Armopoyas Dla Mauerlat I Jego Przeznaczenie, A Także Sposób Prawidłowego Przeprowadzenia Prac Instalacyjnych

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

Armopoyas dla Mauerlat: cel, cechy konstrukcyjne, zalecenia dotyczące urządzenia

W zdecydowanej większości przypadków pod ścianami budynku wznosi się żelbetowy fundament pasmowy. Ale czasami coś podobnego trzeba zbudować na ścianach - aby podeprzeć dach dwuspadowy. Urządzenie armopoyas pod Mauerlatem ma wiele funkcji, ale można to zrobić samodzielnie, przestrzegając technologii produkcji.

Zawartość

• 1 Kiedy i dlaczego potrzebny jest armopoyas
• 2 parametry Armopoyas

• 3 Urządzenie z paskiem na ramię pod Mauerlat

  • 3.1 Montaż szalunku

    1 Wideo: szalunki do armopoyas wykonane z bloków z pianobetonu

  • 3.2 Montaż klatki wzmacniającej

    3.2.1 Wideo: prace przygotowawcze do armopoyas

  • 3.3 Wymagania dotyczące betonu

    • 3.3.1 Siła
    • 3.3.2 Mobilność
    • 3.3.3 Inne parametry
  • 3.4 Samodzielna produkcja betonu

  • 3.5 Układanie betonu

    3.5.1 Wideo: przygotowanie betonu i wylanie armopoyas

• 4 Góra Mauerlat

  4.1 Wideo: instalacja Mauerlat na armopoyach

Kiedy i dlaczego potrzebujesz armopoyas

Jak wiadomo, system krokwi dachu dwuspadowego jest przymocowany do belki ułożonej na ścianach - mauerlat. A to z kolei jest mocowane do ściany za pomocą śrub kotwiących lub osadzonych kołków.

Szpilka przejmuje obciążenie wiatru i systemu krokwi

Podczas eksploatacji budynku z Mauerlat na słupki przenoszona jest siła pozioma ze względu na obciążenia:

• wiatr;
• krokwie usiłujące rozproszyć się pod własnym ciężarem i obciążeniem śniegiem.

Cegła może z łatwością wytrzymać taki wysiłek, ale nowoczesne materiały porowate, takie jak gazokrzemian, gazobeton i bloczki z keramzytu, mogą się zawalić. Nawet jeśli mur przetrwa, najprawdopodobniej osadzona w nim spinka do włosów zostanie wyrwana. A pod naciskiem Mauerlat, jeśli tylko jego szerokość nie jest równa szerokości ściany, porowaty materiał może się rozpaść.

Aby zapobiec wymienionym zjawiskom, na ścianach z pianobetonu tworzy się monolityczny pas żelbetowy. Po drodze spełnia następujące funkcje:

1. Niweluje nierówności muru, w wyniku czego powstaje idealnie płaska powierzchnia do podparcia Mauerlat. W przypadku wystąpienia nierówności, obciążenie od strony pręta koncentrowałoby się na nich, prowadząc do odkształcenia muru lub krzywizny pręta, a następnie pęknięcia.
2. Promuje najbardziej równomierne rozłożenie obciążenia na murze. Jednocześnie, ze względu na fakt, że armopoyas przekracza szerokość Mauerlat, zmniejsza się ciśnienie właściwe na pianobeton.
3. Nadaje całemu budynkowi niezbędną sztywność, co wyklucza odkształcenia ścian w przypadku nierównomiernego skurczu gruntu lub jego sezonowych ruchów. W przypadku murów z bloków pianobetonowych jest to szczególnie ważne, ponieważ materiał ten nie ma wewnętrznego wzmocnienia, a beton, jak wiadomo, nie wytrzymuje dobrze sił rozciągających.

Na obszarach narażonych na trzęsienia ziemi pas z betonu zbrojonego jest wymagany nawet na murze

Parametry Armopoyas

Monolityczny pancerny pas jest zwykle układany na ścianach zewnętrznych na całym obwodzie budynku. Jeśli system krokwi spoczywa również na ścianach wewnętrznych (najczęściej - przy kalenicach), tutaj również należy ułożyć pas żelbetowy.

Armopoyas to żelbetowa konstrukcja z osadzonymi kotwami do mocowania Mauerlat

Wymiary sekcji przyjmuje się w następujący sposób:

• wysokość: od 25 cm i nie więcej niż grubość ściany;
• szerokość: idealnie powinna być równa grubości ściany. Minimalna wartość to 25 cm Dokumenty regulacyjne zalecają układanie pasa o szerokości równej około 2/3 grubości ściany na murze z keramzytu. Oznacza to, że przy grubości ściany 40 cm pas żelbetowy powinien mieć szerokość około 30 cm.

Pręty robocze klatki zbrojeniowej muszą mieć profil okresowy (zbrojenie żebrowane) i średnicę 10–12 mm. Pasują do dwóch pasów - górnego i dolnego, z dwoma lub trzema nitkami w każdym.

Do zbrojenia pasa żelbetowego stosuje się tylko zbrojenie żebrowane (do produkcji prętów poprzecznych można zastosować zbrojenie gładkie)

Średnica prętów poprzecznych wynosi 6–8 mm.

Urządzenie Armopoyas pod Mauerlat

Prace nad budową pasa wzmacniającego rozpoczynają się od montażu szalunku, a kończą zalewaniem mieszanki betonowej.

Montaż szalunków

Podczas montażu ważne jest, aby przestrzegać warunku: górna krawędź szalunku musi znajdować się ściśle poziomo. Wygodne jest kontrolowanie poziomu wody. Sposób deskowania zależy od materiału ściany.

1. Ściany z bloków piankowych. Tutaj wszystko jest proste: oprócz zwykłych wykonuje się bloki w kształcie litery U - muszą być używane jako szalunki.

   

   Bloki piankowe w kształcie litery U są używane jako trwałe szalunki do armopoyas

2. Ceglane ściany. Sprawa nieco bardziej złożona: od frontu rolę szalunku pełni mur ceglany o grubości ½ cegły, od wewnątrz płyty lub płyty wiórowe. Wyzwaniem jest zakotwienie szalunku drewnianego z wystarczającą wytrzymałością - musi wytrzymać ciężar ciężkiego betonu. Alternatywnie, deski można połączyć z przednią ścianą z cegły za pomocą kołków przewleczonych przez plastikowe tuleje. Po stwardnieniu betonu kołki są wybijane, a tuleje pozostają w pasie pancernym.

   

   Po wylaniu ćwieki są usuwane, a rękawy pozostają na swoim miejscu

Jeśli dostępne są długie słupy, można nimi podeprzeć szalunek jako rozpórki, opierając dolne końce na podłodze.

Aby drewniane elementy szalunkowe nie zostały uszkodzone przez zaprawę i można je było ponownie wykorzystać, można je owinąć folią

Wideo: szalunki do armopoyas wykonane z bloków z pianobetonu

Montaż klatki wzmacniającej

Zbrojenie powinno znajdować się jak najbliżej powierzchni elementu żelbetowego, ponieważ to właśnie tutaj podczas zginania obserwuje się największe siły rozciągające. Ale jednocześnie musi być chroniony przed wilgocią i powietrzem warstwą betonu o grubości 30–40 mm. Aby zapewnić obecność takiej warstwy pod ramą, ta ostatnia jest instalowana na specjalnych plastikowych występach. W przypadku braku takich fragmentów cegieł o odpowiednich rozmiarach można użyć w tym samym celu.

Klatka zbrojeniowa to konstrukcja przestrzenna utworzona przez zespół prętów podłużnych, pionowych i poprzecznych

Podczas montażu klatki wzmacniającej należy przestrzegać następujących zasad:

1. Podczas formowania gwintu pręty robocze układane są z zakładką 200 mm.

   

   Przy formowaniu nitek zbrojenia należy zapewnić minimalną dopuszczalną odległość między sąsiednimi połączeniami prętów zbrojeniowych wynoszącą 61 cm

2. Niemożliwe jest spawanie ramy spawaniem elektrycznym - stal zbrojeniowa w strefie połączenia stanie się krucha na skutek przegrzania. Rama powinna być przewiązana drutem wyżarzonym (drut niewygrzany pęknie) za pomocą specjalnego szydełka lub pistoletu.

   

   Armatura jest dziana za pomocą specjalnego haczyka

3. W rogach, wygiętych pod kątem prostym, czyli w kształcie litery L, należy ułożyć pręty o długości każdej gałęzi co najmniej 30 cm. Układanie przecinających się prostych prętów w tym miejscu jest niedozwolone, ponieważ w tym przypadku wstążki armopoyas nie będą ze sobą sztywno połączone. To samo dotyczy miejsc, w których występuje przecięcie w kształcie litery T pasków armopoyas na ścianie wewnętrznej i zewnętrznej.

   

   Podczas wzmacniania narożników przecinanie się prostych prętów jest niedozwolone

4. Zbrojenie poprzeczne stosuje się najczęściej w postaci obejm zakrywających pręty robocze. Montowane są w odstępach co 200–400 mm. Przy większym stopniu przesunięcie prętów roboczych podczas wylewania betonu.
5. Osadzone części muszą być przywiązane do ramy w celu zamocowania Mauerlat.

Zwróć uwagę na wzmocnienie kompozytowe: ten materiał jest mocniejszy niż zwykłe zbrojenie stalowe, nie koroduje i jest tańszy

Wideo: prace przygotowawcze do armopoyas

Wymagania dotyczące betonu

W przypadku pasa pancernego za główne cechy betonu należy uznać jego wytrzymałość i mobilność.

Przybliżony stosunek składników mieszanki betonowej można przedstawić na wykresie

siła

Wskazuje maksymalną właściwą siłę ściskającą, jaką beton może wytrzymać. Jest wyświetlany przez swoją markę, do oznaczenia którego ^{używa się} litery „M” i liczby odpowiadającej maksymalnemu dopuszczalnemu obciążeniu w kg / cm ². Do różnych potrzeb produkowane są betony o klasach od M50 do M800, do pasa pancernego wystarczy marka M200.

Mobilność

Ten parametr charakteryzuje tzw. Urabialność betonu, czyli jego płynność, zdolność wypełniania wąskich gardeł oraz łatwość wyrównania mieszanki. Indywidualny deweloper, który zazwyczaj nie dysponuje profesjonalnym sprzętem do betonowania wysokiej jakości, powinien zwrócić szczególną uwagę na urabialność.

Generalnie jest to koncepcja złożona i zależy od kilku parametrów, ale najważniejszym z nich jest właśnie mobilność. Jest oznaczony literą „P” i określa, na ile stożek wykonany z surowego betonu o początkowej wysokości 300 mm osiada pod własnym ciężarem.

Ruchliwość betonu jest określona przez osiadanie betonowego stożka

W budownictwie prywatnym stosuje się beton o następującej mobilności:

• P2 (mieszanka zsuwa się płynnie z łopaty bagnetowej): pod warunkiem, że pręty zbrojeniowe są układane stosunkowo rzadko, a podczas zalewania stosowana jest wibropiarka;
• P3 (mieszanina wypływa z łopaty): uważa się, że nadaje się do zalewania pasa pancernego z dowolną częstotliwością lokalizacji prętów zbrojeniowych, stosowanie warstwy wibracyjnej jest obowiązkowe;
• P4 (zaprawa płynna): może być dostarczana przez pompę do betonu, użycie rozrzutnika wibracyjnego jest pożądane, ale nie jest wymagane.

Płynny roztwór betonu jest transportowany przez zespół pompujący do betonu

Stosuje się również mieszankę o płynności P5, ale jest ona bardziej odpowiednia dla urządzenia nie pasa pancernego, ale monolitycznych sufitów i ścian

Inne parametry

Nie należy przywiązywać wagi do takich właściwości jak mrozoodporność (litera „F”) i wodoodporność (litera „W”). Minimalne wartości, które uzyskamy samodzielnie przy zachowaniu technologii produkcji betonu, będą wystarczające, gdyż armopoyas będzie chroniony przed wilgocią okładziną.

Zamawiając beton w wyspecjalizowanej firmie należy zwrócić uwagę, że od momentu wstępnego wymieszania mieszanki z wodą do rozładunku nie więcej niż:

• 45 minut, jeśli dostawa realizowana jest zwykłą wywrotką;
• 90 minut, jeśli beton jest transportowany w betoniarce.

Betoniarka pozwala wydłużyć czas dostawy betonu

Oznacza to, że należy z góry ocenić, czy istnieją dogodne drogi dojazdowe i inne warunki do zorganizowania terminowego wlewania mieszanki do szalunku.

Własna produkcja betonu

Jeśli producent betonu znajduje się zbyt daleko lub nie ma zaufania, możesz samodzielnie przygotować mieszankę. Robiąc to, rozważ następujące kwestie:

• armopoyas powinny być monolityczne, to znaczy beton należy wylać za jednym razem. W związku z tym musisz wybrać czas, w którym nic nie będzie rozpraszać, przygotować wszystkie niezbędne składniki w wystarczających ilościach, przemyśleć sposoby ich dawkowania, być może uzyskać pomocnika;
• będziesz potrzebować betoniarki z napędem elektrycznym - możesz ją wypożyczyć. Jeśli przygotujesz beton ręcznie, to znaczy łopatą w korycie, jego wytrzymałość będzie mniejsza o około połowę;
• Jako spoiwo stosowany jest cement portlandzki marki PC-400. Możliwe jest użycie cementu wyższej klasy, ale doprowadzi to do nieuzasadnionego wzrostu ceny.

Duże znaczenie ma data produkcji cementu: należy go kupować jak najświeższy.

Podstawą mieszanki betonowej jest cement: właściwości konstrukcji żelbetowej zależą od jej jakości

Nawet jeśli magazyn jest odpowiednio zorganizowany, cement staje się mniej trwały:

• za trzy miesiące - o 20%;
• za 6 miesięcy - o 30%;
• za 12 miesięcy - o 40%.

Możliwe jest stosowanie zwietrzałego cementu, ale konieczne jest zwiększenie jego udziału w mieszance proporcjonalnie do utraty wytrzymałości, a także czasu przygotowania (czterokrotnie)

Lepiej jest używać piasku z kamieniołomu. Musi być suchy - wtedy zostanie zachowany właściwy stosunek wody do cementu.

Do przygotowania betonu stosuje się piasek kwarcowy wydobywany w kamieniołomach.

Maksymalny rozmiar tłucznia lub żwiru nie powinien przekraczać 30% najmniejszego rozmiaru produktu żelbetowego, a idealnie nie powinien przekraczać 20% tej wielkości. Oznacza to, że w przypadku pasa pancernego o przekroju 250 x 250 mm najlepiej nadaje się kruszywo gruboziarniste (uogólniające nazwę żwiru i tłucznia) o wielkości nie większej niż 50 mm. W takim przypadku maksymalny rozmiar kamieni nie powinien przekraczać 2/3 odległości między sąsiednimi nitkami w pasie klatki wzmacniającej.

Rozmiar tłucznia nie powinien przekraczać 2/3 odległości między roboczymi nitkami klatki wzmacniającej

Ten materiał jest podzielony na 4 frakcje:

• od 5 do 10 mm;
• od 10 do 20 mm;
• od 20 do 40 mm;
• od 40 do 70 mm.

Dokumenty regulacyjne zalecają stosowanie co najmniej dwóch różnych frakcji wypełniacza w składzie betonu, jeśli stosuje się kamienie o wielkości do 40 mm, i trzech - w przypadku stosowania większych kamieni. Ale w praktyce w konstrukcji indywidualnej często stosuje się tłuczeń lub żwir o jednakowej wielkości ziarna - około 20 mm, co wystarczy. Praca z takim wypełniaczem jest wygodna i pozwala na umieszczenie okuć dość blisko.

Wodę można zwykle pobierać z sieci wodociągowej lub studni. Ważne jest, aby nie zawierał kwasów, produktów ropopochodnych, cukrów, fenoli. Objętość wody jest ściśle związana z ilością cementu tzw. Stosunkiem wodno-cementowym. Brak wody doprowadzi do tego, że nie cały cement zareaguje, a roztwór okaże się kruchy; jego nadmiar doprowadzi albo do pojawienia się porów w wyniku intensywnego parowania, albo do zniszczenia wyrobów żelbetowych podczas zamrażania, jeśli pozostanie w nim nadmiar wody w postaci związanej.

W przypadku różnych gatunków betonu wykonanych z cementu portlandzkiego klasy PC-400 należy zastosować następujący stosunek wodno-cementowy:

• M100 (B7,5) - 1,03;
• M150 (B12.5) - 0,85;
• M200 (B15) - 0,69 (dla PC-500 - 0,79);
• M250 (B20) - 0,57 (dla PC-500 - 0,65);
• M300 (B22,5) - 0,53 (dla PC-500 - 0,61).

Podczas dodawania wody do betonu należy zwrócić uwagę na stosunek wody do cementu

Stosunek innych składników zależy również od gatunku betonu. Oto zalecane proporcje dla gatunku cementu PC-400, piasku i tłucznia (żwiru):

• dla gatunku betonu M100: masa - 1: 4,6: 7, objętość - 10:41:61;
• M150: masa - 1: 3,5: 5,7, objętość - 10:32:50;
• M200: masa 1: 2,8: 4,8, objętość 10:25:42;
• M250: masa - 1: 2,1: 3,9, objętość - 10:19:34;
• M300: masa - 1: 1,9: 3,7, objętość - 10:17:32.

Procedura przygotowania betonu wygląda następująco:

1. Betoniarka smaruje się, mieszając w niej przez kilka minut bardzo płynną zaprawę cementowo-piaskową.
2. Roztwór jest nalewany i bez zatrzymywania go woda jest kolejno ładowana do betoniarki - w ilości 15-20% tego, co jest potrzebne do przygotowania tej porcji mieszanki;
3. Piasek (cały) jest dodawany do pojemnika.
4. Wylej całą porcję cementu.

5. Gdy zawartość dobrze się wymieszać, dodać pokruszony kamień i pozostałą ilość wody.

   

   Aby uzyskać wysokiej jakości mieszankę betonową, należy ściśle przestrzegać sekwencji działań

Jeśli betoniarka ma małą objętość (do 0,5 m ³), lepiej zastosować następującą procedurę produkcyjną:

1. Cały piasek potrzebny do przygotowania jednej porcji jest mieszany na sucho z 50% zawartością tłucznia.
2. Do suchej mieszanki dodaje się cały cement.
3. Po wymieszaniu suchej mieszaniny do uzyskania gładkości dodaje się do niej wodę.
4. Następnie natychmiast dodaje się pozostały pokruszony kamień (przyczyni się to do zmiażdżenia grudek).

W wyniku tej sekwencji działań pasta cementowa całkowicie otoczy każdy kamień i ziarno piasku, co jest kluczem do wysokiej wytrzymałości produktu żelbetowego.

Nie należy opóźniać procesu mieszania po dodaniu wody, gdyż wilgoć intensywnie odparowuje. Zwykle zajmuje to 1–1,5 minuty

Betonowanie

Beton jest podawany do szalunku ręcznie lub za pomocą pompy do betonu.

Zastosowanie pompy do betonu zapewnia ciągłe zasypywanie mieszanki betonowej

Jak już wspomniano, wskazane jest wypełnienie całego rozwiązania za jednym razem. Jeśli nadal musiałeś się zatrzymać, przykryj wypełnienie polietylenem.

Podczas wylewania betonu tworzą się w nim pęcherzyki powietrza, które są bardzo ważne, aby uwolnić się na zewnątrz. W przeciwnym razie w strukturze armopoyów pozostaną wgłębienia, dzięki czemu jego wytrzymałość będzie niższa niż projektowa. Do usunięcia powietrza używa się wibratora budowlanego (wibrowarstwy), który należy wypracować po 1 m, jeśli nie jest dostępny, roztwór należy grubo posiekać prętem wzmacniającym lub łopatą bagnetową.

Za pomocą wibratora budowlanego świeżo wylaną mieszankę betonową przetwarza się w odstępach co 1 m

Aby świeżo wylany beton nie tracił zbyt dużo wilgoci w wyniku parowania, należy go przykryć polietylenem. Jeśli pogoda jest upalna, odlew należy codziennie podlewać.

Polietylen zabezpiecza beton przed nadmiernym odparowaniem wilgoci

Szalunek można zdemontować po 4-5 dniach od wylania, czas pełnego utwardzenia (dojrzewania) betonu wynosi 28 dni

Wideo: przygotowanie betonu i wylewanie armopoyas

Mocowanie Mauerlat

Aby naprawić Mauerlat, armopoyas musi być wyposażony w osadzone części - kołki o średnicy 12 mm. Przed wylaniem betonu kołki mocuje się do klatki zbrojeniowej, a na każdą z nich od dołu należy nakręcić nakrętkę - nie pozwoli to na wyciągnięcie łącznika z betonu. Długość kołka powinna być taka, aby jego górna część wystawała z Mauerlat na 40-50 mm. Każda przestrzeń między krokwiami musi mieć co najmniej jeden słupek, przy czym za optymalny uważa się krok 1 m.

Mauerlat jest układany w następującej kolejności:

1. Na wierzchu armopoy jest położona uszczelka filcowa.

   

   Przed ułożeniem Mauerlat armopoyas jest pokryty pokryciem dachowym

2. Wywierć w Mauerlat otwory na ćwieki o średnicy 14 mm, potraktuj je środkiem antyseptycznym i umieść na miejscu.

3. Na szpilki nakłada się podkładkę i nakręca się nakrętkę z przeciwnakrętką. Jedna nakrętka nie wystarczy - wibracje od wiatru mogą poluzować mocowania.

   

   Podczas mocowania Mauerlat należy zainstalować nakrętkę kontrującą

4. Jeśli szpilka jest za długa, można ją przyciąć.

Zwykle Mauerlat składa się z kilku prętów, ponieważ długość jednego nie wystarcza: należy je połączyć ukośnym cięciem lub prostym zamkiem

Pręty do maurlat łączone są ukośnym cięciem lub prostym zamkiem

Wideo: instalacja Mauerlat na armopoyas

Armopoyas ułożone wzdłuż obwodu budynku to nie tylko solidna podstawa systemu krokwi, ale także niezawodny pakiet ścian. Jak pokazano, urządzenie tego elementu konstrukcyjnego nie jest trudne, wystarczy zwrócić szczególną uwagę na jakość mieszanki betonowej. Należy również pamiętać, że ciężki beton, w przeciwieństwie do betonu porowatego, dobrze przewodzi ciepło, dlatego należy podjąć działania w celu izolacji armopoyas.