Ziarniniak Eozynofilowy U Kotów: Objawy I Leczenie W Domu, Profilaktyka I Zalecenia Lekarzy Weterynarii

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 22:41

Ziarniniaki eozynofilowe kotów: identyfikacja i leczenie

Ziarniniak eozynofilowy kotów to grupa chorób skóry, która jest powszechna, ale słabo poznana. Ważne jest, aby dostrzec u zwierzęcia oznaki niebezpieczeństwa i zwrócić się o pomoc do lekarza weterynarii na czas, aby zapewnić choremu kotu odpowiednie, często dożywotnie leczenie.

Zadowolony

• 1 Czym jest ziarniniak eozynofilowy u kotów

  1.1 Czynniki przyczyniające się do rozwoju choroby

• 2 Formy ziarniniaków eozynofilowych

  • 2.1 Powolne (wiotkie) wrzody

    2.1.1 Galeria zdjęć: gnuśny wrzód u kotów

  • 2.2 Ziarniniak eozynofilowy

    2.2.1 Galeria zdjęć: ziarniniak eozynofilowy u kotów

  • 2.3 Płytka eozynofilowa

    2.3.1 Galeria zdjęć: płytka eozynofilowa u kotów

• 3 Typowe objawy ziarniniaka eozynofilowego
• 4 Możliwe konsekwencje i powikłania, rokowanie
• 5 Rozpoznanie ziarniniaka eozynofilowego kotów

• 6 Kiedy potrzebujesz pilnie skontaktować się z weterynarzem

  6.1 Chirurgiczne leczenie ziarniniaków eozynofilowych kotów

• 7 Leczenie ziarniniaków eozynofilowych kotów w domu

• 8 Leczenie farmakologiczne ziarniniaków eozynofilowych kotów

  • 8.1 Terapia przeciwzapalna i immunosupresyjna

    • 8.1.1 Tabela: Koszt różnych rodzajów kortykosteroidów
    • 8.1.2 Tabela: Ceny kortykosteroidów do wstrzykiwań
  • 8.2 Terapia antybiotykowa
  • 8.3 Terapia lokalna
• 9 Czy środki ludowe są stosowane w leczeniu ziarniniaków eozynofilowych

• 10 Zasady opieki nad chorymi zwierzętami

  10.1 Dieta

• 11 Cechy leczenia ciężarnych kotek i kociąt

• 12 Zapobieganie

  12.1 Zagrożenie dla ludzi i innych zwierząt domowych

Co to jest ziarniniak eozynofilowy u kotów

Ziarniniak eozynofilowy kotów jest chorobą alergiczną. Opiera się na niezdolności eozynofili (białych krwinek) do zapewnienia normalnej odpowiedzi immunologicznej na alergen. Eozynofile gromadzą się w ograniczonych obszarach skóry lub błony śluzowej, tworząc i utrzymując ognisko określonego zapalenia. Tak powstają ziarniniaki eozynofilowe. Wraz z przebiegiem choroby otaczające tkanki są dalej zaangażowane w proces zapalny. Kiedy dochodzi do wtórnej infekcji drobnoustrojowej, stan zapalny nasila się.

Dysfunkcja eozynofili jest wrodzona. Ziarniniak występuje najczęściej u kotów w wieku 3-5 lat. U kotów pojawia się nieco rzadziej. Nie zidentyfikowano predyspozycji rasy. Zagraniczne źródła dokładnie wspominają, że prawdopodobnie norweskie koty leśne są predysponowane do choroby.

Czynniki przyczyniające się do rozwoju choroby

Istnieje wiele czynników, które najczęściej wyzwalają rozwój choroby:

• reakcja alergiczna na ukąszenia owadów (kleszcze, komary, pchły);
• endopasożyty (różne helminthiases);
• alergeny środowiskowe (pyłki roślin, miseczki plastikowe);
• reakcja alergiczna na leki;
• infekcje grzybicze, wirusowe.

W niektórych przypadkach występują objawy ziarniniaków eozynofilowych i wyklucza się wpływ czynników wyzwalających na kota. Takie przypadki są uważane za idiopatyczne.

Formy ziarniniaków eozynofilowych

Ziarniniaki eozynofilowe kotów występują w wielu formach. Są typowe i dobrze rozpoznawane przez specjalistów. Istnieją takie formularze:

• powolny (wiotki) wrzód;
• ziarniniak eozynofilowy;
• płytka eozynofilowa.

Ponieważ są to różne objawy tej samej choroby alergicznej, często określa się je jako kompleks ziarniniakowy eozynofilów. Formy mogą występować u jednego kota zarówno pojedynczo, jak iw różnych kombinacjach. Zauważono możliwość przejścia ziarniniaków w płytkę nazębną.

Powolny (wiotki) wrzód

Charakteryzuje się umiejscowieniem na jednej lub obu górnych wargach i rozprzestrzenia się od skóry do błony śluzowej. Wygląda jak erozja lub wrzód z wyraźnymi granicami i podniesionymi krawędziami. Kolor - widoczne brązowawo-żółtawe, czasami białawe plamy martwicy. Nie krwawi, nie swędzi ani nie boli. Wielkość i głębokość owrzodzenia zależy od stopnia zaawansowania choroby. Naciek zapalny powoduje obrzęk i deformację wargi, czasami uszkadzając otaczającą tkankę.

Galeria zdjęć: powolny wrzód u kotów

Powolny wrzód dolnej wargi objawia się obrzękiem

Przy przedłużającym się przebiegu obustronnych powolnych wrzodów u kota warga jest zdeformowana

Rozległy przewlekły, powolny wrzód obejmujący górne wargi i błonę śluzową, któremu towarzyszy martwica i zniszczenie części warg

Ziarniniak eozynofilowy

Ziarniniaki eozynofilowe w jamie ustnej pojawiają się jako białawe guzki i guzki na podniebieniu, języku i dnie jamy ustnej. Czasami ich powierzchnia jest pokryta erozją. Zlokalizowany na brodzie tworzy tzw. Podbródek tłusty - obrzęk, czasem wypadają włosy, a skóra lśni. Znajdująca się na łapach tworzy gęsta formacja, która powoduje silne swędzenie, objawiające się grubością opuszek łap lub przestrzeniami międzypalcowymi. Po bokach, brzuchu, dolnej powierzchni ud tworzy bardzo charakterystyczne śródskórne zgrubienia o liniowym kształcie - ziarniniaki. Ich kolor waha się od jasnoróżowego do żółto-różowego. Swędzenie i bolesność są różne, w niektórych przypadkach mogą być ciężkie, w innych praktycznie nie występują.

Galeria zdjęć: ziarniniak eozynofilowy u kotów

Ziarniniak liniowy wewnętrznej strony uda wygląda jak zgrubienie śródskórne

W przypadku ziarniniaków eozynofilowych na języku kota mogą pojawić się masy ziarniniakowe

Na poduszkach pojawia się również eozynofilowe zapalenie pododermitów, obrzęki i ziarniniaki erozyjne

Płytka eozynofilowa

Płytka eozynofilowa to mocno swędzący obszar erozji z wyraźnymi granicami. Unosi się ponad powierzchnię skóry, jest wilgotny, lśniący i nie ma włosów. Dowolna lokalizacja jest możliwa, ale najbardziej typowa lokalizacja to brzuch, pachwina oraz wewnętrzna i tylna strona ud. Sąsiednie zmiany mogą się zlewać, zwiększając obszar zerodowanej powierzchni. Bolesność płytki eozynofilowej autorzy opisują jako niewyrażoną, ale jest absolutnie pewne, że wraz z infekcją i nieuniknionym drapaniem odczucia bólu staną się wyraźne.

Galeria zdjęć: płytka eozynofilowa u kotów

Typowe umiejscowienie płytki eozynofilowej znajduje się na wewnętrznej stronie uda

Grupa małych płytek eozynofilowych ma tendencję do fuzji

Blaszki eozynofilowe zwykle pojawiają się u kotów na brzuchu, pachwinie i udach

Typowe objawy ziarniniaka eozynofilowego

Objawy choroby zależą od kilku czynników:

• stopień aktywności procesu alergicznego i czas jego trwania;
• nasilenie objawów wtórnego, już bakteryjnego zapalenia;
• czynniki wyzwalające, takie jak manifestacja grzybicy skóry lub świerzbu.

Typowe objawy nie są specyficzne. Takie przejawy są możliwe:

• reakcja regionalnych węzłów chłonnych: jeśli na początku choroby jest nieobecna lub występuje niewielka zmiana w węzłach chłonnych, to wraz z rozwojem choroby wzrost obszaru zmiany i dodanie flora bakteryjna, węzły chłonne powiększają się, stają się gęste, bolesne, łączą się w worki;
• rozwój ropnego zapalenia węzłów chłonnych w ciężkich przypadkach: wraz z rozwojem zatrucia towarzyszącego zapaleniu bakteryjnemu możliwy jest wzrost temperatury ciała, letarg, pogorszenie apetytu i aktywności kota;
• zmniejszenie masy ciała z naruszeniem żucia i połykania z lokalizacją ziarniniakowych narośli w jamie ustnej, eozynofilowych zmian w przewodzie pokarmowym lub przewlekłym zatruciu piodermą;
• specyficzne uszkodzenie układu pokarmowego z przedłużonym przebiegiem choroby i brakiem leczenia - rozwój eozynofilowego zapalenia żołądka i jelit;
• w przypadkach zaawansowanych - powiększenie wątroby, śledziony, obwodowych węzłów chłonnych, które nie są regionalne dla ogniska ziarniniaków;
• W badaniach laboratoryjnych zawsze zwraca uwagę eozynofilia we krwi obwodowej do 20%, może wystąpić spadek białka całkowitego, przy długim przebiegu choroby na proteinogramie obserwuje się hipegammaglobulinemię, a niektórzy autorzy wskazują na utrzymujący się wzrost parametry amylazy.

Możliwe konsekwencje i powikłania, rokowanie

Jeśli kot nie zostanie poddany leczeniu na etapach miejscowej manifestacji choroby, może rozwinąć się alergiczne prosówkowe zapalenie skóry i eozynofilowe zapalenie błony śluzowej żołądka, co odzwierciedla zwiększone zaangażowanie dysfunkcyjnych eozynofili w patologiczny proces:

1. Alergiczne prosówkowe zapalenie skóry lub egzema. Przejawia się w najmniejszych, przypominających proso wysypkach w postaci pęcherzyków i guzków na całym ciele, zaczerwienieniu dotkniętych obszarów, intensywnym swędzeniu. Charakterystyczne jest powstawanie najmniejszej erozji, a następnie strupów, które się łączą. Sierść przerzedza się i wypada. W przewlekłym przebiegu choroby miejsca zaczerwienienia są zastępowane ciemną pigmentacją i powstaje czarna akantoza. Podczas obliczeń istnieje duże ryzyko infekcji i rozwoju wtórnej piodermii. W potocznym języku stan ten nazywa się parchem.
2. Eozynofilowe zapalenie żołądka i jelit. Dochodzi do nacieku eozynofilowego ściany żołądka i jelita cienkiego. Pętle jelitowe są pogrubione, rozszerzone. Zwierzęta tracą na wadze, stolec nie jest zdobiony, często z domieszką krwi. Możliwe są częste wymioty.

Najczęstszym powikłaniem jest wtórna piodermia - infekcja i ropienie dotkniętych obszarów. Jej znaki:

• pojawia się mętne wydzielanie, narasta ból;
• obrzęk i zaczerwienienie rozprzestrzenia się na otaczające tkanki;
• wzrost temperatury ciała;
• reakcja z regionalnych węzłów chłonnych wyraża się w postaci ich powiększenia i bólu przy badaniu palpacyjnym;
• ogólne samopoczucie kota pogarsza się z powodu narastającego zatrucia.

Rokowanie dla kotów, w których zidentyfikowano alergen i można wykluczyć z nim kontakt, jest korzystne: choroba znika bez śladu po leczeniu. W innych przypadkach będziesz potrzebować długotrwałej i powtarzanej terapii, częstego monitorowania ambulatoryjnego. Brak odpowiedzi na leczenie, a także pojawienie się działań niepożądanych na terapię pogarszają rokowanie. Opieka weterynaryjna wydłuża okres remisji do 6-8 miesięcy, poprawia jakość życia, a także utrzymuje czas jego trwania na normalnym dla kotów poziomie.

Diagnostyka ziarniniaka eozynofilowego kotów

Biorąc pod uwagę charakterystyczne objawy, kompetentni właściciele kotów bez wątpienia będą podejrzewać ziarniniaki eozynofilowe. Daje to przewagę wczesnego spotkania z weterynarzem. Niemożliwe jest samodzielne postawienie diagnozy. W tym celu przeprowadza się badanie, zbieranie wywiadu i zestaw badań laboratoryjnych. Ale wymagane jest również wykluczenie diagnoz z podobnymi objawami. Dopiero wtedy, opierając się na uzyskanych wynikach, przystępujemy do wyboru terapii.

Diagnoza zaczyna się od wywiadu:

1. Ustalono, kiedy pojawiły się pierwsze objawy choroby, jak wyglądały, co ją poprzedzało, czy istnieje dziedziczna predyspozycja do patologii układu odpornościowego.
2. Określa się występowanie inwazji robaków, pcheł, kleszczy oraz infekcji grzybiczych i wirusowych.
3. Analizowana jest dieta i badany jest wpływ zewnętrznych czynników alergicznych.
4. Lekarz wyszukuje i izoluje czynnik wyzwalający - czynnik, który wywołał chorobę. Należy zwrócić na to największą uwagę. Aby wyszukać alergen w środowisku zewnętrznym, stosuje się testy alergiczne skóry.

Następnie należy wykluczyć choroby o podobnych objawach:

• guzy, zwłaszcza rak płaskonabłonkowy;
• toczeń skóry;
• infekcje wirusowe, grzybicze, mykobakteryjne;
• reakcje na lek;
• oparzenia substancjami żrącymi;
• ukąszenia innych zwierząt;
• uszkodzenie termiczne.

W celu weryfikacji diagnozy wykonuje się badanie dermatologiczne skóry. Objętościowe formacje ziarniniakowe są badane za pomocą cienkoigłowej biopsji aspiracyjnej. Materiał jest usuwany z wrzodziejących ubytków poprzez zeskrobanie. W materiale cytologicznym z ziarniniakami eozynofilowymi określa się wiele eozynofili, histiocytów. W razie potrzeby można również przeprowadzić posiew bakteriologiczny, aby określić wrażliwość na antybiotyki.

Niemożliwe jest samodzielne ustalenie obecności ziarniniaków eozynofilowych, potrzebna jest pomoc weterynarza

Lekarz pobiera krew do analizy ogólnej i biochemicznej. Nie ma w nim objawów charakterystycznych dla ziarniniaków, ale analiza jest wymagana do zebrania informacji o stanie funkcjonalnym organizmu kota, a także do identyfikacji zaburzeń metabolicznych - niewydolności nerek, cukrzycy, niewydolności wątroby. To z pewnością ogranicza arsenał terapeutyczny lekarza, ale chroni kota przed powikłaniami leczenia. Jeśli to konieczne, lekarz weterynarii przepisze analizę moczu, USG narządów wewnętrznych.

Kiedy potrzebujesz pilnie odwiedzić weterynarza

Konieczne jest pilne odwołanie się do lekarza weterynarii:

• w przypadku podejrzenia ziarniniaka eozynofilowego: im wcześniej lekarz zobaczy kota, tym łatwiejsze leczenie i lepsze rokowanie;
• jeśli nie ma efektu przeprowadzonego zabiegu w przewidywanym czasie, pozostaje ten sam rozmiar uszkodzenia, bólu, swędzenia: zabieg mógł nie przynieść rezultatu;
• gdy pojawiają się lub nasilają objawy zapalenia: może się połączyć oportunistyczna flora bakteryjna;
• wraz z rozwojem działań niepożądanych i powikłań leczenia - zwykle ostrzega się je, przepisując jeden lub inny rodzaj terapii;
• gdy stan zdrowia kota zmienia się w wyniku działania czynników zewnętrznych, np. przypadkowe zatrucie z wymiotami podczas leczenia tabletkami: terapii nie można przerywać, w celu zmiany postaci dawkowania leku należy skonsultować się z lekarzem;
• z jakąkolwiek negatywną zmianą w zdrowiu kota.

Chirurgiczne leczenie ziarniniaków eozynofilowych kotów

Ponieważ ziarniniak eozynofilowy jest chorobą ogólnoustrojową, priorytetem pozostaje terapia lekowa. Leczenie operacyjne wskazane jest w przypadku oporności na leczenie pojedynczych dużych blaszek i ziarniniaków. Może to być wycięcie skalpelem, waporyzacja laserowa lub kriodestrukcja. W przypadku leczenia chirurgicznego często obserwuje się nawroty. Przed nim pożądane jest odkażenie płytki nazębnej roztworami antyseptycznymi, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji na otaczające tkanki podczas manipulacji.

Leczenie ziarniniaków eozynofilowych kotów w domu

Leczenie w domu to wyłącznie realizacja recepty lekarza weterynarii. Zwykle podaje się następujące zalecenia:

• na samym początku zabiegu zabezpieczyć kota przed samookaleczeniem poprzez drapanie i lizanie: zapewnić obecność miękkich podkładek polimerowych na pazurach, kombinezon ochronny, obroża ochronna „elżbietańska”;
• jeśli czynnik wyzwalający został już zidentyfikowany, chroń kota przed jego wpływem, na przykład przed ukąszeniami komarów;
• podawać zwierzętom leki przepisane przez lekarza weterynarii;
• przeprowadzić miejscowe leczenie roztworami i maściami zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii;
• zapewnić kotu specjalne karmienie (przydatne przy alergiach pokarmowych lub niedowadze);
• monitorować stan kota w dynamice;
• Zabierz kota do weterynarza na badania kontrolne.

Aby uniknąć drapania i infekcji zmian skórnych, używaj kołnierza ochronnego

Leki na ziarniniak eozynofilowy kotów

W leczeniu odwykowym wyróżnia się następujące obszary:

• terapia etiotropowa - mająca na celu wyeliminowanie czynnika wywołującego alergię, np. leczenie nużycy czy odrobaczenia;
• terapia przeciwzapalna, immunosupresyjna - tłumienie patologicznej reakcji układu odpornościowego;
• terapia antybiotykowa - przepisywana w przypadku wtórnej infekcji bakteryjnej;
• terapia objawowa - mająca na celu poprawę funkcjonowania narządów;
• terapia miejscowa - nakładanie roztworów i maści bezpośrednio na skórę.

W zależności od sytuacji lekarz weterynarii łączy wskazówki, tworząc indywidualny program leczenia dla każdego kota. Leki stosowane w terapii etiotropowej i objawowej są różnorodne, a skład leków przeciwzapalnych, przeciwbakteryjnych i miejscowych jest stały.

Terapia przeciwzapalna i immunosupresyjna

Stosuje się dwa rodzaje leków:

1. Kortykosteroidy. Zapewniają szybkie działanie przeciwzapalne, przeciwobrzękowe i przeciwświądowe, zmniejszają nacieki komórkowe w ogniskach zapalnych i blokują uwalnianie mediatorów stanu zapalnego przez komórki. Odpowiedni:

   • tabletki prednizolonu 1-2 mg / kg co 12-24 godziny, następnie stopniowo zwiększamy odstęp do 48-72 godzin - ważne jest, aby kontynuować leczenie nawet po ustąpieniu objawów ziarniniaka przez co najmniej tydzień;

   • analogi tabletek prednizolonu:

     • metyloprednizolon (0,8 dawki prednizolonu);
     • deksametazon (0,15 dawki prednizonu);
     • triamcynolon (0,25–0,8 dawki prednizolonu);

   • formy iniekcyjne kortykosteroidów (skuteczne, efekt objawia się w ciągu najbliższych 24-48 godzin i utrzymuje się od kilku dni do kilku tygodni, ale ryzyko rozwoju immunosupresji i cukrzycy przy stosowaniu przedłużonych form jest większe niż przy stosowaniu tabletek):

     • deksametazon s / c, i / m (Dexafort 0,3 - 0,7 ml na kota);
     • octan metyloprednizolonu i.m. (Depo-Medrol 0,25 - 0,5 ml na kota);
     • triamcynolon (Kenalog IM 0,2 - 0,5 ml na kota).

2. Cytostatyki (leki immunosupresyjne). Jeśli objawy ziarniniaków eozynofilowych powracają wraz ze zmniejszeniem dawki i częstotliwości podawania kortykosteroidów, wówczas przechodzą na terapię skojarzoną z cytostatykami. Ich działanie ma na celu zahamowanie patologicznego podziału komórek. Używając ich w leczeniu ziarniniaków, spodziewają się zahamować tworzenie się eozynofili w szpiku kostnym. Charakteryzują się działaniami niepożądanymi ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka), a także ze strony hematopoezy szpiku kostnego (w pierwszej kolejności cierpią płytki krwi). Dlatego konieczne jest ścisłe monitorowanie stanu kota i przygotowanie się do wykonania kontrolnych badań krwi. Ważne jest, aby mieć czas na przerwanie terapii, jeśli pojawią się komplikacje. Używany przez:

   • chlorambucyl w dawkach 0,1–0,2 mg / kg (2–4 mg / m2 powierzchni ciała) dziennie lub co drugi dzień, objawy uszkodzenia przewodu pokarmowego - anoreksja, wymioty, biegunka - rzadziej przy podawaniu co drugi dzień i depresja hematopoeza mija po odstawieniu leku (kurs trwa 1-2 miesiące, następnie dawkę zmniejsza się aż do odstawienia leku);
   • cyklosporyna w dawce 2,5 mg / kg / dobę - po uzyskaniu odpowiedzi na terapię dawkę stopniowo zmniejsza się aż do całkowitego zniesienia.

Podczas leczenia ziarniniaków eozynofilowych weterynarze przepisują tabletki lub zastrzyki z prednizolonem

Przy wyborze kortykosteroidu należy kierować się jego skutecznością u konkretnego kota. W przypadku leczenia zwierząt lekami z tej grupy zaleca się kontrolę klinicznego badania krwi, w tym liczby płytek krwi, co 2 tygodnie.

Tabela: koszt różnych rodzajów kortykosteroidów

Narkotyk	Prednizolon 5 mg nr 100 (Gedeon Richter)	Metyloprednizolon 4 mg nr 30 (Metipred, Orion)	Deksametazon 0,5 mg nr 10 (KRKA)	Triamcynolon 4 mg nr 50 (Polcortolone, Polfa)
Cena w aptece, ruble	108	201	45	356
Koszt leczenia jednego dnia kota ważącego 5 kg w dawce terapeutycznej, rubli	2.16	13.4	13.5	aż do 14.24.2020

Najtańszym lekiem jest prednizolon. Jego zaletą jest obecność dawki 1 mg, ponieważ dawki podtrzymujące poniżej terapeutycznych są niewygodne. Porównując ceny długo działających kortykosteroidów do wstrzykiwań, przyjmuje się cenę dawki w mililitrach lub ampułkach. Zawartość ampułki po wybraniu wymaganej ilości leku nie jest przechowywana.

Tabela: ceny kortykosteroidów do wstrzykiwań

Narkotyk	Dexafort 50 ml	Depo-Medrol 1 ml nr 1	Kenalog 1 ml nr 5
Cena w aptece, ruble	1073	77.5	450
Cena dawki lub ampułki, ruble	15.022	77.5	90

Terapia antybakteryjna

W przypadku infekcji skóry z objawami ziarniniaków eozynofilowych, czemu sprzyja swędzenie, a następnie drapanie, a także w przypadku wrzodów przewlekłych, konieczna jest ogólnoustrojowa antybiotykoterapia. Stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania:

• amoksycylina + klawulanian - 12,5–25 mg / kg doustnie co 12 godzin;
• cefaleksyna - 25 mg / kg po co 12 godzin;
• enrofloksacyna - 5-10 mg / kg po co 12 godzin;
• inne narkotyki.

W przypadkach przewlekłych, podejrzenia oporności na antybiotykoterapię, a także rozwoju flory oportunistycznej, materiał kierowany jest do badań mikrobiologicznych (izolacja kultur bakterii i grzybów oraz test wrażliwości na antybiotyki).

Przewlekłe wrzody należy leczyć antybiotykami, takimi jak cefaleksyna

Terapia lokalna

Ma to drugorzędne znaczenie. Polega na zastosowaniu na zmiany skórne roztworów antyseptycznych (Miramistin, Powidon-jod, wodny roztwór chlorheksydyny), a także maści zawierających kortykosteroidy. Bez ogólnoustrojowej antybiotykoterapii tylko erozja jest eliminowana przez miejscową ekspozycję.

Czy środki ludowe są stosowane w leczeniu ziarniniaków eozynofilowych

Surowo zabrania się używania jakichkolwiek środków, w tym środków ludowych, które nie zostały uzgodnione z weterynarzem. Niedopuszczalne jest dodatkowe obciążenie alergiczne organizmu kota, który jest już w stanie patologicznej nadmiernej odpowiedzi immunologicznej. W najlepszym przypadku nic się nie wydarzy, w najgorszym przypadku odpowiedź immunologiczna może się rozszerzyć, np. Prosówkowe zapalenie skóry połączy się z powolnym wrzodem. To znacznie pogorszy stan kota, skomplikuje leczenie i pogorszy rokowanie choroby.

Zasady opieki nad chorymi zwierzętami

Najważniejsze w pielęgnacji jest niezawodna ochrona kota przed działaniem czynników, które wyzwoliły restrukturyzację odporności. Ważne jest dokładne przestrzeganie schematu leczenia (jednocześnie podaje się kortykosteroidy), badań kontrolnych i wizyt weterynaryjnych. Wykonaj również następujące czynności:

• wymienić kuwetę w kuwecie dla kota na hipoalergiczną, a także jej naczynia i legowisko;
• chronić kota przed samookaleczeniem, prawidłowo go karmić, utrzymywać pokój i samego kota w czystości;
• leczyć kota przed pchłami, kleszczami, robakami;
• ograniczają swobodę ruchów kota, jeśli chodzi samodzielnie - uchroni to kota przed zjadaniem znalezionego pokarmu, ponownym zakażeniem pchłami, robakami i kleszczami, a także przed zakłóceniem schematu leczenia;
• obserwuj kota, prowadź dziennik, rób zdjęcia;
• leczyć zmiany skórne maściami lub roztworami antyseptycznymi.

Podczas opieki nad kotem z ziarniniakiem eozynofilowym przeprowadza się leczenie robaków pasożytniczych, pcheł, kleszczy

Dieta

Żywienie ma ogromne znaczenie, ponieważ w przypadkach, gdy ziarniniak jest spowodowany alergią pokarmową, dieta staje się ważna jako terapia etiotropowa, a jej przestrzeganie zapewnia lekarstwo dla kota. W takim przypadku lepiej jest stosować hipoalergiczną karmę z linii weterynaryjnych zaufanych producentów: Royal Canin, Hills i inne. Jeśli kot jest karmiony naturalnie, powinna otrzymać jedzenie, którego wcześniej nie otrzymywała. Na przykład pierwszy tydzień to mięso królika, drugi to łoś, trzeci to indyk, a czwarty to jagnięcina. Przez cały ten czas kota należy obserwować. Ograniczenie zawartości tłuszczu w karmie dla kota ma ogromne znaczenie, ponieważ podczas leczenia kortykosteroidami łatwo występuje zapalenie trzustki. W żadnym wypadku nie należy traktować kota ze stołu. Długotrwale chore koty mogą mieć deficyt masy ciała: ich karma powinna zawierać wystarczającą ilość białka - mięso, ryby, drób, niskotłuszczowy twarożek.

Funkcje leczenia ciężarnych kotek i kociąt

Przyjmowanie kortykosteroidów, cytostatyków i antybiotyków jest niezgodne z ciążą i karmieniem piersią. Prawidłowym rozwiązaniem jest spryskanie chorego zwierzęcia. Jeśli kotka jest już w ciąży, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, czy można odłożyć terapię do porodu. Następnie będziesz miała do czynienia z kwestią karmienia piersią kociąt. Tutaj lekarz oceni stan zdrowia kota i ryzyko późniejszego rozpoczęcia terapii i ewentualnie umożliwi karmienie. W przeciwnym razie kocięta będą musiały być karmione sztucznie lub przy pomocy innego kota w okresie laktacji. Chora kotka w ciąży musi być monitorowana przez lekarza weterynarii, ponieważ ważne jest, aby wykluczyć działanie wyzwalacza alergii. Na przykład, jeśli jest to czynnik żywieniowy, przejście na dietę hipoalergiczną znacznie poprawi jej stan. Oczywiście lekarz nie będzie w stanie przepisać większości leków, ale znajdzie inne sposoby, aby pomóc kotu. W przypadku kociąt ziarniniaki eozynofilowe nie są typowe, ponieważ do ich rozwoju konieczne jest przedłużenie kontaktu z alergenem. Od dzieciństwa kocięta podatne na rozwój tej choroby mogą mieć reakcje alergiczne, których nie można zignorować.

Jeśli kotka ma ziarniniaki eozynofilowe, kocięta są najczęściej karmione sztucznie

Zapobieganie

Najważniejsze jest, aby zapobiec rozwojowi reakcji alergicznej u kotów. Jeśli już istnieje, należy dołożyć wszelkich starań, aby zidentyfikować jego źródło i odizolować go od kota, ponieważ ziarniniak eozynofilowy jest skrajnym objawem nadwrażliwości organizmu i zaczynał się kiedyś od prostej reakcji alergicznej. Koniecznie pokaż kota swojemu lekarzowi weterynarii, który zaleci kurację w celu ustabilizowania układu odpornościowego i zmniejszenia dalszego ryzyka rozwoju ziarniniaków eozynofilowych. Ważne jest leczenie kota przed pchłami, kleszczami, robakami, a także terminowe leczenie infekcji grzybiczych i wirusowych. Duże znaczenie mają badania profilaktyczne weterynarza, ponieważ niektóre reakcje alergiczne u kotów mogą przebiegać niezauważone przez właścicieli, ale lekarz na pewno zwróci na nie uwagę. Przestrzeganie ogólnych zasad utrzymania kota, wraz z dbałością o jego zdrowie, jest już skutecznym czynnikiem ochronnym.

Zagrożenie dla ludzi i innych zwierząt

Zagrożenie mogą być reprezentowane przez inwazje (roztocza, robaki, świerzb) lub infekcje (wirusy, grzyby), które wywołały alergię. Sam ziarniniak eozynofilowy jest nieszkodliwy i niezakaźny dla innych, ponieważ jego objawy są indywidualną patologiczną reakcją układu odpornościowego na określony alergen, a także powikłaniami tej reakcji. Jeżeli czynnikiem wyzwalającym była inwazja lub infekcja, po jej wyeliminowaniu objawy skórne u kota nie stanowią żadnego zagrożenia. Z drugiej strony kot leczony kortykosteroidami lub cytostatykami ma polekowe obniżenie odporności i zaleca się ograniczenie kręgu jego kontaktów w celu zmniejszenia ryzyka chorób zakaźnych.

Ważne jest, aby na czas rozpoznać oznaki ziarniniaków eozynofilowych u kota. Pomoże Ci w tym wizyta u weterynarza i troska o zwierzę. Terminowe leczenie poprawi jakość życia chorego zwierzęcia, a nawet pomoże mu całkowicie pozbyć się choroby.