Anatomia Kota I Kota: Cechy Budowy Ciała, Dlaczego Zwierzę Potrzebuje Ogona I Inne Ciekawe Fakty

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

Koty domowe - anatomia łaski

Koty to jedne z najpopularniejszych czworonogów, z którymi mogą konkurować tylko psy, jeśli chodzi o siłę miłości ludzi. Spędzanie czasu z kotem to zawsze przyjemność - zwierzę dotrzyma towarzystwa, podstawi puszysty grzbiet pod pachą, zwinie się w kłębek na łapach i uspokoi mruczenie. Organizm tych małych i uroczych drapieżników jest bardzo interesujący, a niektóre cechy doprowadziły nawet do powstania wielu mitów i plotek na temat kotów.

Zadowolony

• 1 Gatunki

  1.1 Wideo: jak pojawiły się koty domowe

• 2 Anatomia kotów

  • 2.1 Wymiary i waga

    2.1.1 Tabela: średnie rozmiary kotów niektórych ras

  • 2.2 Szkielet

    • 2.2.1 Cechy budowy czaszki i wzoru zębowego
    • 2.2.2 Kręgosłup ogonowy
    • 2.2.3 Układ mięśniowy i stawy
  • 2.3 Skóra i wełna

  • 2.4 Narządy zmysłów

    • 2.4.1 Wizja
    • 2.4.2 Zapach
    • 2.4.3 Przesłuchanie
    • 2.4.4 Dotknij
    • 2.4.5 Smakowita percepcja
    • 2.4.6 Aparat przedsionkowy
  • 2.5 Układ pokarmowy i wydalniczy
  • 2.6 Układ hormonalny i regulacja nerwowa
  • 2.7 System hodowlany
• 3 Trochę psychologii: system znaków i autoekspresji w zachowaniu

Powiązanie gatunkowe

Termin „zwierzę towarzyszące” odnosi się do zwierząt domowych, które dana osoba trzyma w domu wyłącznie w celu uzyskania przyjemnych emocji i komunikacji. Koty zdecydowanie należą do tej kategorii, ponieważ są tolerancyjne wobec ludzi, dobrze się z nimi dogadują, mają figlarny charakter i atrakcyjny wygląd.

Kot domowy lub Felis catus należy do klasy ssaków i rodziny kotów. Jest to najmniejszy przedstawiciel rzędu drapieżników z tej rodziny, który obejmuje zarówno zwierzęta czystej krwi, jak i niekrwawione. Niemożliwe jest ustalenie liczby kotów na Ziemi, ponieważ nie ma jasnych statystyk i ujednoliconych kryteriów w tej kwestii, które pozwoliłyby zaklasyfikować przedstawicieli jako domowe.

Koty domowe to najmniejsi przedstawiciele rodziny kotów

Wideo: jak pojawiły się koty domowe

Anatomia kota

Przedstawiciele kotów mają wiele cech, które są ukryte nie tylko w strukturze narządów i układów, ale także w ich funkcjach.

Wymiary i waga

Średnia waga kota domowego wynosi 2,5–4 kg dla samic i 4–6 kg dla samców (są większe u wszystkich ras), długość ciała 50–60 cm, ogon 20–35 cm. średnie dane, które mogą się znacznie różnić w zależności od rasy.

Tabela: średnie rozmiary kotów niektórych ras

Rasa	Waga samic, kg	Waga mężczyzny, kg	Długość ciała, cm	Długość ogona, cm
Kot abisyński	2,5-5,5	3,5-7	45-50	30-35
Brytyjski krótkowłosy	3-5	5-7	50-60	30-35
Sfinks kanadyjski	3-4	3.5-5	45-50	30-35
Kurilian Bobtail	2,5-4	5-8	45-50	3-8
Munchkin	2-3.5	3-4	40–45	25-30
Maine Coon	4,5-7,5	9-15	70-85	45-60
Kot perski	3.5-5	4,5-7	50-60	30-35
Kot syjamski	3-4	4-5	55-65	35-40
Savannah	7-11	9-15	80-100	60-70
Kot singapurski	1,5-2	2-3	30-40	20-25

Szkielet

Najmniejszy kot ma więcej kości w organizmie niż człowiek - 240–250 elementów (ludzie mają 205–207). Szkielet jest podzielony na dwie sekcje:

• osiowe - kości czaszki, sam kręgosłup i klatka piersiowa;
• obwodowy - 2 kończyny, przód i tył.

Szkielet kota składa się z około 250 kości.

Ogółem w kręgosłupie kotów znajduje się 30 głównych kręgów i od 20 do 26 (w zależności od rasy i cech genetycznych) kręgów ogonowych. Z głównych 7 odnosi się do regionu szyjnego, odcinek piersiowy ma 13 kręgów, odcinek lędźwiowy - 7, a następnie są 3 zespolone elementy kości krzyżowej (są one sztywno połączone ze sobą ze względu na konieczność przymocowania tylnych nóg, które mają ogromne obciążenie podczas ruchu) …

Ważną cechą szkieletu kota jest brak kości obojczykowej. Daje to zwierzęciu szczególną elastyczność - w razie potrzeby może przeczołgać się przez absolutnie każdą szczelinę, przez którą przejdzie głowa. Koty różnią się budową pazurów - krajowi przedstawiciele kotów, ze względu na specjalną budowę palców, potrafią włożyć broń do skórzanych futerałów na końcach ostatnich paliczków.

Kot ma zdolność chowania pazurów do specjalnych worków skórnych

Cechy budowy czaszki i wzoru zębowego

Kocia czaszka wyróżnia się dobrze rozwiniętymi szczękami i dużymi oczodołami. Ważną cechą jest w przybliżeniu taki sam rozwój mózgu i części twarzy. W czaszce zwierzęcia znajdują się 24 kości, z których 13 znajduje się na części pyska. Tak potężna przednia część wynika z drapieżnego charakteru - silne szczęki są po prostu niezbędne do polowania, pomagają chwytać, trzymać, mielić pożywienie, aw razie potrzeby także bronić.

Cechą czaszki kota jest ten sam rozmiar mózgu i części twarzy, co wynika z drapieżnego charakteru zwierzęcia

Pierwsze zęby mleczne pojawiają się u kociąt w wieku 4-5 tygodni, a wszystkie wyrzynają się całkowicie po dwóch miesiącach. W okresie do sześciu miesięcy rozpoczyna się stopniowa zmiana uzębienia, a po 9 miesiącach zwykle tworzy się stały zgryz. Osoba dorosła ma 3 tuziny zębów, natomiast ich położenie w jamie ustnej jest nierówne - na górnej szczęce znajduje się 16 elementów zębowych (6 siekaczy, 2 kły, 4 zęby trzonowe z każdej strony, wzór uzębienia to 3 siekacze, 1 kły, 3 przedtrzonowce, 1 trzonowiec), a na dole tylko 14 (6 siekaczy, 2 kły i 3 zęby trzonowe po lewej i po prawej stronie, wzór zębowy - 3 siekacze, 1 kły, 2 przedtrzonowce, 1 trzonowiec).

Dorosły kot ma 16 zębów na górnej szczęce i 14 na dolnej

Kręgosłup ogonowy

Odcinek ogonowy stanowi średnio 10% całego szkieletu pod względem liczby elementów kostnych. Ogon zaczyna się od kości krzyżowej, jego trzon składa się z 10–15 wydłużonych cylindrycznych kręgów. Pod koniec elementy stają się coraz krótsze, ostatni proces końcowy jest zwykle słabo rozwinięty i ostry. Ogon jest bardzo ruchliwy ze względu na budowę chrząstki międzykręgowej.

Ta część kręgosłupa odgrywa ważną rolę w koordynacji ruchów kota - jest to rodzaj kierownicy, która pozwala na wyrównanie trajektorii podczas ruchu. Podczas upadku z wysokości balansowanie ogonem pomaga przewrócić się do bezpiecznej pozycji z opuszczonymi nogami. Jest również potrzebny do innych celów:

• wyraz nastroju: gdy zwierzę czuje się komfortowo, jego ogon odpoczywa lub sam czubek lekko się kołysze, a gdy jest podrażniony, nerwowo szarpie się z boku na bok;

• dotyk: ta część ciała przypomina nieco wąsy - dzięki niemu kot lepiej czuje otaczającą przestrzeń, może lepiej poruszać się w nieobecności światła, jakby „sondował” to miejsce;

  

  Ogon pomaga kotu zachować równowagę, wyrazić nastrój, poruszać się w przestrzeni i wytwarzać termoregulację

• termoregulacja: w czasie upałów kot może wachlować się ogonem, aw zimne dni zwinąć się w kulkę, zakrywając pysk ogonem.

Jednak niektóre rasy w ogóle nie mają ogona (Manx, Kimrick, Rampy), niektóre zwierzęta tracą go z powodu kontuzji, co sugeruje, że kot może się bez niego obejść, nie ograniczając się ani w skakaniu, ani w balansowaniu. Wszystkie funkcje regionu ogonowego mogą być kompensowane przez inne części ciała i narządy zmysłów, więc jego brak nie jest krytyczny.

Układ mięśniowy i stawy

Oprócz kości szkielet obejmuje stawy, ścięgna i mięśnie. Nowonarodzony kociak ma pełny zestaw wszystkich elementów szkieletu, a jego wzrost wraz z wiekiem wynika wyłącznie z ich proporcjonalnego wzrostu, a nie ze wzrostu ilości. Główną funkcją mięśni zwierzęcia jest zapewnienie ruchomości ciała i pracy narządów. Istnieją dwie grupy:

• mięśnie gładkie - znajdują się w narządach wewnętrznych, zapewniając ich pracę, i nie są kontrolowane przez wolę zwierzęcia, to znaczy działają odruchowo;
• mięśnie prążkowane - są w większości zlokalizowane na szkielecie kostnym i pozwalają mu się poruszać; kot kontroluje je świadomie, wykonując ruchy oczu i biegnąc z ich pomocą.

Muskulatura kota obejmuje około pięciuset mięśni. Każdy ma swój własny cel, na przykład:

• mięśnie pośladkowe prostują udo;
• krawcy - podnoszą kolana;
• triceps prostuje ramię itp.

Ścięgna to twarda tkanka, która jest niezbędna do przyczepienia elementów mięśniowych do kości szkieletu. Staw z kolei znajduje się na styku dwóch kości - jest to tkanka chrzęstna z płynem nawilżającym, który zapewnia wygodny ruch.

Skóra i wełna

Skóra kota składa się z naskórka, samej skóry (skóry właściwej, w której znajdują się mieszki włosowe, gruczoły, naczynia krwionośne i zakończenia nerwowe) oraz warstwy podskórnej ze złogami tłuszczowymi. Narząd pokrywający całe ciało chroni przed wpływami zewnętrznymi, w tym tarciem, wstrząsem, promieniowaniem ultrafioletowym i atakiem bakterii. Jedną z najważniejszych funkcji jest termoregulacja: poprzez zwężenie lub rozszerzenie naczyń w skórze właściwej korygowana jest temperatura ciała - ugruntowany system pozwala nawet bardzo puszystym rasom nie przegrzewać się w upale.

Skóra kota składa się z naskórka, skóry właściwej i warstwy podskórnej

Prawie całe ciało kotów jest pokryte włosami (z wyjątkiem bezwłosych przedstawicieli). Wyjątkiem są małe „nagie” obszary: nos, opuszki łap, wewnętrzna powierzchnia małżowin usznych, usta. Sierść reprezentowana jest przez dwa rodzaje sierści: ost (szorstka sierść ochronna, która decyduje o kolorze zwierzęcia) i miękka podszerstek. Sierść jest niezbędna do ochrony zwierzaka przed uszkodzeniami mechanicznymi, pomaga regulować temperaturę ciała.

Sierść kota składa się z szorstkiej, koloryzującej sierści i miękkiego podszerstka

Narządy zmysłów

Dobrze rozwinięte zmysły pomagają kotom domowym na wiele sposobów być zwinnymi i ostrożnymi - to jedna z zalet drapieżników.

Wizja

Jedną z cech kotów jest ich wzrok, ma wiele ciekawych właściwości. Przede wszystkim widzenie kota jest obuoczne, to znaczy zwierzę może widzieć przedmiot równie wyraźnie obojgiem oczu. Oczy są w stanie załamać wiązkę światła z dowolnego źródła dzięki specjalnej warstwie pod siatkówką - tapetum, dzięki czemu zwierzę widzi nawet w bardzo złych warunkach oświetleniowych.

Oczy kota są w stanie odbijać światło nawet z najsłabszego źródła.

Oczy wszystkich ras są dość duże, aw wewnętrznym kąciku znajduje się mrugająca membrana - trzecia powieka, która chroni oko przed urazami, w tym kurzem. Ze względu na umiejscowienie oczu koty mają widzenie stereoskopowe - pola widzenia nakładają się na siebie, a kąt widzenia każdego oka wynosi 205 stopni, co daje dokładne informacje o otoczeniu i odległości od obiektów.

Kocie oczy mają kilka ciekawszych cech:

• do niedawna uważano, że zwierzęta te widzą świat w czerni i bieli, ale okazało się, że tak nie jest: mają niewiele receptorów kolorów, ale nadal potrafią rozróżniać kolory podstawowe;
• koty nie widzą z bliska i nieruchomych obiektów, więc znalezienie zabawki, która spadła cicho, może być trudne;
• koty słabo widzą w jasnym świetle, ponieważ oko zamyka się jak najbardziej z powodu zwężenia źrenicy;
• forma i czynność używania oczu wymaga ciągłego mycia się łzami, w dużych ilościach.

Zapach

Nos kota jest bardzo wrażliwy - obszar nabłonka zdolny do wyczuwania zapachów jest dwa razy większy niż u człowieka, co sprawia, że węch zwierzęcia jest ponad 10 razy silniejszy niż u ludzi. Skóra wokół nozdrzy jest bezwłosa, a pośrodku znajduje się pasek, który oddziela górną wargę. Zwierzę dzięki zmysłowi węchu znajduje pożywienie, porusza się po terenie, rozróżnia „wiadomości” pozostawione przez inne zwierzęta za pomocą ekskrementów i metek.

Nos kota jest całkowicie bezwłosy i ma niewielki rozmiar

Przesłuchanie

Narząd słuchu - ucho - u kota jest podzielony na trzy części: ucho zewnętrzne, środkowe i wewnętrzne, z którego impulsy docierają do odpowiednich części mózgu. To uczucie u kotów jest bardzo dobrze rozwinięte, ponieważ istnieje wiele korzystnych warunków fizjologicznych:

• wyprostować duże małżowiny uszne;

• znaczna ruchliwość ucha;

  

  Uszy kotów są duże i ruchliwe

• duża liczba zakończeń nerwowych w narządzie.

Słyszenie kierunkowe zwierzęcia nie jest w pełni poznane, według różnych badań zakres dźwięków odbieranych przez koty wynosi 45-64000 Hz, a może dochodzić do 100 tys. Hz. Dla porównania - osoba jest w stanie odbierać dźwięki o częstotliwości zaledwie 20 tys. Hz.

Dotknąć

Funkcję dotykową w ciele kota pełnią wyczuwalne w dotyku włoski znajdujące się po obu stronach nad górną wargą, nad oczami, pod brodą oraz wrażliwe miejsca na ogonie, nadgarstkach, uszach i na czubkach jak również między palcami. System punktów dotykowych pomaga zwierzęciu w poruszaniu się w przestrzeni, nawet jeśli praca nie obejmuje innych zmysłów. Tak więc kot w ciemności nie wpadnie na ścianę - czułe czułki na pysku jako pierwsze dotkną przeszkody i ostrzeżą zwierzę.

Wyczuwalne w dotyku włoski na pysku i tułowiu kota pozwalają mu poruszać się w przestrzeni nawet w całkowitej ciemności

Postrzeganie smaku

Język kota rozpoznaje słony, kwaśny, gorzki i słodki. Narząd jest pokryty kubkami smakowymi iz punktu widzenia percepcji smaku działa podobnie jak człowiek. Jednak struktura powierzchni języka ma swoją własną charakterystykę - rogowe haczyki skierowane w stronę gardła, które w dotyku odbierane są jako silna szorstkość. Haczyki te odgrywają dużą rolę podczas żucia pokarmu - pomagają rozbijać kawałki na włókna, co ułatwia żucie.

Język kota pokryty jest licznymi haczykami, które pomagają wyrywać pokarm i czesać sierść

Język kota ma kilka celów:

• grzebień do wełny: podczas lizania kot ze względu na strukturę powierzchni języka potrafi skutecznie rozczesać futro, rozplątać zbłąkaną bryłę;
• element termoregulacji: język jest rozpraszaczem ciepła; w ekstremalnym upale oddychanie przez usta pomaga zwierzęciu się ochłodzić;
• narząd smaku - na języku znajdują się strefy percepcji wrażeń smakowych.

Aparat przedsionkowy

W wewnętrznej części ucha znajduje się specjalny aparat odpowiedzialny za zmysł równowagi - przedsionkowy. Pozwala zwierzęciu na:

• poruszać się po krawędzi ogrodzeń, dachów;
• chodzić po cienkich gałęziach drzew i innych niestabilnych powierzchniach;
• przyjąć pozycję z plecami do góry i opuszczonymi łapami, aby wylądować podczas upadku z wysokości.

Układ pokarmowy i wydalniczy

Układ pokarmowy składa się z wielu elementów:

• jama ustna, w której rozpoczyna się proces przetwarzania żywności;
• gardło;
• przełyk;
• żołądek;
• jelita cienkie i grube;
• odbytnica;
• odbyt (z którego wychodzą resztki przetworzonych mas);
• narządy wydzielania wewnętrznego (wątroba, trzustka, woreczek żółciowy).

Narządom tym przypisuje się wiele ważnych funkcji:

• siekanie jedzenia, mieszanie i przenoszenie go, aby stworzyć śpiączkę pokarmową;
• przydział specjalnych enzymów do procesu trawienia;
• wchłanianie składników odżywczych do krwi i limfy;
• uwalnianie produktów odpadowych do środowiska, czyszczenie organizmu;
• uwalnianie hormonów trawiennych.

Przetwarzanie pożywienia od momentu jej spożycia przez zwierzę do wydalenia pozostałości przez organizm trwa średnio jeden dzień. Ciało zwierzaka jest przystosowane do częstego przyjmowania małych porcji, co należy wziąć pod uwagę organizując karmienie.

Nadmiar płynu jest wydalany przez układ moczowy. U domowych drapieżników nie ma żadnych cech i obejmuje dwie nerki, moczowody rozciągające się od nich do pęcherza oraz kanał łączący organ spichrzowy z zewnętrznym otworem odprowadzającym mocz - cewkę moczową. W ciągu jednego dnia w nerkach kota średniej wielkości wytwarzane jest około 100 ml płynnych odchodów, które wydostają się przez otwór w pochwie u samic i otwór na końcu penisa u samców.

Układ hormonalny i regulacja nerwowa

Układ hormonalny zbudowany jest z zestawu elementów - narządów i gruczołów - odpowiedzialnych za produkcję hormonów. Zarówno one, jak i zmysły przekazują informacje do mózgu, gdzie przetworzony sygnał służy jako bodziec do przekazywania poleceń w całym ciele. Mózg kota nie różni się budową od mózgu innych ssaków, jego waga wynosi średnio 0,9% masy ciała (około 30 g), a rdzeń kręgowy służy jako główna droga do dostarczania sygnałów nerwowych. Centrum układu hormonalnego to podwzgórze i przysadka mózgowa, a obwodowe ogniwa to tarczyca, nadnercza, jajniki lub jądra. Koty domowe nie mają żadnych szczególnych cech w funkcjonowaniu tych systemów.

System hodowli

Koty domowe w odróżnieniu od dzikich mają zdolność do rozmnażania się często - nie raz w roku, ale do 4-5 razy. Dojrzałość płciowa występuje średnio do roku, ale tak wczesna hodowla może się źle skończyć z powodu niedostępności innych narządów i układów zwierzęcia. Głównym sygnałem gotowości do rozrodu jest ruja samicy - okres upału płciowego trwający od 7 do 10 dni, podczas którego kot pozytywnie reaguje na kontakt z samcem i może zajść w ciążę. Przez cały ten czas zwierzak będzie zachowywał się w szczególny sposób - ocierając się o przedmioty i nogi, miaucząc, wrzeszcząc w nocy, wyginając plecy w łuk, odkładając miednicę i odsuwając na bok ogon. Ciekawostka - u kotów owulacja jest odruchowa, czyli występuje w okresie rui, ale dopiero po kopulacji z kotem (w ciągu 1-2 dni). Jeśli nie było zapłodnienia, dojrzałe jaja nie zostaną uwolnione i nie nastąpi owulacja.

Nietypowa jest też kopulacja z kotem. Samiec, w dowolnym momencie gotowy do zapłodnienia, najpierw na długi czas osiąga przychylność samicy, a gdy przyjmuje niezbędną pozycję, wchodzi na nią i mocno wgryza się w nią wszystkimi czterema łapami, mocno chwytając zębami kłąb. Sam akt (kopulacja) trwa około 5 sekund, po czym kot piskliwie krzyczy. Kot rzuca nią gwałtownie i odskakuje na bok. Możesz dowiedzieć się, co się stało z zachowania kobiety - zaczyna tarzać się po podłodze.

Podczas krycia kot chwyta kota wszystkimi łapami i mocno trzyma zęby w kłębie

Często zdarza się, że kot ma wielokrotne zapłodnienie - zwierzę w okresie rui może pokryć kilka kotów, a wtedy kocięta z tego samego miotu będą miały różnych ojców.

W przypadku pomyślnego zapłodnienia rozpoczyna się ciąża, która trwa średnio 60 dni i kończy się jagnięciem. Zwykle zwierzę może przywieźć od 3 do 6 kociąt na raz, ale możliwe są również skrajne przypadki - jeden kociak lub nawet więcej niż 10.

Średnio kot rodzi 3-6 kociąt

Trochę psychologii: system znaków i autoekspresji w zachowaniu

Mieszkając z kotem nawet przez krótki czas, możesz nauczyć się go rozumieć - zwierzę daje szereg sygnałów, które pozwalają określić jego stan i samopoczucie. Istnieje cały system znaków, które pomagają wyrazić się drapieżnikowi:

• odczuwając strach, kot schyla się do ziemi i mocno przyciska uszy do głowy, wykazuje wyraźną chęć ukrycia się w odosobnionym miejscu; jeśli strach jest szczególnie silny, objawy są jaśniejsze - rozszerzone źrenice, podniesione włosy;
• agresja w czystej postaci jest bardziej zauważalna u samców: patrzą na wroga, nadstawiają uszu, ściskają, przechylając lekko głowę w bok, pochylają się do przodu, aby zapobiec atakowi przeciwnika; samice najczęściej przejawiają agresję, chroniąc swoje potomstwo - atakują szybko i nieoczekiwanie, groźnie, koty syczą, szeroko otwierając pysk i odsłaniając zęby;
• dotykowe czułki na twarzy mogą wskazywać na nastrój kota: na przykład, jeśli są spięte i skierowane do przodu, zwierzę jest czymś zainteresowane, a jeśli zostanie przyciśnięte do policzków, kot jest albo agresywnie nastrojony, albo spokojny i zrelaksowany;
• gdy kot poluje, przyciska czoło do ziemi, napina ciało, przygotowując się do gwałtownego skoku, pochyla uszy nieco do przodu i uważnie przygląda się celowi;
• kot daje również sygnały głosowe: po jego intonacji właściciel będzie w stanie rozpoznać uporczywą prośbę (częste długie miauczenie), powitanie (krótki dźwięk), urazę (zduszony i przeciągły okrzyk), głód lub narzekanie (zwykle głośny dźwięk gardła);
• jednym z najprzyjemniejszych kocich przejawów w komunikacji jest mruczenie - jeśli kot zaszczycił Cię takim dźwiękiem, to zdecydowanie zasługujesz na to - lubi komunikację, jest zrelaksowana lub wdzięczna za coś.

Koty to jedne z najpopularniejszych zwierząt domowych. Są wdzięczne i zachwycają różnorodnością wyglądu. W budowie i funkcjonowaniu ich ciała jest wiele cech, w tym zdolność widzenia w słabym świetle i ukrywanie pazurów.