Najmądrzejsze Rasy Kotów Domowych (lista), Cechy I Kryteria Oceny Zdolności Intelektualnych Zwierzęcia, Zdjęcie

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

10 najmądrzejszych ras kotów domowych

Wśród miłośników zwierząt panuje opinia, że lepiej mieć psa jako zwierzaka: jest mądrzejszy, łatwo uczy się trenować i bezsprzecznie wypełnia wszystkie polecenia właściciela. To stwierdzenie jest częściowo prawdziwe. Faktem jest, że psy zostały udomowione 30 000 lat temu, a koty zaledwie 4 000–4500 lat temu, więc inteligencja tego pierwszego została znacznie lepiej zbadana przez ludzi niż inteligencja drugiego. Koty wcale nie są głupsze od psów: mają po prostu bardziej niezależny i krnąbrny charakter, nie zawsze jasno wyrażają emocje. Zdolności umysłowe bestii o ogonach fiszbinowych zależą przede wszystkim od rasy - do takiego wniosku doszli czołowi etolodzy (specjaliści badający zachowania zwierząt) i zoopsycholodzy na świecie.

Zawartość

• 1 Kryteria oceny inteligencji kotów

  • 1.1 Funkcje badawcze

    1.1.1 Tabela: ocena najmądrzejszych kotów według Animal Planet

  • 1.2 Młodzież na starość
• 2 Jaki jest umysł kota

• 3 10 najmądrzejszych ras kotów

  • 3.1 Sfinksy
  • 3.2 Kot birmański
  • 3.3 Maine Coon
  • 3.4 syjamski
  • 3,5 rosyjski niebieski
  • 3.6 bengalski
  • 3.7 Scottish Fold
  • 3,8 abisyński
  • 3,9 syberyjski
  • 3.10 Kot orientalny
• 4 Kto jest mądrzejszy: walka płci
• 5 Wideo: najmądrzejsze koty

Kryteria oceny inteligencji kotów

Jeśli łatwo jest ocenić poziom inteligencji człowieka za pomocą testu IQ, to w przypadku kotów sytuacja jest znacznie bardziej skomplikowana. Naukowcy muszą symulować sytuacje, obserwować reakcję zwierzęcia w określonych okolicznościach, porównywać zachowanie badanego z zachowaniem jego krewnego w tych samych warunkach i wyciągać odpowiednie wnioski. Główne kryteria oceny to:

• socjalizacja - umiejętność przestrzegania pewnych zasad zachowania (nie załatwiaj się w złym miejscu, nie kradnij jedzenia ze stołu, nie ostrz pazurów o sofę czy tapetę itp.), odpowiednia reakcja podczas interakcji osoba, brak nieuzasadnionej agresji;
• pamięć - możliwość rozpoznania głosu właściciela, zapamiętania pseudonimu itp.;
• pomysłowość - umiejętność znalezienia wyjścia w ekstremalnych sytuacjach, szybkiego dostosowania się do nowych warunków;
• towarzyskość - umiejętność znajdowania wspólnego języka z innymi zwierzętami, kontaktowania się z ludźmi, wyrażania swoich preferencji lub antypatii;
• umysł - umiejętność rozwiązywania zagadek, rozwiązywania prostych problemów, szybkość uczenia się prostych poleceń.

Funkcje badawcze

W różnych okresach zoopsycholodzy przeprowadzali eksperymenty w jednym określonym kierunku. Na przykład japońscy naukowcy odkryli, że kot bezbłędnie rozpoznaje głos właściciela wśród dziesiątek innych głosów. Jednak w przeciwieństwie do psa nie spieszy się z biegiem w jego stronę: wręcz przeciwnie, może udawać, że w ogóle nie słyszy wołającego go właściciela. Badacz Atsuko Seiko, jeden z kuratorów eksperymentu, wyjaśnił to zachowanie faktem, że koty w procesie ewolucji nauczyły się ukrywać uczucia przed innymi, aby przeżyć.

Brytyjski biolog John Bradshaw, autor bestsellerowej książki Cat Sense (w rosyjskich kasach kasowych „Sekretne życie kota. Jak zrozumieć prawdziwą naturę zwierzaka i zostać jego najlepszym przyjacielem”), doszedł do wniosku, że kot postrzega swojego właściciela jako swojego dużego, ale głupiego krewnego … Widząc, jak hojnie poświęca się jej przyjemnościom, z łatwością nim manipuluje, ale uważa się za mądrzejszą.

Cat Sense Johna Bradshawa będzie podręcznikiem dla właściciela, który chce lepiej zrozumieć zwierzaka

Jednocześnie zwierzak jest bardzo przywiązany do swojego właściciela, kojarząc go z matką przez całe życie, komunikując się z nim poprzez miauczenie. Zasięg emitowanych sygnałów dźwiękowych zależy od stanu emocjonalnego zwierzęcia. Na przykład głośne i uporczywe miauczenie oznacza, że kot czegoś potrzebuje lub jest z czegoś niezadowolony, a monotonne dudnienie oznacza relaks i spokój.

Ponieważ kryteria zastosowane do badania zachowania bestii o ogonach fiszbinowych były raczej subiektywne, żaden z badaczy nie próbował ustalić, która z ras kotów jest najbardziej inteligentna, a która natura nie przyznała specjalnej inteligencji. Po raz pierwszy taką klasyfikacją zajął się Animal Planet, kanał zależny American Discovery. Pod koniec doświadczeń na podstawie uzyskanych danych zwierzętom przypisywano oceny w 10-stopniowej skali.

Tabela: ocena najmądrzejszych kotów według Animal Planet

Liczba zdobytych punktów	Rasa
dziesięć	sfinks
dziewięć	Balijski; Bengalski; Jawajski; syjamski; Havana Brown; krótkowłosy wschodni
8	Syberyjski; Tonkin; devon rex; chartreuse; Birmańczyk; Korat; Japoński bobtail; Turecki van; Angora turecka; Rosyjski niebieski; Norweskie leśnictwo; Singapurski; Egipski Mau
7	Szkocki koty; Maine Coon; szmaciana lalka; abisyński; Brytyjski krótkowłosy; Bezogonowe Manx; amerykański szorstkowłosy; Amerykański lok; Walijski; Cornish Rex; Somalijski; rakiety śnieżne
6	Amerykański krótkowłosy; Bombaj
4	perski
3	Himalajski; egzotyczny krótkowłosy

Młodzież na starość

W trakcie badań okazało się, że koty ras starożytnych (sfinks, syjamski itp.) Wyróżniają się najwybitniejszymi zdolnościami intelektualnymi. Stało się to w wyniku doboru naturalnego. Faktem jest, że cała aktywność umysłowa zwierząt drapieżnych ma na celu znalezienie i złapanie zdobyczy, dlatego ich mózg jest lepiej rozwinięty niż mózg zwierząt roślinożernych. Aby nakarmić siebie i swoje potomstwo, aby chronić się przed wrogami, koty musiały wykazać się niezwykłą pomysłowością. Z biegiem lat te umiejętności były doskonalone i doskonalone, rozwijał się intelekt. Osoby najsłabsze i najbardziej niedostosowane były eliminowane samodzielnie. Przedstawiciele najstarszych ras, które przetrwały do dziś, mają wybitne zdolności umysłowe i pomysłowość na poziomie genetycznym.

Z tego samego powodu wysoki poziom inteligencji obserwuje się u kotów rasowych żyjących na ulicy. Codziennie trenują mózg, stawiając czoła trudnościom i niebezpieczeństwom, próbując bronić swojego miejsca na słońcu. Dobrze nakarmione i leniwe zwierzaki w tym czasie spokojnie odpoczywają na sofie, wiedząc, że właściciel się nimi zaopiekuje. Jeśli chcesz zdobyć inteligentnego i bystrego zwierzaka, uwolnij jego potencjał dzięki grom, łamigłówkom, szkoleniom. Dobre przygotowanie i konsekwentna praktyka z pewnością przyniosą pozytywne efekty.

Przedstawiciele młodych, niedawno wyhodowanych ras (na przykład egzotyczny krótkowłosy, selkirk rex itp.) Nie różnią się szczególną inteligencją i pomysłowością. Fakt ten tłumaczy się tym, że hodowcy bardziej myślą o oryginalnym atrakcyjnym wyglądzie zwierzęcia, jego dobrym zdrowiu, braku chorób dziedzicznych niż o komponencie intelektualnym. Te zwierzęta są bardziej dekoracją domu niż pełnoprawni członkowie rodziny lub lojalni przyjaciele.

Jaki jest umysł kota

Przez długi czas uważano, że koty perskie, będące przedstawicielami jednej z najstarszych ras na świecie, charakteryzują się wysokim poziomem inteligencji. Faktycznie mają duży potencjał, ale 98% nie rozwija się i nie wykazuje swoich zdolności z powodu naturalnego lenistwa. Jeśli jednak Pers jest zainteresowany, będzie mógł dać szanse liderom rankingu najmądrzejszych kotów. Zatem zdolności umysłowe zależą bezpośrednio od ciekawości zwierzęcia i samego właściciela.

Ponieważ nie ma konkretnego systemu określania poziomu inteligencji zwierzęcia, naukowcy zidentyfikowali tylko kilka określonych znaków. A więc mądry kot:

• bardzo czysto. Uwielbia zabiegi higieniczne (dba o własne futro, liże się), nigdy nie rozładowuje się w pobliżu miejsca do jedzenia, łatwo uczy się obsługi kuwety. Niektórzy członkowie rodziny kotów sami wyrażają chęć pójścia do toalety;
• pamięta swój pseudonim, odpowiada na wezwanie właściciela. Czasami może celowo zignorować właściciela, jeśli chce go nauczyć go lekcji lub podporządkować go jego woli;
• selektywny w wyborze pożywienia. Inteligentne zwierzę dobrze rozpoznaje smaki i zapachy i dlatego nigdy nie pomyli swojego ulubionego pokarmu z podobnym analogiem lub innym pokarmem;
• emocjonalnie reaguje na zmianę mikroklimatu w rodzinie. W przypadku negatywnych zmian (śmierć jednego z domowników, częste kłótnie lub skandale itp.) Doświadcza silnego stresu, może stać się wycofana lub agresywna. Okazuje życzliwość i uprzejmość w spokojnej atmosferze;
• bezbłędnie przewiduje reakcję osoby, nastrój właściciela, wie, jak prawidłowo się zachować. Jeśli właściciel jest nie w swoim rodzaju, próbuje go uspokoić, rozweselić lub przeciwnie, nie narzuca swojego społeczeństwa;
• łatwo poddaje się elementarnemu szkoleniu, przestrzega zasad ustalonych przez właściciela. Na przykład ostrzy pazury we właściwym miejscu. Nie trzeba jej wielokrotnie przypominać o tym, co można, a czego nie można zrobić;
• oszukuje, czasami używa swojego umysłu przeciwko właścicielowi. Na przykład bystry zwierzak dokładnie wie, gdzie ukryte są jego ulubione smakołyki, może samodzielnie otworzyć drzwi lub wejść do zamkniętego pomieszczenia. Czasami wykorzystuje swoje zdolności, aby zemścić się na właścicielu za popełnione przestępstwo;
• traktuje ludzi inaczej, otwarcie wyraża swoje współczucie lub antypatię. Taki zwierzak dobrze wie, jak traktuje go ta lub inna osoba, trudno przyzwyczaić się do nowych właścicieli, pozostając wiernym pierwszemu ukochanemu właścicielowi.

Po tragicznej śmierci ukochanego kota moja przyjaciółka Ira obiecała, że będzie mieć jakieś zwierzęta. Idąc ją odwiedzić, przypadkowo podniosłem uroczego małego kotka na drodze. Dzieciak miauknął żałośnie, a ja ze łzami w oczach przekonałem Irę, by zabrał go do mnie. Po długim oporze koleżanka powiedziała, że zostawi go tylko wtedy, gdy przestanie krzyczeć i nie wyda żadnego dźwięku do rana. Trudno w to uwierzyć, ale zaraz po tym zdaniu kociak umilkł i posłusznie usiadł na zaproponowanym mu łóżku. W nocy i przez cały następny dzień nigdy (!) Nie miauczał. Ira był tak oniemiały, że zostawiła go z sobą bez wahania. Gdy tylko zapadła ostateczna decyzja, kot pokazał się w pełni, zdzierając całą tapetę, sofę, rozbijając kilka wazonów. Ale nikt nie zwrócił na to uwagi: przyjaciel tak bardzo zakochał się w kocie,który do dziś wybacza futrzanemu złodziejowi wszystkie jego chuligańskie wybryki.

10 najmądrzejszych ras kotów

Nie ma ujednoliconej i wiarygodnej oceny kotów, ponieważ w każdej rasie są przedstawiciele zarówno niskiego, jak i wysokiego poziomu inteligencji. Z tego powodu niewłaściwe jest przypisywanie określonych miejsc w ocenie zwierzętom lub wieszanie etykiet. W pierwszej dziesiątce wymienia się w przypadkowej kolejności rasy, wśród których najczęściej spotyka się zwierzęta o niezwykłych zdolnościach intelektualnych.

Każdej bestii z wąsatymi ogonami można nauczyć prostych poleceń: po prostu obserwuj jej zachowanie. Mój kot często ciągnął obce przedmioty w zęby (bierze ołówek, potem gumkę, a potem tylko kartkę papieru). Zauważyłem tę osobliwość i postanowiłem nauczyć go przynosić zabawkę. Początkowo rzuciła szmacianą myszką w odległości pół metra od siebie, na linie stopniowo ciągnęła zabawkę w swoją stronę. Kiedy kot wziął przedmiot w zęby i podszedł do mnie, pochwaliła się. Zdarzyło się, że w połowie zwierzaka rzucił mysz - wtedy trzeba było powtórzyć te same czynności. Do prawidłowego zachowania zachęcała go swoim ulubionym przysmakiem. Wkrótce kot zdał sobie sprawę, czego od niego chcą i przypomniał sobie komendę „aport” (tak przy okazji, mój kot jest rasy perskiej). Treningi trwały przez miesiąc każdego dnia, ale jedna lekcja nie trwała dłużej niż 20 minut. Teraz zaskakuję gości swoim posłusznym i erudycyjnym zwierzakiem.

Sfinksy

Odniesienia do łysych kotów można znaleźć w starożytnych źródłach historycznych, ale rasa została oficjalnie wyhodowana w 1966 roku w Kanadzie. Hodowcom udało się nie tylko naprawić dziwną mutację braku wełny, ale także wyhodować inne odmiany: po kanadyjskich sfinksach pojawiły się don i petersburskie. Oprócz kreatywnego wyglądu, łyse zwierzęta odziedziczyły po swoich przodkach niezwykłą inteligencję. Są przyjazne dla dorosłych i dzieci, dobrze dogadują się z innymi zwierzętami. Szybko dostosowują się do rutyny panującej w domu, dobrze opanowują podstawowe polecenia. Mimo towarzyskości z łatwością znoszą samotność, potrafią samodzielnie o siebie zadbać. Komunikuj się z osobą na równych warunkach.

W różnym czasie pojawiały się różne typy sfinksów, ale wszystkie odznaczają się dużą inteligencją

Uwielbiam inteligentne koty, ale Sfinks kanadyjski wydawał mi się raczej przebiegłym i przebiegłym zwierzakiem „w mojej głowie”. Wydawałoby się, że zachowywał się całkiem przyzwoicie: nie okazywał agresji, nie grał zbyt niegrzecznie, nie narzucał swojego społeczeństwa. Jego wzrok wydał mi się szczególnie złowieszczy: spalający się na wskroś i przeszywający, jak prześwietlenie. Wrażenie było takie, że to zwierzę wie o tobie więcej niż ty sam o sobie. To było moje jedyne doświadczenie ze Sfinksem, które utwierdziło mnie w przekonaniu, że łysy koty nie są moim tematem.

Kot birmański

Charakterystyczne cechy kotów birmańskich to krótka, lśniąca sierść, muskularne ciało, duże żółte oczy. Zwierzęta mają łagodne usposobienie, niesamowitą towarzyskość i towarzyskość. Dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, starają się spędzać jak najwięcej czasu ze swoim właścicielem. Nie tolerują samotności, dlatego nie są polecane osobom zapracowanym, często w podróży służbowej.

Koty birmańskie są bardzo aktywne, energiczne, mobilne. Pod żadnym pozorem nie okazują agresji i nie wypuszczają pazurów nawet podczas gry. Są wrażliwe na wszelkie zmiany nastroju właściciela, chwytają atmosferę panującą w rodzinie. Lojalni wobec właściciela, więc nie tolerują rozstania. Łatwe do nauki.

Kot birmański nie toleruje samotności

Maine Coon

Maine Coony to duże rasy kotów. Po raz pierwszy wyhodowano je w Ameryce pod koniec XIX wieku, ale popularność na krajowych otwartych przestrzeniach zyskały dopiero na początku XXI wieku. Mają grube długie włosy i niesamowicie duży puszysty ogon. Mimo imponujących rozmiarów (waga dorosłego człowieka może sięgać 18 kg) i surowego wyglądu wyróżniają się zrównoważonym i spokojnym charakterem.

Maine Coony dobrze dogadują się z dziećmi, czasem nawet opiekują się nimi. Wśród zalet są również:

• rozwinięta inteligencja;
• doskonała pamięć;
• łatwe do nauczenia proste sztuczki;
• dobra natura dla ludzi i zwierząt;
• pomysłowość.

Przedstawiciele rasy często nazywani są „kocimi psami”, ponieważ nawet poprzez mimikę potrafią określić nastrój właściciela. Są dociekliwi, aktywni, ale wolą zajmować pozycję zewnętrznego obserwatora.

Pomimo imponujących rozmiarów i niesamowitego wyglądu, Maine Coon jest bardzo gościnny i przyjazny

syjamski

Kota syjamskiego łatwo rozpoznać po jego specyficznym umaszczeniu punktowym, gdy włos na pysku, uszach, łapach i ogonie jest ciemny, a na tułowiu jasny. Ta rasa należy do jednej z najstarszych, ponieważ po raz pierwszy pojawiła się na terytorium współczesnej Tajlandii w połowie XIX wieku. Przez długie lata ewolucji syjamczycy rozwinęli inteligencję tak bardzo, że pod względem zdolności umysłowych przewyższają większość innych przedstawicieli kotów. Zwierzęta wyróżniają się krnąbrnym i upartym charakterem, dlatego często konkurują z właścicielem o przywództwo. Są doskonałymi i zręcznymi manipulatorami, ponieważ dostrzegają słabości ludzi i wykorzystują otrzymane informacje do własnych celów. W razie potrzeby mogą uciekać się do szantażu lub okazywać agresję. Aby osiągnąć zamierzony cel, nie stronią od metod.

Koty syjamskie są psychicznie lepsze od większości innych kotów

Jednocześnie syjamskie są łatwe do wyszkolenia: można ich nawet nauczyć kilku akrobatycznych sztuczek. Jedno słowo lub spojrzenie wystarczy, aby zwierzak zrozumiał, czego od niego chcą. W rękach doświadczonego miłośnika kotów kot syjamski stanie się standardem inteligencji i dobrych manier. Aby zapewnić produktywną interakcję, musisz znać tylko jedną zasadę: wąsaty towarzysz musi szanować swojego właściciela i uznawać jego autorytet.

Rosyjski niebieski

Russian Blue to krótkowłosa rasa kotów, która została po raz pierwszy wyhodowana w Rosji i uznana przez międzynarodowe organizacje felinologiczne. Tajemniczy szaro-niebieski kolor, oczy w kształcie migdałów, wdzięczny chód to cechy charakterystyczne arystokratycznej urody. Wraz z charyzmatycznym wyglądem, rosyjski błękit ma przyjemny charakter, bezpretensjonalny w pielęgnacji.

Jest aktywna i towarzyska, ale łatwo znosi samotność. Pod nieobecność właściciela zawsze znajdzie coś ciekawego do zrobienia. Nie narzuca własnego społeczeństwa, a jednocześnie łatwo nawiązuje kontakt. Posiada wysoki poziom inteligencji, dosłownie na pierwszy rzut oka rozumie osobę. Wyszkolenie takiego zwierzaka za pomocą prostych poleceń nie będzie trudne. Jedynym mankamentem jest nadmierna ciekawość: ani jeden szczegół wnętrza nie umknie kotu. Nie uspokoi się, dopóki sama nie odkryje i nie obwąchuje wszystkiego.

Rosyjski błękit - ucieleśnienie szlachetności i inteligencji

bengalski

Kot bengalski jest łatwo rozpoznawalny po charakterystycznym panterkowym kolorze: złotym lub srebrnym z czarnymi plamami. Rasa została wyhodowana sztucznie, jest hybrydą kota domowego i dzikiego lamparta azjatyckiego. Cecha ta odcisnęła swoje piętno na charakterze zwierzęcia: ma rozwinięty instynkt łowiecki, uwielbia aktywne zabawy (gonitwy, pogoń, pogoń), w razie potrzeby zręcznie tępi myszy. Dzięki inteligencji i pomysłowości może samodzielnie nauczyć się otwierać drzwi szafek czy lodówek oraz przenikać do zamkniętych pomieszczeń.

Bengale są w dobrym kontakcie z człowiekiem, nie wykazują nieuzasadnionej agresji, ale nie znoszą ściskania. Jeśli właściciel jest zdenerwowany, zrobią wszystko, co możliwe, aby go rozweselić. Wielu właścicieli tej rasy twierdzi, że rozmawiają nawet ze zwierzętami.

Bengal jest łatwo rozpoznawalny dzięki charakterystycznemu nadrukowi w panterkę

Szkocki koty

Zakrzywione do przodu uszy, okrągłe oczy, miękkie pluszowe włosy, niewinne oczy - wszystkie te cechy należą do szkockiej fałdy. Przez pół wieku istnienia rasa zdołała zdobyć popularność na całym świecie, ale, jak na ironię, nigdy nie została oficjalnie uznana w swojej ojczyźnie w Szkocji.

Charyzmatyczne zwierzaki wyróżniają się umiarkowaną aktywnością, spokojnym usposobieniem. Uwielbiają łamigłówki, które rzucają wyzwanie ich zdolnościom umysłowym. Są bardzo przywiązani do właściciela, ale swoją miłość i przywiązanie oddają tylko jednemu członkowi rodziny (resztę można uparcie zignorować). Szkoci są ciekawi, ale nie lubią być w centrum uwagi. Bardzo cenią swoją przestrzeń osobistą i nie lubią, gdy wkraczają na ich terytorium. Owocna interakcja z takim zwierzakiem jest możliwa tylko wtedy, gdy właściciel szanuje kota, a nie postrzega go jako żywej zabawki.

Scottish Fold domaga się szacunku

Abisyński

Abisyński to jedna z pierwszych ras kotów wyhodowanych w Europie. Przedstawiciele mają eleganckie wdzięczne ciało, jednolity kolor delikatnych tonów, krótkie włosy, wyrafinowaną kufę z wyprostowanymi uszami. Na zewnątrz zwierzę przypomina nieco pumę, tylko w zmniejszonym rozmiarze.

Abisyńczycy mają niezwykłe zdolności intelektualne. W razie potrzeby, podobnie jak psy, mogą przynieść właścicielowi kapcie lub rzuconą piłkę. Rozpoznaje dźwięki i słowa, dzięki czemu mogą łatwo nauczyć się prostych poleceń. Uwielbiają towarzystwo właściciela: chętnie oglądają obok niego telewizję, a nawet czytają książkę, podążając za ruchem oczu. Jednocześnie Abisyńczycy nie lubią siadać na kolanach i niechętnie reagują na uczucia, wolą „zachować dystans”. Są bardzo ciekawi, biorą czynny udział w pracach domowych (naprawy, sprzątanie itp.).

Abisyńczycy aktywnie angażują się w sprawy rodzinne

syberyjski

Kot syberyjski ma krępą budowę, długie włosy, muskularne nogi, lekko skośne oczy. Różni się od zwykłych kotów domowych jedną cechą - dużym rozmiarem. Waga osoby dorosłej może osiągnąć nawet 12 kg. Przodkiem zwierzęcia jest dziki kot syberyjski. Współcześni przedstawiciele pojawili się w wyniku naturalnej ewolucji.

Kot syberyjski ma wysoki poziom inteligencji i szybki dowcip. Jako psa można go tresować za pomocą prostych poleceń. Dodatkowo zwierzak reaguje wrażliwie na obce dźwięki i zapachy, dlatego często „powiadamia” właściciela o pojawieniu się w domu obcych. Zwierzę jest niesamowicie nieustraszone: nie boi się nagłego hałasu, szumu samochodów, dużych psów. Gorliwie strzeże swojego terytorium, czasem nawet przed właścicielem. Właściciel musi zrozumieć, że kot syberyjski nigdy nie dostosuje się do człowieka. Interakcja jest możliwa tylko wtedy, gdy szanują jej przestrzeń osobistą.

Przedstawiciele rasy są bardzo czyści, łatwo przyzwyczajają się do tacy, rzadko bawią się niegrzecznie. W wolnym czasie wolą odpoczywać w szafie lub lodówce (bo bardzo lubią wysokości). Są zadowoleni z zabawek oferowanych przez właściciela (czy to kartka papieru, czy piłka). Z powściągliwością okazują emocje, nie lubią schlebiać, ale nigdy nie opuszczą właściciela, gdy nie jest w nastroju lub jest chory.

Kot syberyjski strzeże domu przed obcymi

Kot orientalny

Kot orientalny to kolejny pochodzący z Tajlandii. Został oficjalnie uznany w Ameryce w 1977 roku i należy do grupy ras syjamsko-orientalnych. Ma długie, smukłe ciało, duże, stojące uszy, klinowatą kufę i krótkie aksamitne włosy.

Orientalne piękno jest niezwykle zabawne, przyjazne i uwielbia podróżować. Jest bardzo przywiązana do właściciela, gotowa towarzyszyć mu w wszelkich wyjazdach, nie toleruje samotności. Posiada niesamowite zdolności bioterapeutyczne: bezbłędnie identyfikuje bolesne miejsce, naciskając na nie, zaczyna się goić. Bardzo czuły, czuły i lojalny.

Charakterystyczną cechą Orientu jest ich gadatliwość. Komunikują się z człowiekiem za pomocą szerokiej gamy dźwięków, często świadomi tego, co mówi im właściciel. Łatwe do nauczenia się prostych sztuczek i poleceń (na przykład przynieś piłkę). Kochają uwagę i bardzo cierpią, gdy nie są zauważani lub ignorowani. Jedynym minusem jest drażliwość. Przedstawiciele rasy nie tolerują kar fizycznych i mogą żywić urazę, jeśli właściciel na nich krzyczy (nawet jeśli było to zasłużone).

Oriental lubi rozmawiać z właścicielem

Mądrzejszy: walka płci

Wśród miłośników kotów panuje opinia, że koty są mądrzejsze od kotów. W rzeczywistości jest to mit: naukowcy nie znaleźli żadnego związku między płcią zwierzęcia a jego inteligencją. Chodzi o różne zachowania kobiet i mężczyzn. Te pierwsze mają bardziej kapryśny i uparty charakter, są trudniejsze do wyszkolenia, często wchodzą z właścicielem do walki o przywództwo, czasami mogą przejawiać agresję (szczególnie w okresie dojrzewania, jeśli zwierzę nie zostało wykastrowane). Takie pragnienie niezależności i chęć obrony swoich praw jest mylone z niskim poziomem intelektualnym zwierzęcia. Jeśli kot mieszka w domu, wystarczy znaleźć do niego indywidualne podejście: nie narzucać społeczeństwu, szanować jego osobistą przestrzeń, a jednocześnie wskazywać, że właściciel jest głównym. Wtedy nie będzie problemów z wychowaniem zwierzaka.

Uważa się, że koty są bardziej czułe niż koty, szybciej dostosowują się do nowych okoliczności. Są dość ostrożne, wykazują większą zręczność i pomysłowość podczas polowania (dlatego koty są najlepszymi łowcami myszy). Zdolność do rozmnażania potomstwa sprawia, że samice są silniejsze i bardziej odporne.

Wideo: najmądrzejsze koty

Zdolności umysłowe kota w dużej mierze zależą od rasy, ale ludzie odgrywają decydującą rolę w rozwoju inteligencji zwierzęcia. Kochający i troskliwy właściciel może z łatwością wychować inteligentnego i bystrego zwierzaka, ujawnić potencjał tkwiący w naturze. Indywidualne podejście do kota, uczucie, miłość i uwaga to główne czynniki, które pomogą nawiązać silny i bliski kontakt ze zwierzęciem, osiągnąć wzajemne zrozumienie.