia (0,7–1 kg). W przypadku jednoczesnego stosowania z popiołem ilość wapna zmniejsza się 1,5–2 razy. Na glebach piaszczystych dodaje się dolomit lub wapno dolomityzowane wzbogacone magnezem.

Glebę zmieszaną z nawozami napełnij do otworu 2/3 jego głębokości i przykryj ją warstwą ziemi na wierzchu.

Sadzenie gruszek powinno odbywać się pod koniec września - na początku października (ale nie później niż 20–25 dni przed zamarznięciem gleby) lub wczesną wiosną - do połowy maja (po roztopach). Na środkowym pasie sadzenie wiosenne zwykle daje lepsze rezultaty niż sadzenie jesienią. W regionach południowych można go sadzić jesienią.

Sadzenie krok po kroku:

1. Przed sadzeniem korzenie drzewa zanurza się w płynnej glinie (lub roztworze glebowym). Tylko upewnij się, że glina nie wysycha na korzeniach - zaszkodzi, a nie przyniesie korzyści.
2. Na kołek wbity w środek dołu wlewa się gliniany kopiec. Sadzonkę o wyprostowanych korzeniach umieszcza się na nim blisko pala tak, aby szyjka korzeniowa znajdowała się 4–7 cm nad poziomem gleby, co można ustalić za pomocą deski do sadzenia. Wygodniej jest sadzić razem: jedna osoba umieszcza drzewo na wymaganej wysokości i prostuje korzenie, druga rozlewa luźną ziemię. W takim przypadku sadzonkę należy kilkakrotnie wstrząsnąć, a następnie lepiej wypełnić glebą wszystkie szczeliny między korzeniami.
3. Wokół drzewa wylewa się wałek, a pośrodku wykonuje się zagłębienie do podlewania. Średnica rolki jest równa wielkości dołu.
4. Sadzonkę podlewa się (10–20 litrów wody), nawet podczas deszczu. Po wchłonięciu wilgoci w glebę ściółkowanie przeprowadza się próchnicą lub torfem (18–20 kg na drzewo).
5. Sadzonka jest przywiązana do palika, ale niezbyt mocno, ponieważ wtedy nie może osiąść na ziemi, a korzenie mogą być odsłonięte. Po ostatecznym osiadaniu gleby drzewo jest mocno przyciągane do pala, aby zapewnić wsparcie przy wietrze.

Po posadzeniu szyjka korzeniowa powinna znajdować się 5-7 cm nad poziomem gleby

Jeśli sadzonka zostanie posadzona zbyt wysoko, odsłoni ona swoje korzenie. W takim przypadku muszą być pokryte ziemią, a drzewo zacznie aktywnie rosnąć.

Sadzenie gruszek na wideo

Pielęgnacja drzew

Podlewanie

Wysoką efektywność nawadniania uzyskuje się poprzez odpowiednie połączenie nawadniania doładowującego wodę z roślinnością. Nawadnianie ładujące wilgoć pozwala na rozpoczęcie nawadniania wegetatywnego dwa tygodnie później.

Drzewa owocowe podlewa się zwykle 3–5 razy w roku: pierwsze podlewanie przeprowadza się przed lub po kwitnieniu; 2 - przed odpadnięciem jajnika (czerwiec); III - 2-3 tygodnie przed dojrzewaniem letnich jabłek; ta ostatnia przypada w połowie września, aby zapewnić wzrost korzeni jesienią, lub później, w listopadzie, w celu uzupełnienia wilgoci.

Przybliżone szybkości podlewania:

• dla gleb piaszczysto-gliniastych 4–4,5 wiadra na 1 m ²,
• dla gliniastych - 6-7 wiader na 1 m ²;
• dla gliny - 8-9 wiader na 1 m ²;
• nawadnianie ładowania wodą - 8-10 wiader na 1 m ².

Do podlewania drzewek owocowych zaleca się stosowanie tymczasowych płytkich (głębokość 13–15 cm) bruzd. W pobliżu drzewa rysuje się dwie bruzdy: pierwsza - w odległości 0,8-1 m od pnia, druga - w odległości 0,5 m od pierwszej. Przy następnym podlewaniu odległości te się zmieniają. Podlewanie można również wykonać za pomocą pierścieni wokół drzewa i przez zraszanie.

Nawadnianie tryskaczowe działa najlepiej w przypadku gruszek

Piękno Talgara bardziej cierpi nie z powodu braku, ale z nadmiaru wilgoci. Przy nadmiernej wilgotności gleby żywotna aktywność korzeni ssących słabnie, zaczynają obumierać. Ponadto częste i zbyt obfite podlewanie może powodować wzrost wód gruntowych. Przy wielokrotnym podlewaniu w małych dawkach drzewo nie otrzymuje wystarczającej ilości wilgoci, zaburzony jest przepływ tlenu do gleby.

Przycinanie i modelowanie korony

Formowanie i przycinanie korony wiele znaczy w życiu drzewa owocowego. Jeśli drzewo nie jest prawidłowo uformowane, pień może nawet pęknąć przy silnym owocowaniu. Aby tego uniknąć, zawsze usuwaj jeden z konkurujących pędów o równej sile (nie powinno być żadnych wideł).

Ponieważ drzewa piękna Talgar są podatne na obwisłe gałęzie, przycinanie może poprawić kształt jego korony. Aby to zrobić, musisz przyciąć końce gałęzi, pozostawiając pąki (lub małe pędy) skierowane do góry.

Prawidłowe przycinanie gałęzi skłonnych do opadania poprawia kształt korony

Korona gruszy jest zwykle uformowana w formie palety lub typu rzadkiego. Konstrukcja korony rzadkiej polega na tym, że na drzewie 60–70 cm nad pniem gałęzie macicy (główne) układane są w dwóch poziomach. Każda kondygnacja składa się zwykle z 3 - 4 gałęzi, z odstępem między kondygnacjami 60–80 cm, czyli korona składa się z 6–7 gałęzi macicy, rozmieszczonych w równych odstępach w przestrzeni wokół pnia.

Korona wielopoziomowa może mieć różne ułożenie gałęzi: 1) 3–2-1–1 2) 3–1–1–1; 3) 2-2-1-1 4) 2-1-1-1

Wczesną wiosną należy usunąć uszkodzone przez mróz, chore i nadmiar gałęzi. Kolejne przycinanie można wykonać jesienią.

Top dressing

Grusze uwielbiają nawozy i mogą cierpieć z powodu braku nawozu. Regularne karmienie zapewnia zdrowie drzew i dobre plony.

Pora roku	Jakich nawozów używamy	Metoda aplikacji	Przyczynia się do
Wiosna	W momencie obrzęku nerek wprowadza się nawożenie zawierające azot: roztwór 2 łyżek azotanu rozcieńcza się w 10 litrach wody lub 100 g mocznika na 5 litrów wody. Stawki są podane dla 1 drzewa Po kwitnieniu: 0,5 kg nitroammofosu rozcieńcza się w 50 litrach wody. Na 1 drzewo - 3 wiadra roztworu	Opatrunek na korzenie	Pomagają w budowaniu masy liściowej i poprawiają jakość przyszłych owoców.
Lato	Po kwitnieniu: preparaty zawierające azot, ale dawka jest 2 razy mniejsza od dawki wiosennej.	Aplikacja dolistna	Zwiększa odporność na choroby grzybowe.
Jesień	Po zbiorach: chlorek potasu - 1 łyżka, superfosfat - 2 łyżki. Rozcieńczyć w 10 litrach wody. Jest to norma dla podlewania 1 m 2. Nie używaj nawozów zawierających azot !	Nakłada się po zwilżeniu w kręgu do podlewania.	Pomaga drzewu przygotować się na zimę.

Doskonałym nawozem organicznym jest obornik drobiowy, zwłaszcza odchody kacze, kurze i gołębie. Aby zmniejszyć straty azotu, do surowego obornika można dodać torf w postaci okruchów (25–30% masy odchodów) lub proszek superfosfatu (6–10%). Ptasie odchody można stosować wczesną wiosną jako główny nawóz (0,5–0,6 kg na 1 m ²), ale jeszcze częściej jako nawóz pogłówny (1–2 kg odchodów rozcieńcza się w 1 wiadrze wody i 1,5 l / m ²). Najlepiej aplikować w bruzdach lub otworach, które następnie natychmiast przykrywa się ziemią.

Opatrunek dolistny wykonuje się rano lub wieczorem.

Drzewa potrzebują pierwiastków śladowych. Na glebach kwaśnych brakuje magnezu, następnie dodaje się wapień dolomitowy. Na glebach wapiennych nie można go stosować, zamiast tego drzewa opryskuje się na początku wzrostu pędów roztworem siarczanu magnezu (1,8%). Przy braku miedzi pędy zaczynają wysychać. W tym przypadku siarczan miedzi (0,2%) dodaje się zwykle w postaci opatrunków na liście.

Jak zapłodnić gruszkę - wideo

Szkodniki - tabela

Piękno Talgar jest odporne na większość chorób, nawet na parch, który dotyka większość innych odmian gruszek. Jednak ta odmiana może zostać zaatakowana przez pasożyty.

Najczęstszymi szkodnikami, które nie oszczędzają gruszy, są mszyce liściowe, roztocze czerwonych owoców i ćmy.

Szkodnik	Oznaki porażki	Metody kontroli i zapobieganie
Mszyca liściasta	Na młodych pędach i liściach mogą być widoczne kolonie owadów. Liście zwijają się w rurkę i zaczynają wysychać.	Zapobieganie: walka z mrówkami - nosicielami mszyc, sadzenie drzew w niezacienionych miejscach, przerzedzenie korony. Opryskiwanie (w razie potrzeby, ale nie podczas kwitnienia i co najmniej 2-3 tygodnie przed zbiorami). Możesz używać narkotyków: Fufan, Fury, Arrivo, Confidor, BI-28 New.
Roztocza czerwonych owoców	Pojawienie się małych jasnych plam na liściach, które następnie łączą się. Liście stają się rdzawoszare, jakby zakurzone.	W przypadku masowego rozmnażania kleszczy wykonuje się 2-3 opryski (od momentu otwarcia pąków do wystawania pąków). Można stosować środki owadobójcze: Fufanon, Fitaverm, Danadim.
Ćma owocowa	Ciemne plamy na owocach, wokół których szybko pojawiają się kręgi zgnilizny.	Usuwanie martwej kory z pni i gałęzi. Kopanie między rzędami i kręgami przy pniu jesienią i obluzowywanie wiosną (niszczy gąsienice i poczwarki). Pułapki biologiczne (z feromonami). Opryskiwanie dowolnymi dozwolonymi środkami owadobójczymi (po kwitnieniu, z utworzeniem jajników, pod koniec lata). Zastosowanie pasów wędkarskich na pniach (wykonanych z wełny szklanej, płótna i innych materiałów). Zbieranie i grzebanie ochotników (najlepiej tego samego dnia wieczorem).

Szkodniki gruszy na zdjęciu

Mszyca niszczy liście i młode pędy

Wysysa sok z liści, przerywając proces fotosyntezy

Samice ćmy składają jaja na owocach gruszy

Choroby

Większość chorób gruszek jest wywoływana przez różne grzyby. Piękno Talgara na szczęście jest odporne na takie choroby, nawet na wszechobecny parch. Grusze tej odmiany mogą cierpieć z powodu zarazy ogniowej. Bakterie sprawcze infekują kwiaty, liście, jajniki, młode pędy, a nawet łodygę i szyjkę korzeniową. Dowodem na chorobę jest nagłe więdnięcie i czernienie kwiatostanów, liści i pędów wiosną, co wygląda jak oparzenie. Następnie śluz zaczyna sączyć się z dotkniętych obszarów, początkowo jest biały, a po wyschnięciu brązowieje. Latem na chorych pędach kora pokrywa się bąbelkami i pęknięciami. Choroba przenosi się przez krople deszczu, wiatr i różne owady, w tym pszczoły.

Niebezpieczna choroba, która dotyka przede wszystkim gruszki

Aby zapobiec tej chorobie, konieczne jest przede wszystkim kupowanie tylko sprawdzonego, zdrowego materiału do sadzenia. W przypadku wystąpienia choroby należy obserwować kwarantannę i natychmiast wyeliminować ogniska choroby.

Dobrze pomaga przestrzeganie praktyk rolniczych podczas uprawy sadzonek, ponieważ zwiększa to ich witalność i odporność. Jako chemiczne metody zwalczania zaleca się stosowanie płynu Bordeaux lub innych preparatów zawierających miedź (na przykład Abiga-peak). Najlepiej przetwarzać go w okresie kwitnienia. Biorąc pod uwagę, że nie wszystkie kwiaty otwierają się w tym samym czasie, opryskiwanie należy powtórzyć.

Zbieranie, przechowywanie i wykorzystanie upraw

Owoce dojrzewają w październiku, ale zbiory najlepiej rozpocząć pod koniec września - wydłuży to okres przydatności do spożycia. Ponadto, jeśli gruszki zostaną pozostawione na drzewie do momentu osiągnięcia pełnej dojrzałości, ich smak i wygląd nieco się pogorszy (mogą pojawić się ciemne plamy). Okres przydatności do spożycia gruszek tej odmiany jest wysoki - około 2 miesiące, a owoce można przechowywać w lodówce do lutego. Podczas przechowywania wygląd gruszki prawie się nie zmienia, gdy dojrzewa, kolor z zielonego zmienia się na żółty, ale nie pojawiają się plamy i ciemnienie. Ze względu na gęstą konsystencję miąższu gruszki dobrze znoszą transport.

Gruszki przechowuj w chłodnym, wentylowanym pomieszczeniu o stałej wilgotności i temperaturze. Jako pojemniki świetnie sprawdzają się drewniane skrzynie czy wiklinowe koszyczki - w nich „oddychają” gruszki. Zaleca się owinąć każdą gruszkę papierem i między warstwami położyć słomę lub siano.

Z gruszek piękności Talgar uzyskuje się doskonałe dżemy i owoce kandyzowane, kompoty i soki. Lepiej nie robić z nich dżemu, ponieważ w miazdze są stałe wtrącenia. Najlepiej oczywiście spożywać te gruszki na świeżo, ponieważ są to odmiany stołowe.

Recenzje

Tak więc piękno Talgara to wysokowydajna i bezpretensjonalna odmiana, odporna na choroby. To prawda, że jego zimotrwalosc ma ograniczenia. Ale ogólnie, wybierając tę odmianę, możesz cieszyć się słodkimi i chrupiącymi gruszkami oraz różnymi pysznymi przetworzonymi gruszkami.