Metody I Schematy Sadzenia Ziemniaków, Jak I Na Jakiej Głębokości Sadzić

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

Konserwatywne i oryginalne metody sadzenia ziemniaków

Ziemniaki to popularna i szeroko stosowana roślina, która nie traci na znaczeniu. Nic dziwnego, że wiele osób zastanawia się, jak wyhodować tę roślinę we własnej witrynie, poświęcając minimum czasu i wysiłku, a na końcu uzyskując dobre wyniki.

Zadowolony

• 1 Przygotowanie do lądowania

  1.1 Najczęstsze wzorce lądowania

• 2 Konserwatywne metody sadzenia

  • 2.1 Lądowanie pod łopatą
  • 2.2 Lądowanie w redlinach
  • 2.3 Lądowanie w okopach
  • 2.4 Lądowanie w redlinach
  • 2.5 Głębokie lądowanie (metoda amerykańska)

• 3 Nowe metody lądowania

  • 3.1 Lądowanie w workach
  • 3.2 Lądowanie w beczkach
  • 3.3 Lądowanie w boksach

• 4 Oryginalne i niekonwencjonalne metody sadzenia ziemniaków

  • 4.1 Sadzenie ziemniaków bez kopania
  • 4.2 Sadzenie w trawie
  • 4.3 Sadzenie w trocinach

  • 4.4 Umieścić pod kartonem

    • 4.4.1 Łóżko kartonowe
    • 4.4.2 Łóżko pod kartonem
  • 4.5 Lądowanie z ciągnikiem „Kaskada”
• 5 Sadzenie w szklarni

• 6 Sadzenie pod folią i agrofibrą

  • 6.1 Cechy uprawy pod filmem
  • 6.2 Uprawa pod agrofibrą

• 7 Jeszcze kilka sposobów na dobre zbiory

  • 7.1 Metoda P. Bałabanowa
  • 7.2 Metoda ludowa
  • 7.3 Metoda Gülicha
  • 7.4 Skórka ziemniaka
  • 7.5 Wideo: efektywne techniki sadzenia ziemniaków

Przygotowanie do lądowania

Zanim przejdziesz do niuansów uprawy, musisz upewnić się, że przygotowany obszar nadaje się do sadzenia - w przeciwnym razie ryzykujesz marnowanie czasu i wysiłku. Przed sadzeniem należy zwrócić uwagę na kilka ważnych czynników:

1. Gleba gliniasta lub piaszczysta. Nie jest trudno znaleźć ten niuans: zwilżamy małą bryłę ziemi wodą i próbujemy ją oślepić. Jeśli mokra gleba jest plastyczna i łatwa do uformowania, to prawdopodobnie glina, jeśli kruszy się w rękach - piaszczysta. Oba nadają się do uprawy ziemniaków, ale każdy z nich będzie musiał użyć innego wzoru sadzenia i pielęgnacji.
2. Kwas glebowy. Zwróć uwagę, które chwasty wolą rosnąć na działce. Jeśli jaskier lub babka - gleba ma odczyn kwaśny, jeśli powój lub ostropest - neutralny. Aby poprawić strukturę gleby kwaśnej, zbliżając ją do neutralnej, można do gleby dodać popiół, kredę lub wapno (1-2 kg na metr kwadratowy).
3. Pod jakim uprawą ta witryna była używana w ciągu ostatniego roku. Ziemniaków nie można stale sadzić w tym samym miejscu, dlatego konieczne jest zastępowanie ich innymi roślinami, aby uprawa była mniej podatna na choroby i szkodniki, a gleba nie była zubożona. Lepiej sadzić ziemniaki po burakach, dyniach, ogórkach, roślinach strączkowych, słonecznikach, łubinach lub kukurydzy. Unikamy sadzenia go w miejscu, gdzie wcześniej rosły truskawki ogrodowe i nie zwracamy go w to samo miejsce wcześniej niż cztery lata później.

Spróbuj zasadzić porośnięte bulwy w ziemi - przyspieszy to wschody kiełków i zwiększy ostateczny plon

Najczęstsze wzorce lądowania

Zarówno schematy, jak i metody sadzenia ziemniaków mogą się znacznie różnić między sobą - wynika to ze składu gleby i warunków klimatycznych danego regionu. Tak więc na obszarach północnych i deszczowych, na obszarach, w których woda gruntowa znajduje się w pobliżu powierzchni gleby lub na zbyt ciężkiej glebie, bardziej wskazane jest sadzenie ziemniaków na redlinach. W suchych warunkach stosuje się płynne lądowanie, a na środkowym pasie na przemian z grzbietem.

Skład mechaniczny gleby wpływa również na głębokość sadzenia uprawy. Im lżejsza gleba oraz cieplejszy i suchszy klimat, tym więcej materiału do sadzenia jest zakopane w glebie i odwrotnie. Przy gładkim sadzeniu na glinach ziemniaki zakopuje się 6–8 cm, z sadzeniem kalenicowym - o 8–10 cm. Na glebie piaszczystej i piaszczysto-gliniastej lepiej jest sadzić gładkie sadzenie na głębokość 8–10 cm lub nasadzenie kalenicowe, w którym bulwy pokryte są glebą o 10–12 cm, w regionach południowych i strefie czarnoziemu głębokość wzrasta do 10–14 cm.

Wybierz schemat sadzenia na podstawie wskaźników składu mechanicznego gleby i warunków klimatycznych

Standardowy rozstaw rzędów wynosi 70 cm i będzie się różnić w zależności od wybranej metody sadzenia. Pomiędzy bulwami pozostaje zwykle 25 do 40 cm wolnej przestrzeni w zależności od ich wielkości: duże ziemniaki sadzi się po 40 cm, średnie - po 35 cm, a 25-30 cm wystarcza na małe.

Podczas sadzenia ziemniaków zawsze układaj redliny z północy na południe, aby roślinom nie brakowało światła słonecznego.

Zasadniczo ogrodnicy kierują się schematami sadzenia, które są wymienione poniżej

Rozstaw wierszy:

• 70 cm - dla odmian późno dojrzewających;
• 60 cm - dla wczesnych ziemniaków.

Odległość między bulwami o standardowej wielkości:

• 30–35 cm - dla ziemniaków późnych;
• 25-30 cm - dla wczesnych odmian.

Głębokość sadzenia:

• 4-5 cm - na ciężkich glebach gliniastych, a także na glebach wilgotnych;
• 8–10 cm - na glinach;
• 10–12 cm - na lekkim, dobrze ogrzanym podłożu.

Konserwatywne metody sadzenia

Decydując się na najbardziej odpowiednią metodę, pamiętajmy, że każda z nich da dobre rezultaty tylko wtedy, gdy skład gleby i warunki klimatyczne są odpowiednie do uprawy ziemniaków w ten sposób. Tak więc zbyt mała głębokość sadzenia nie jest odpowiednia dla gleby piaszczystej, a zbyt głęboka jest przeciwwskazana na glebach gliniastych. W przypadku wszystkich tradycyjnych metod uprawy tylko podstawowe wymagania pozostają niezmienione.

Lądowanie łopatą

Główna i najczęściej stosowana metoda, najczęściej określana jako „staromodna”, znajduje uzasadnienie na glebach lekkich i luźnych, gdzie wody gruntowe są dość głębokie. Istotną wadą takiego sadzenia jest zależność bulw od kaprysów pogodowych: na przykład, jeśli początek sezonu okazał się deszczowy, z powodu nadmiernej wilgoci korzenie roślin zaczynają obumierać, co ma wyjątkowo negatywny wpływ na ich rozwój. Jeśli na krótko przed zbiorem ziemniaków pada deszcz, bulwy mogą zostać nasycone wilgocią, w wyniku czego pogorszy się ich trwałość. W glebach gliniastych, nadmiernie wilgotnych i ciężkich stosowanie tej metody jest niepraktyczne, ponieważ prawdopodobieństwo wystąpienia choroby Fusarium i próchnicy jest wysokie.

O wiele szybciej i wygodniej jest sadzić razem: pierwszy wykopie dziury, a drugi podąży za nim na piętach i rozłoży bulwy. Do wydarzenia możesz też dołączyć trzeciego pomocnika - za pomocą grabi wyrówna ziemię na już obsianych rzędach.

Aby utrzymać otwory w linii prostej w równej odległości od siebie, rozciągnij linę wzdłuż przekroju, aby zapewnić punkt odniesienia

Zasada tej metody sadzenia jest następująca: na miejscu po pewnym czasie wykopuje się rzędy otworów, w których układany jest materiał do sadzenia. W tym przypadku ziemia z otworów następnych rzędów zakopuje poprzednie.

Aby rzędy otworów były jak najbardziej równe, wjedź z dwóch przeciwległych końców działki wzdłuż kołka i rozciągnij między nimi linę.

Dzięki temu sadzeniu łóżka można formować na trzy sposoby:

1. Zagnieżdżone w kwadracie. Stanowisko jest tradycyjnie podzielone na kwadraty iw każdym z nich umieszcza się dziurę (gniazdo), zachowując odstęp 50–70 cm między gniazdami.
2. Szachy. Otwory w sąsiednich rzędach są przesunięte względem siebie.
3. Dwuwierszowy. Prawie blisko siebie znajdują się dwa rzędy otworów (linii). Szczelina między otworami wynosi około 30 cm, między podwójnymi rzędami - do metra. Same dziury są rozłożone.

Podczas sadzenia dodaj garść popiołu i humusu do każdego dołka.

Wlej garść humusu i popiołu do każdego z otworów, a następnie ułóż bulwę ziemniaka na wierzchu. W sezonie należy wykonać przynajmniej jeden (a najlepiej dwa) hilling. Rośliny należy podlewać raz w tygodniu (w okresach suszy - dwukrotnie), pierwsze podlewanie przeprowadza się po pojawieniu się pędów. Dwa tygodnie przed kopaniem ziemniaków podlewanie jest całkowicie zatrzymane.

Lądowanie na grzbietach

Ten rodzaj lądowania jest podobny do poprzedniego. Różnica polega na tym, że ziemniaki nie sadzi się w dołkach, ale w płytkich rowkach.

1. W krawędzie wcześniej przygotowanego odcinka wbija się dwa kołki i między nimi wciąga się linę.
2. Pod liną tworzy się rowek, w który układa się bulwy w odstępie 30 cm, a każdą z nich posypuje się łyżką popiołu.
3. Następnie za pomocą grabi (lub motyki - co jest wygodniejsze dla każdego), zamykają rowki ziemią po obu stronach, aby pokryć materiał sadzeniowy o 6 cm.
4. 65 cm odsuń się od świeżo posadzonego rzędu i postępuj według tego samego schematu.

Zdaniem doświadczonych agronomów podczas sadzenia w redlinach lepiej jest stosować metodę dwurzędową.

Niektórzy agronomowie twierdzą, że do takiego sadzenia najlepiej jest stosować metodę dwurzędową, to znaczy zmniejszyć odstęp między dwoma sąsiednimi rzędami do 30 cm, zwiększając rozstaw rzędów do 110 cm Bulwy układa się w rowkach w w szachownicę, zachowując odstęp 35 cm, dalej podwójne łóżko jest utrzymywane w jednym rzędzie.

Podobnie jak sadzenie pod łopatą, ta metoda nie nadaje się do ciężkich gleb gliniastych, ponieważ zwiększa się prawdopodobieństwo gnicia bulw i zakażenia roślin chorobami grzybiczymi. Ale na glebach o lekkiej teksturze będzie to w pełni uzasadnione.

Lądowanie w okopach

Główną zaletą tej metody jest zwiększenie żyzności gleby. Ta metoda chroni bulwy przed przegrzaniem i wysychaniem w gorącym klimacie i jest najbardziej odpowiednia na obszarach o luźnej glebie, która nie zatrzymuje dobrze wody.

Sadzenie rowów jest sukcesem od początku ubiegłego wieku. Ta metoda jest uważana za jedną z najbardziej produktywnych - przy dobrej pogodzie na stu metrach kwadratowych można uzyskać nawet tonę ziemniaków. W tym przypadku bulwy otrzymują odpowiednie karmienie bez chemicznych nawozów.

Sadzenie ziemniaków w okopach pomaga zwiększyć żyzność gleby

Strona powinna być przygotowana do tej metody jesienią.

1. Na miejscu pociągnij linę i wykop pod nią rów o głębokości i szerokości bagnetu łopaty (35–40 cm), układając usuniętą ziemię wzdłuż lewej krawędzi. Rozstaw rzędów wynosi 60–80 cm.
2. Dno rowów pokryte jest resztkami roślinnymi i odpadami żywnościowymi - chwastami, wierzchołkami dyni i ogórków, łupinami cebuli, łodygami kwiatowymi itp. Liście opadłe z drzew układa się na wierzchu, posypuje ziemią i pozostawia do wiosny.
3. Sadzenie rozpoczyna się w tym samym czasie, gdy bz zaczyna kwitnąć. Najpierw do rowów wsypuje się trochę ziemi ze szczytów grzbietów, następnie co 30 cm rozprowadza się łyżkę popiołu, garść odchodów kurczaka i łupiny cebuli.
4. Materiał do sadzenia umieszcza się na nawozie i przykrywa ziemią.
5. Aby chronić kiełki przed mrozem, są one wypuszczane, gdy się pojawiają. Jeśli nie ma silnej suszy, rośliny podlewamy raz - w okresie kwitnienia.

Ziemniaki sadzone w okopach można nawozić roztworem chlorku sodu w ilości 800 gramów na 12 litrów wody. Opatrunek górny przeprowadza się tylko raz w roku, łącząc go z podlewaniem.

Według niektórych ogrodników metoda kopania rowów daje dobre wyniki na dobrze napowietrzonych glebach o wysokiej zawartości torfu. To prawda, że w tym przypadku sadzenie będzie musiało zostać przeprowadzone 1-2 tygodnie później niż w standardowym czasie, ponieważ torf ma tendencję do długiego nie rozmrażania na wiosnę. A przy takim sadzeniu na glinach znacznie spada zarówno jakość, jak i ilość plonów.

Lądowanie na kalenicy

Jeśli jesteś właścicielem obszaru, na którym gleba jest ciężka, nadmiernie wilgotna lub woda gruntowa znajduje się bardzo blisko powierzchni, możesz wybrać metodę kalenicową. Jest to szczególnie dobre, jeśli możliwe jest użycie maszyn do obróbki gleby - na przykład traktora lub kultywatora silnikowego.

Wybierz nasadzenie prążkowane, jeśli masz możliwość uprawiania gleby traktorem lub kultywatorem silnikowym

1. Wybrany obszar przygotowuje się jesienią, wykopując go niezbędnym opatrunkiem.
2. Wiosną na działce formuje się grzbiety o wysokości około 15 cm w odległości 70 cm od siebie i sadzi się w nich. Dzięki temu bulwy będą chronione przed nadmiernym przemoczeniem i dobrze rozgrzane promieniami słonecznymi.

Sadzenie kalenicowe uzasadnione jest wyłącznie na glebach strukturyzowanych i wodochłonnych. Ponieważ luźna i lekka gleba ma tendencję do kruszenia się pod wpływem opadów atmosferycznych, odsłaniając bulwy ziemniaka, a słońce i wiatr szybko wysychają redliny, w suchym klimacie rośliny będą wymagały dodatkowego podlewania.

Głębokie lądowanie (metoda amerykańska)

Tak zwana metoda amerykańska jest odpowiednia dla gleb lekkich, które szybko wysychają. Sadzenie odbywa się zgodnie ze schematem 22x22 cm, podczas gdy materiał do sadzenia jest zakopany 22 cm w ziemi, a gdy pierwsze pędy pojawiają się na powierzchni, gleba w pobliżu roślin jest okresowo rozluźniana, ale hilling nie jest wykonywany. Reszta opieki jest standardowa - podlewanie, gdy gleba wysycha, zabiegi zapobiegawcze i leczenie w odpowiednim czasie, jeśli to konieczne.

Amerykańskie sadzenie powoduje, że ziemniaki tworzą bardzo długą łodygę, co zwiększa ogólny plon

Specyfika metody amerykańskiej jest następująca: aby dotrzeć do powierzchni gleby, rośliny zmuszone są uformować bardzo długą łodygę. A ponieważ bulwy można umieścić na całej długości tej samej łodygi, ostateczny plon znacznie wzrasta.

Wielu eksperymentatorów twierdzi, że amerykańska metoda sadzenia jest rzeczywiście skuteczna, ale nie można jej stosować na ciężkich glebach gliniastych.

Nowe metody sadzenia

Oczywiście konserwatywne metody sadzenia mają wiele zalet, ale wielu ogrodników zastanawia się, jak zminimalizować fizyczne i czasowe koszty sadzenia ziemniaków i dalszej pielęgnacji. Dlatego rzemieślnicy nie męczą się wymyślaniem oryginalnych metod, które wymagają jak najmniej czasu i wysiłku. Metody te mogą być przydatne zarówno dla zapracowanych, jak i lubiących eksperymenty, którzy nie będą zbyt zdenerwowani, nawet jeśli doświadczenie uprawy ziemniaków w nowy sposób okaże się nieskuteczne.

Lądowanie w workach

Główną zaletą tej metody jest to, że pozwala na zbieranie ziemniaków na absolutnie dowolnym obszarze, nawet tam, gdzie nie można ich uprawiać tradycyjnymi metodami, ponieważ do sadzenia nie używa się gleby z działki, ale pewną mieszankę gleby. Jednak w klimacie suchym i gorącym rośliny będą wymagały bardzo częstego i obfitego podlewania.

Opisana poniżej metoda jest odpowiednia dla małych obszarów, na których nie ma miejsca na tradycyjne sadzenie:

1. Musisz wziąć zwykłą torbę i wlać do niej drenaż, a na wierzch położyć bulwy ziemniaka.
2. Gdy tylko na ziemniaku pojawią się kiełki, przykrywa się je mieszaniną gleby i kompostu (1: 1). Kiedy wierzchołki stają się wyższe, dodaje się więcej ziemi, powtarzając tę procedurę, jeśli to konieczne.
3. Podlewanie przeprowadza się, gdy gleba wysycha, nawożenie odbywa się regularnie za pomocą złożonych nawozów zgodnie z instrukcjami.

Sadzenie ziemniaków w workach to świetna opcja dla małych obszarów

Sadzenie w beczkach

Metoda jest bardzo podobna do opisanej powyżej, ale w tym przypadku nie używa się worków, ale beczek metalowych lub plastikowych bez dna.

1. Na obwodzie każdego pojemnika wykonuje się otwory (dzięki czemu gleba jest lepiej zaopatrywana w powietrze i woda w niej nie stagnuje) i wlewa się do nich mieszaninę kompostu i ziemi.
2. Ziemniaki układa się na wierzchu i przykrywa tą samą mieszanką gleby.
3. W przyszłości do młodych krzewów dodaje się glebę, gdy rosną, aż beczka zostanie wypełniona na metr.
4. Rośliny są regularnie podlewane i nawożone.

Jeśli ziemniaki są odpowiednio pielęgnowane, z każdej beczki można dostać około worka zboża.

Do sadzenia ziemniaków w beczkach używaj metalowych lub plastikowych pojemników bez dna

Sadzenie w beczkach można wykonać w dowolnym miejscu, ponieważ ziemia z działki nie jest uprawiana, jednak w warunkach bardzo gorącego lata lub w suchym klimacie beczki ziemniaków będą musiały być częściej podlewane.

Lądowanie w pudełkach

Podobnie jak w przypadku dwóch poprzednich metod, sadzenie w skrzynce jest całkiem uzasadnione na obszarze o dowolnym składzie gleby. W warunkach suszy rośliny będą również wymagały częstszego i obfitszego podlewania.

Zasada uprawy w tym przypadku jest podobna do amerykańskiej, czyli polega na tym, że ziemniaki mogą tworzyć bulwy na całej długości łodygi umieszczonej w glebie (odpowiednio im dłuższa łodyga, tym lepiej). Cechą konstrukcyjną jest przedłużenie ścian skrzyni i wypełnienie ich ziemią w miarę wzrostu młodych krzewów. Aby to zrobić, możesz wbić kołki w ziemię i przymocować do nich ściany desek drutem lub po prostu umieścić pudełka bez dna tego samego rozmiaru jeden na drugim.

Lądowanie w skrzynkach odbywa się w następujący sposób:

1. Puszkę montujemy na cegłach tak, aby spód nie dotykał podłoża i był dobrze wentylowany.
2. Dno konstrukcji pokrywamy warstwą papieru i przykrywamy warstwą gleby lekkiej (najlepiej przesiewanie keramzytem z humusem w stosunku 1: 1).
3. Na wierzch kładziemy porośnięte bulwy i przykrywamy je ziemią. Jeśli sadzenie zostanie wykonane wcześniej, przykryj pudełko plastikiem.
4. Kiedy kiełki ziemniaka zaczną wznosić się ponad pudełko, dodaj drugie piętro do konstrukcji i ponownie wypełnij rośliny ziemią. Powtarzamy manipulacje, aż pojawią się pąki. Aby zapobiec zbyt wczesnemu rozpoczęciu pączkowania, podlej ziemniaki obornikiem i chroń pojemnik przed nadmiernym nagrzewaniem.
5. Dostrzegając pojawienie się pąków, przestajemy budować zbiornik i standardowo dbamy o uprawę (podlewanie, karmienie, profilaktyka itp.). Najłatwiej jest podlać wodę rurami z otworami.
6. Po całkowitym zwiędnięciu wierzchołków, gdy plon jest w pełni dojrzały, należy zdemontować strukturę i wybrać bulwy.

Pamiętaj, aby umieścić pudełko do uprawy ziemniaków na rekwizytach, tak aby dno nie dotykało ziemi

Aby uniknąć gnicia desek, pudełka można od wewnątrz osłonić folią.

Oryginalne i niekonwencjonalne metody sadzenia ziemniaków

Z reguły ogrodnicy wymyślają niestandardowe metody sadzenia, aby ułatwić określone zadanie. Na przykład działka pod ziemniaki jest całkowicie porośnięta trawą i nie ma siły ani chęci jej wykopania. W ten sposób problem rodzi oryginalny i niedrogi sposób jego rozwiązania.

Sadzenie ziemniaków bez kopania

Istnieje wiele opcji takiego sadzenia, ale wszystkie sprowadzają się do jednej zasady: gleby nie należy wykopywać. W szczególności chwastów nie należy usuwać z gleby - na krótko przed sadzeniem są one po prostu koszone, pozostawiając korzenie w ziemi.

Nie ma konkretnych wymagań co do składu gleby przy takim sadzeniu, więc możesz eksperymentować w prawie każdych warunkach, zaczynając od schematów sadzenia i podstawowych zasad uprawy opisanych na początku. Ale na ciężkich, nadmiernie zagęszczonych glebach jakość i ilość końcowego zbioru będzie znacznie niższa.

Sadzenie ziemniaków bez kopania nie wymaga wstępnej obróbki gleby

Jedna z metod sadzenia bez kopania gleby wygląda następująco:

1. Ostrożnie usuń ziemię łopatą na głębokość około 10 cm.
2. Przygotowany materiał sadzeniowy wkładamy do rowu i posypujemy ziemią lub kompostem o 5 cm.
3. Przez cały sezon wegetacyjny pod krzakami zrzucamy różne resztki roślinne - liście, chwasty itp. Jednocześnie staramy się, aby łodygi krzewu nie zbierały się razem, a wręcz przeciwnie, rozpadały się jak najdalej od siebie. Nie kulimy się.
4. Podlewamy bardzo rzadko, tylko podczas silnej suszy. Jeśli chcesz, możesz przeprowadzić zabiegi profilaktyczne, a jeśli to konieczne, spryskać ziemniaki lekami na choroby i szkodniki.

Sadzenie w trawie

Dzięki tej metodzie nie musisz też kopać terenu. Ziemniaki układa się po prostu na ziemi, bezpośrednio na wyhodowanej trawie, w dwóch rzędach. Szczelina między bulwami wynosi 25 cm, rozstaw rzędów 40-50 cm Aby w przyszłości wierzchołki były dobrze oświetlone przez słońce, lepiej rozłożyć ziemniaki w szachownicę.

Podczas sadzenia w trawie łóżka są ściółkowane sianem, liśćmi lub suchą turzycą

Po posadzeniu miejsce ściółkuje się sianem, suchą turzycą lub liśćmi. Niektórzy ogrodnicy przykrywają nawet bulwy postrzępionymi czarno-białymi gazetami. Aby zapobiec uszkodzeniu warstwy ściółki przez wiatr, można ją przykryć lutrasilem.

Istotną wadą uprawy pod ściółką jest to, że potrzeba jej dużo, co oznacza, że jest mało prawdopodobne, aby ta metoda była w stanie obsadzić duży obszar. Chochoł zapobiega parowaniu wilgoci, dlatego tej metody uprawy nie należy stosować na glebach nadmiernie wilgotnych w celu uniknięcia gnicia bulw i uszkodzenia roślin przez grzyby.

Nie używaj zbóż do mulczowania, w przeciwnym razie myszy i szczury zaczną się w ogrodzie.

Przez cały okres wegetacji na grządkę wysypuje się porwane chwasty, trawę i siano, upewniając się, że bulwy są dobrze przykryte, ponieważ po przegrzaniu warstwa ściółki osiada. Nie można stosować żadnych nawozów. Podlewanie również nie jest konieczne - gdy rośliny się przegrzeją, wilgoć z nich dostanie się do gleby, zapewniając roślinom wszystko, czego potrzebują. Kiedy ziemniaki kwitną, odetnij wszystkie kwiaty, pozostawiając je tylko na jednym krzaku, abyś mógł określić, kiedy zbierać. Kiedy kwiaty na krzaku kontrolnym zwiędną, zgarnij kompost i usuń bulwy.

Sadzenie w trocinach

Ta metoda jest zasadniczo podobna do dwóch poprzednich. Materiał nasadzeniowy rozprowadza się na stanowisku z zachowaniem odległości około 25 cm i posypuje na wierzchu warstwą trocin zmieszanych z torfem, popiołem i odpadami roślinnymi, tak aby trociny całkowicie przykryły bulwy.

Do sadzenia używaj nie świeżych, ale starych, na wpół zgniłych trocin, ponieważ świeże trociny mają zwiększoną kwasowość i mogą znacznie pogorszyć ostateczny plon.

Istnieje inna opcja takiego sadzenia: na miejscu wykopuje się rowki o głębokości około 10 cm, przykryte warstwą trocin zmieszanych z materią organiczną, na wierzch kładzie się porośnięte bulwy i posypuje trocinami.

Nie używaj świeżych trocin do sadzenia - może to niekorzystnie wpłynąć na plon

W razie potrzeby dodaj trociny w okresie wegetacji, aby ziemniaki nie były nagie. Nie ma potrzeby podlewania i karmienia. Gdy wierzchołki zwiędną, zdejmij warstwę ściółki i wybierz uprawę. Pozostające na terenie trociny można wykorzystać w przyszłym roku.

Wielu ogrodników zauważa, że dzięki tej metodzie istnieje duże prawdopodobieństwo zamarznięcia bulw, dlatego sadzenie powinno odbywać się dopiero po całkowitym ustąpieniu zagrożenia późnymi przymrozkami. Na glebach nadmiernie nawilżonych oraz w bardzo deszczowe lata możliwa jest zgnilizna ziemniaków i pogorszenie utrzymania jakości.

Pasuje pod karton

Ta metoda znacznie ułatwia nie tylko samo sadzenie, ale także proces przygotowania gleby, ponieważ przed położeniem kartonu na ziemi nie trzeba z niej usuwać chwastów - następnie same wymrą z braku powietrza i światło słoneczne. Nie jest również potrzebne wstępne wykopywanie gleby. Jedyne czego potrzebujesz to duża ilość kartonu. Upewnij się, że gleba jest wilgotna, zanim umieścisz karton na ziemi. Jeśli gleba jest sucha, należy ją podlać.

Lepiej jest używać dużych kartonów, np. Wyrzucanych przez sklepy meblowe lub ze sprzętem AGD.

Sadzenie pod tekturą ma niezwykle korzystny wpływ na żyzność gleby, ponieważ pozostające pod nią chwasty, rozkładające się, działają jak nawóz. Ziemia pod kartonem dobrze zatrzymuje wilgoć, jest w niej wiele dżdżownic, które powodują, że gleba jest luźniejsza.

Oczywiście ta metoda nie jest odpowiednia dla dużego obszaru, ponieważ będzie wymagane dużo tektury. Ponadto będziesz musiał stale monitorować, aby materiał pokrywający nie został zdmuchnięty przez wiatr. Karton jest biodegradowalny i dlatego nie nadaje się do ponownego użycia. Jednak takie sadzenie ma wiele zalet: ogrodnik nie będzie musiał usuwać chwastów i spędzać czasu na kopaniu gleby, poprawi się struktura gleby, a tym samym ostateczny plon. A rośliny będą musiały być podlewane tylko podczas bardzo silnej suszy.

Ta metoda lądowania obejmuje dwie opcje.

Łóżko z tektury

Główną zaletą tego sadzenia jest to, że wypukłości utworzone nad rabatem dobrze chronią bulwy przed przemarzaniem. Dlatego ta metoda jest najczęściej stosowana podczas uprawy ziemniaków w zimnym klimacie, a także podczas sadzenia wczesnych odmian. Tektura zapobiega kiełkowaniu chwastów, a wypełnianie rowów jest doskonałym nawozem dla roślin. Ponadto sadzone w ten sposób ziemniaki są znacznie łatwiejsze do wykopania, ponieważ tekturowe dno wykopów zapobiega zbyt głębokiemu zapadaniu się korzeni w ziemię. Ta metoda jest uzasadniona na prawie wszystkich typach gleb, z wyjątkiem piaszczystych i nadmiernie wilgotnych gliniastych: w pierwszym przypadku grzbiety nad wykopami bardzo szybko zapadną się pod wpływem czynników zewnętrznych, w drugim przypadku gnicie materiał siewny jest możliwy.

1. Od jesieni glebę przykrywa się warstwą tektury bez wstępnej obróbki (czyli wykopywania lub usuwania chwastów) i dociska do ziemi, aby nie została zdmuchnięta przez wiatr.
2. Wiosną karton wyjmuje się i wykonuje na odcinku wykopu o głębokości i szerokości bagnetu łopaty.
3. Zabierają zużyty karton i kładą go na dnie wnęk, posypując na wierzch warstwą próchnicy i częściowo zgniłej trawy.
4. Na wierzchu, w niewielkiej odległości od siebie, układa się przygotowany materiał sadzeniowy i rowy zasypuje się tak, aby odległość między nimi wynosiła 60–70 cm, a nad nimi uzyskiwano wysokie grzbiety.
5. W razie potrzeby podlewaj łóżka.
6. Po całkowitym zwiędnięciu wierzchołków plon jest wykopywany.

Łóżko pod kartonem

W takim przypadku strona jest całkowicie pokryta tekturą przed sadzeniem. Ta metoda może być stosowana na prawie wszystkich typach gleb (z wyjątkiem nadmiernie nawilżonych, ponieważ karton zapobiega parowaniu wilgoci), jednak jest wysoce prawdopodobne, że sadzenie na ciężkiej glebie obniży jakość i ilość końcowego plonu. Unikaj robienia łóżek pod karton w deszczowym klimacie - obfite opady deszczu spowodują, że materiał pokryciowy nasiąknie, co zniweczy twoje wysiłki.

Sadząc pod kartonem, można przykryć glebę zarówno jesienią, jak i bezpośrednio przed sadzeniem.

1. Co około 30 cm w kartonie wykonuje się otwory w kształcie litery X, a pod nimi wykopuje się otwory o głębokości piętnastu centymetrów.
2. W każdym z nich umieszcza się bulwę ziemniaka i posypuje ziemią. Kiedy pojawiają się chwasty, są natychmiast usuwane.
3. Podlewanie odbywa się w bardzo suchym czasie i tylko pod krzakami (w celu uniknięcia moczenia kartonu).
4. Po obumarciu liści karton jest usuwany i rozpoczynają się zbiory.

Ponieważ sadzenie ziemniaków na obszarze pokrytym tekturą nie jest zbyt wygodne, możesz skorzystać z alternatywnej metody sadzenia: najpierw wykop dołki, rozłóż w nich bulwy i posyp je ziemią, a dopiero potem umieść materiał pokrywający na wierzchu i rób dziury pod przyszłe krzaki.

Lądowanie z ciągnikiem „Kaskada”

Podczas sadzenia ziemniaków ciągnikiem ogrodniczym ogrodnicy dążą głównie do ułatwienia sobie pracy, dlatego niewiele myślą o takich niuansach, jak warunki klimatyczne czy skład mechaniczny gleby. W zasadzie jest to prawda, ponieważ ta metoda jest z powodzeniem stosowana na wszystkich typach gleb, chociaż metody sadzenia mogą się nieco różnić.

Korzystając z ciągnika prowadzącego, możesz sadzić ziemniaki na kilka sposobów:

• pagórek,
• zawieszana sadzarka do ziemniaków,
• pług,
• w grzbiety.

Pierwsze trzy są używane na glebach lekkich, a ostatnia nadaje się do gliniastych, gdzie woda gruntowa znajduje się w bliskiej odległości od powierzchni. Sadzenie sadzarką do ziemniaków jest uzasadnione tylko przy pracy z bardzo dużą powierzchnią sadzenia, ponieważ jej zakup wymaga dużych pieniędzy. To prawda, że niektórzy agronomowie wychodzą z sytuacji, budując tę jednostkę własnymi rękami.

Wygodniej jest sadzić ciągnikiem prowadzonym za pomocą sadzarki do ziemniaków

Ta metoda wymaga wstępnej obróbki gleby - glebę należy wcześniej wykopać, wprowadzając wszystkie niezbędne nawozy. Jeśli używana jest sadzarka do ziemniaków, cała procedura jest wykonywana w jednym przejeździe, ponieważ jednostka ta jest wyposażona w frezarkę do bruzd, zbiornik na materiał do sadzenia i obsypkę talerzową do wypełniania bruzd. Zamiast kół na ciągniku prowadzonym zakładane są uchwyty i parametry sadzarki do ziemniaków są regulowane zgodnie z instrukcją.

Podczas sadzenia za pomocą pagórka zamiast kół są również instalowane występy. Szerokość skrzydeł obsypnika jest minimalna, a rozstaw kół 55–65 cm. Za pomocą kultywatora wykonuje się rowki wzdłuż rozstawu i układa się bulwy ziemniaka, zachowując odstęp 20–30 cm.

Orka polega na zamontowaniu łap i samego pługa. Dużo łatwiej i szybciej jest, jeśli w imprezie uczestniczą dwie osoby: jedna kieruje maszyną, a druga układa bulwy. Pług wbija się w ziemię na głębokość bagnetu łopaty: w ten sposób powstają bruzdy pod ziemniaki. Po wysianiu nasion poprzednia bruzda jest pokryta ziemią z następnej.

Sadzenie na redlinach nadaje się tylko do dobrze nawilżonych gleb. Za pomocą traktora prowadzonego na miejscu wykonuje się redliny o wysokości 15–20 cm i sadzi w nich bulwy ziemniaka.

Sadzenie w szklarni

Ta metoda uprawy ma kilka zalet. Po pierwsze, jeśli zapewnisz szklarni odpowiednie ogrzewanie, możesz jeść młode bulwy prawie przez cały rok. Po drugie, sadzenie w zamkniętym terenie pozwala uzyskać więcej plonów, a rośliny będą mniej uszkodzone przez szkodniki. A chwasty w szklarni są znacznie łatwiejsze do odchwaszczania niż na otwartym terenie.

Ziemniaki sadzone w szklarni są mniej uszkadzane przez szkodniki niż rosnące na otwartej przestrzeni

Aby wyhodować dobre ziemniaki w szklarni, będziesz musiał wykonać następujące manipulacje:

1. Jesienią glebę w szklarni przygotowuje się, wypełniając ją obornikiem lub humusem i ostrożnie wykopując.
2. Wybieraj średniej wielkości ziemniaki i kiełkuj bulwy w dobrze oświetlonym i ciepłym (13–17 ° C) pomieszczeniu, od czasu do czasu obracając. Aby przyspieszyć kiełkowanie, ziemniaki można włożyć do kosza i posypać wilgotnym torfem lub trocinami.
3. W szklarni rysuje się równe rzędy co 20–40 cm, wykopuje dołki o głębokości 5–7 cm, układa w nich porośnięte ziemniaki i przykrywa warstwą obornika. Po tygodniu zwiększa się warstwa obornika.
4. Pierwsze karmienie przeprowadza się po osiągnięciu przez kiełki wysokości 5-7 cm.

Ziemniaki sadzone w szklarni wymagają bardzo częstego nawożenia. Podlewaj obficie co 10-12 dni. Pamiętaj, aby poluzować nawy, przeprowadzić procedurę hilling i usunąć szkodniki z liści.

Obfite podlewanie ziemniaków w szklarni kilkakrotnie zwiększa plon.

Sadzenie pod folią i agrofibrą

Uprawa pod przykryciem usprawnia się na każdej glebie, pomaga uzyskać niezmiennie wysoki plon, chroni bulwy przed późnymi przymrozkami i, w razie potrzeby, dobrze zarabia na sprzedaży młodych ziemniaków. Jednocześnie w technologii rolniczej nie ma nic skomplikowanego, a nawet początkujący ogrodnicy mogą z łatwością ją opanować. Zastosowanie materiałów pokryciowych zwiększa wydajność o 15–20%.

Niezależnie od tego, jaki rodzaj materiału zostanie wybrany, musisz wcześniej przygotować witrynę. Aby to zrobić, jesienią wykopuje się go na głębokość 22–25 cm, wprowadzając materię organiczną i gotowe złożone nawozy. Po całkowitym stopieniu się śniegu możesz przykryć obszar plastikiem i pozostawić go do czasu sadzenia.

Aby przyspieszyć topnienie śniegu na miejscu, jesienią uformuj podniesione łóżka.

Do sadzenia wybierz bulwy średniej wielkości (70–80 gramów) i kiełkuj je w temperaturze 10–15 ° C. Aby wcześnie zjeść młode ziemniaki, wybierz odmiany wczesne lub bardzo wczesne.

Cechy uprawy pod filmem

Ziemniaki sadzi się w ziemi, zachowując odstęp między bulwami 20-25 cm. Rozstaw rzędów 60-70 cm. Na wierzchu sadzonki są pokryte gęstym polietylenem, a jego krawędzie są mocowane ziemią, cegłami lub butelkami z wodą aby chronić go przed podmuchami wiatru.

Zakrywając nasadzenie polietylenem, przymocuj jego krawędzie, aby materiał nie został zdmuchnięty przez wiatr

Zanim pojawią się kiełki, ziemniaki nie wymagają napowietrzania, ale młode pędy już potrzebują świeżego powietrza. Dlatego po ich pojawieniu się folia jest od czasu do czasu podnoszona, a gdy krzewy osiągają wysokość 10-15 cm, wykonuje się otwory w szachownicę do wentylacji co 15 cm.

Kontroluj temperaturę pod folią - jeśli jest zbyt wysoka, wzrost młodych pędów ustanie.

Alternatywnie można zamontować ramę na wysokości 30–35 cm nad rabatem i naciągnąć na nią folię - wtedy rośliny otrzymają więcej powietrza. Reszta techniki rolniczej nie różni się od tradycyjnej: podlewać w razie potrzeby, nawozić i zadbać o to, by na krzakach nie pojawiły się szkodniki.

Uprawa pod polietylenem pomoże chronić bulwy przed mrozem, dlatego zaleca się stosowanie go w zimnym klimacie.

Uprawa pod agrofibrą

Agrofiber lub spunbond to włóknina szeroko stosowana do pokrywania roślin. Jego główną zaletą jest to, że jest nawilżający i oddychający. Ponadto dobrej jakości lekka agrofibra jest doskonale zmywalna i może być używana wielokrotnie.

Do przykrycia grządek ziemniaczanych odpowiedni jest spunbond o gęstości 20-30 gramów na metr kwadratowy. Zakrywają nimi działkę w taki sam sposób, jak polietylenem, mocując krawędzie. Możesz również rozciągnąć agrofibrę na ramie, dzięki czemu w przyszłości krzewy będą bardziej przestronne. Ponieważ materiał ten jest silnie napowietrzony, nie trzeba go okresowo usuwać.

Jeśli używasz czarnej agrofibry, wykonaj otwory krzyżowe dla każdego krzaka

W zależności od celu, do którego dążysz, możesz użyć jasnego lub ciemnego spunbondu. Biel jest zwykle szeroka i nadaje się do wielu zastosowań. Czarny jest jednorazowy i nie przepuszcza światła, ponieważ jest przeznaczony do ochrony przed chwastami. Jeśli używasz czarnej agrofibry, po przykryciu wykonaj w niej nacięcia w kształcie krzyża dla każdego krzewu.

Sadząc pod agrofibrą należy pamiętać, że nie będzie ona w stanie odpowiednio zabezpieczyć roślin przed mrozem. Dlatego jeśli temperatura spadnie do -6 ° C, przykryj łóżka polietylenem. Folia z tworzywa sztucznego i lekka agrofibra są usuwane po ustabilizowaniu się na zewnątrz stabilnej ciepłej pogody. Ciemny spunbond pozostaje do zbioru.

Hilling rozpoczyna się, gdy kiełki osiągną wysokość 15–20 cm, a podlewanie odbywa się raz w tygodniu. Dwa tygodnie po posadzeniu ziemniaki nawozimy mocznikiem (15 gramów na metr kwadratowy), a przed pączkowaniem stosujemy nawozy potasowe. Pierwsze zbiory można przeprowadzić w maju (w zależności od terminu sadzenia), a główne - od końca czerwca do lipca.

Jeszcze kilka sposobów na dobre zbiory

Oprócz tych opisanych powyżej istnieje kilka bardziej oryginalnych metod sadzenia, które pozwalają uzyskać dobry wynik. Te metody nie są odpowiednie dla wszystkich, ale niektórym ogrodnikom naprawdę się to podoba.

Metoda P. Bałabanowa

Metoda została opracowana przez hodowcę ziemniaków Petra Romanowicza Bałabanowa, a jej istotą jest wykonanie dwóch hillingów jeszcze przed pojawieniem się pędów, tak aby w rezultacie bulwa była pokryta glebą o 20-25 cm. Bałabanow argumentował, że ta metoda jest bardzo ułatwia pracę ogrodnika i zwiększa plon.

Maksymalna ilość ziemniaków uzyskanych metodą Bałabanowa wynosi 119 z jednego krzewu.

Lądowanie odbywa się w następujący sposób:

1. Na przygotowanej poletce jesienią lub wczesną wiosną formowane są redliny o wysokości 15–20 cm i obsiane zielonym nawozem. Na kilka dni przed sadzeniem ziemniaków rośliny są przycinane, pozostawiając korzeń w ziemi. Nie stosuje się ani materii organicznej, ani żadnych opatrunków mineralnych.
2. Do sadzenia nadają się wyjątkowo duże bulwy o wadze co najmniej 100 gramów. Materiał do sadzenia należy kiełkować, zanurzyć na 10-15 minut w roztworze ochronnym (1 łyżeczka nadmanganianu potasu, kwasu borowego i siarczanu miedzi na 10 litrów wody) i sproszkować z popiołem.
3. Łopatę wbija się w środek przygotowanego redliny, lekko przechylamy i ostrożnie umieszczamy ziemniaki w tej szczelinie tak, aby nad nią pozostała 6 cm warstwa gleby. Szczelina między bulwami wynosi 30-40 cm, rozstaw rzędów do 120 cm.

Sadzenie przeprowadza się po ogrzaniu gleby do 8–10 ° С. Tydzień później (ale zawsze przed pierwszymi pędami) ziemniaki przykrywa się 6-centymetrową warstwą ziemi i procedurę tę powtarza się po 7 dniach. W okresie wegetacji rośliny będą musiały być spuszczone jeszcze dwukrotnie. Podlewanie przeprowadza się co najmniej trzy razy - na początku i na końcu pączkowania, a następnie na początku kwitnienia. Według Bałabanowa sadzenie tą metodą pozwoli ci uzyskać nawet tonę ziemniaków ze stu metrów kwadratowych, a zbiory zachwycą nawet w najsuchsze lata.

Ogrodnicy, którzy sadzili ziemniaki w powyższy sposób, przekonują, że usprawiedliwia się to tylko wtedy, gdy lato nie jest zbyt gorące i suche. W przeciwnym razie bulwy są bardzo małe.

Podczas sadzenia metodą Balabanova nie trzeba kopać dołków na ziemniaki

Należy pamiętać, że do stosowania powyższej technologii nadają się tylko gleby luźne, żyzne i lekko kwaśne (pH 5,5-5,8). W przypadku ciężkiej gleby ta metoda jest absolutnie niedopuszczalna.

Metoda ludowa

Ta metoda została opracowana przez jednego z mieszkańców regionu Tula. Polega na wykonaniu następujących manipulacji:

1. Jesienią ziemię wykopuje się na bagnecie łopaty. W tym samym czasie do gleby wprowadzany jest obornik.
2. Wiosną miejsce jest ponownie rozkopywane - tym razem na głębokość 15 cm, przy okazji wniesienia Nitroammofosk.
3. Poletkę podzielić na przemian na paski o szerokości 20 i 80 cm, a na brzegach pasków układać kiełki co 30 cm. Z szerokich pasków zgarniają ziemię na bulwy, przykrywając je o 2 cm.
4. Wysokie hilling przeprowadzane jest trzy razy w sezonie (z zagrożeniem późnymi przymrozkami, pędy są wysokie).
5. Gdy dobra pogoda ustabilizuje się na zewnątrz, przeprowadza się pierwsze nawożenie Nitroammofoską. Następnie wykonuje się dwa kolejne opatrunki w odstępie 10 dni.
6. Łodygi dwóch sąsiednich rzędów są układane jeden na drugim i tłuczone tak, aby utworzył się płaski kopiec, a kilka dni przed zbiorem są koszone na wysokości 15 cm od powierzchni ziemi. Dzieje się tak, aby łodygi zapuściły korzenie i dawały większy plon.

Metoda Gülicha

Ta metoda sadzenia jest odpowiednia dla właścicieli dużych obszarów, ponieważ oznacza to, że każdy krzew otrzymuje maksymalną wolną przestrzeń.

1. Działka przygotowana do nasadzeń podzielona jest na kwadraty o wymiarach jeden metr na metr.
2. Pośrodku każdego kwadratu ustawia się wałek dojrzałego obornika, pokryty luźną ziemią i sadzi do góry nogami dużego ziemniaka.
3. Kiedy pędy zaczynają wychodzić z bulwy, glebę wlewa się do środka utworzonego przez nie pierścienia.
4. Gdy tylko pierwsze liście pojawią się na pędach, dodaje się więcej ziemi.
5. Te manipulacje są powtarzane, aż utworzy się wielopoziomowy krzew.
6. Podlewaj w razie potrzeby, nawozić kilka razy.

Według agronomów przy należytym przestrzeganiu wszystkich instrukcji z jednego takiego krzewu można uzyskać do 16 kg ziemniaków.

Uprawa roślin metodą Gülicha pozwala na uzyskanie nawet 16 kg ziemniaków z krzaka

Obierać ziemniaki

Bardzo oryginalna metoda, która pozwala zbierać plony bez użycia nasion.

1. Wiosną obierane ziemniaki są zbierane i wkładane do otwartych papierowych toreb.
2. Gdy tylko temperatura na zewnątrz zbliża się do zera, zabierają zebrane do szklarni, rozlewają w niej mały róg gorącą wodą, układają czyszczenie na wierzchu, przykrywają je ziemią lub kilkoma warstwami gazet i przykrywają śniegiem.
3. Gdy gleba nagrzeje się do 12 ° C, ze skórki pojawią się kiełki. Będzie trzeba je sadzić zamiast zwykłego materiału siewnego, garść w każdym dołku. Dalsza opieka jest standardem.

Doświadczenie z uprawą ziemniaków ze skórki można przeprowadzić na dowolnej glebie iw każdym klimacie, zostawiając na to niewielką część ogrodu. Ponieważ ta metoda jest praktycznie bezpłatna, raczej nie będziesz tego żałować, nawet jeśli się nie opłaca.

Jeśli nie masz szklarni, wykiełkuj wycinki na miejscu, przykrywając je folią na wierzchu.

Wideo: skuteczne metody sadzenia ziemniaków

Istnieje wiele metod sadzenia ziemniaków - zarówno całkowicie konserwatywnych, jak i oryginalnych nowych, i po prostu nie można ich wszystkich wymienić. Każdy ogrodnik będzie mógł wybrać z tej listy najbardziej odpowiednią dla siebie metodę, a po zapewnieniu ziemniakom niezbędnej opieki może pochwalić się doskonałymi zbiorami.