Kot Pampasowy: Styl życia I Siedlisko, Przyroda, Reprodukcja I Główne Zagrożenia, Fot

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

Kot pampasowy: opis, siedlisko, trzymanie w niewoli

Kot Pampas to małe drapieżne zwierzę należące do rodzaju kotów tygrysich. Drugie imię to „trawiasta”, ponieważ zamieszkuje głównie pastwiska, górskie łąki i stepy. Pomimo zewnętrznego podobieństwa do zwykłego kota domowego jest niebezpiecznym drapieżnikiem i nie można go wyszkolić.

Zadowolony

• 1 Zewnętrzne cechy charakterystyczne kota pampasowego

  • 1.1 Tabela: opis kota pampasów
  • 1.2 Wideo: Grass Cat in a Den

• 2 Kot pampasów na wolności

  • 2.1 Siedliska
  • 2.2 Natura i styl życia
  • 2.3 Rozmnażanie i długowieczność
  • 2.4 Wideo: kotek trawiasty

• 3 Kot Pampas w niewoli

  • 3.1 Charakter i zachowanie
  • 3.2 Warunki zatrzymania
  • 3.3 Odżywianie

Zewnętrzne cechy charakterystyczne kota Pampas

Kot pampasowy z zewnątrz przypomina dzikiego kota europejskiego: te same małe wymiary, gruby i monofoniczny płaszcz. Jednak w przeciwieństwie do swojego krewnego, kot trawiasty ma charakterystyczne ciemne paski i pierścienie umieszczone na ogonie i na dole ciała.

Przez długi czas naukowcy klasyfikowali zwierzę jako podgatunek Colocolo (na cześć przywódcy Aurańczyków), ale później wyróżnili je jako odrębny gatunek, Leopardus Pajeros. Powodem były indywidualne cechy budowy czaszki i koloru. Pomimo innowacji niektórzy badacze pozostali nieugięci, dlatego zarówno pierwsza, jak i druga klasyfikacja znajdują się w literaturze naukowej. Badania genetyczne drapieżnika w celu zidentyfikowania wiarygodnych danych trwają do dziś.

Ze względu na wyjątkowy kolor i specyficzną budowę kufy, kot pampasowy został wyodrębniony jako odrębny gatunek

Tabela: opis kota pampasów

Parametr	Opis
Waga	3-7 kg
Wzrost	50-75 cm
Długość ogona	25 cm
Wysokość w kłębie	30-35 cm
Kolor	Od srebrnoszarego do czarno-brązowego. Górę ciała zdobi czerwono-brązowy wzór, na brzuchu czarne paski, na ogonie ciemne pierścienie.
Wełna	Długi, gęsty, w okolicy grzbietu osiąga długość 7 cm, a przy zderzeniu z wrogiem wełna unosi się na końcu, co nadaje kotu bardziej przerażający wygląd i optycznie zwiększa jego rozmiar.
Głowa	Duża, wypukła, szeroka, w okolicy nosa czaszka jest ściśnięta.
Uszy	Duży, ostry, bez frędzli na końcach.
Oczy	Duży, owalny, bursztynowy.
Odnóża	Krótkie, grube.

Kot Pampas ma charakterystyczny wzór ciemnych pasów na łapach i ogonie

Wideo: kot trawiasty w jaskini

Kot pampasów na wolności

Koty pampasowe pozostają zwierzętami słabo zbadanymi, ponieważ ich skryty tryb życia nie pozwala na pełne badania. Wszystkie informacje o ich charakterze, zachowaniu, strukturze społecznej i komunikacji osobników opierają się na obserwacjach naukowców żyjących w ogrodach zoologicznych drapieżników. Nie wiadomo na pewno, czy uzyskane informacje pokrywają się z zachowaniem trawiastych w przyrodzie.

Koty pampasowe są gatunkiem zagrożonym, dlatego polowanie na nie jest surowo zabronione w Boliwii, Chile, Paragwaju, Peru i Argentynie zgodnie z Załącznikiem II Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES). Dziś jest około 50 tysięcy przedstawicieli tej rasy, ale liczba ta stale spada z powodu kłusownictwa i zabijania zwierząt przez aborygenów.

Siedlisko

Siedlisko kota Pampas to wyłącznie Ameryka Południowa, a mianowicie:

• Argentyna;
• Peru;
• Urugwaj;
• Boliwia;
• Brazylia;
• Chile;
• Paragwaj;
• Ekwador.

Ze względu na pragnienie samotności drapieżnik stara się wybierać obszary oddalone od ludzi: otwarte równiny, stepy, zalesione zbocza górskie. Czasami spotykany na pustyniach, bagnach namorzynowych i na wyżynach w Andach (może żyć na wysokości 5000 m nad poziomem morza).

Charakter i styl życia

Trawiasta prowadzi nocny tryb życia: w ciągu dnia woli odpoczywać w schronisku, aw ciemności poluje. Dzięki bystremu wzrokowi i zjawiskowemu zapachowi z łatwością tropi zdobycz. Podstawowa dieta to:

• myszy;
• szynszyle;
• Świnki morskie;
• ptaki;
• jaja ptasie;
• jaszczurki;
• duże owady.

Drapieżnik znajduje pożywienie głównie na ziemi, chociaż nie jest mu trudno wspiąć się na drzewo. W trakcie polowania może długo siedzieć w zasadzce, a następnie jednym szybkim i ostrym skokiem zaatakować ofiarę.

Kot trawiasty szybko atakuje ofiarę, nie pozostawiając jej szans na przeżycie

Kot Pampas prowadzi samotne życie i nie toleruje najazdów na jego terytorium. W razie niebezpieczeństwa wspina się na drzewo, wychyla futro i syczy, przybierając przerażający wygląd. Woli nie zadzierać z większymi i silniejszymi przeciwnikami.

Powielanie i oczekiwana długość życia

Dojrzewanie płciowe występuje u kotów Pampas w wieku 2 lat. Zabawy godowe odbywają się od kwietnia do lipca włącznie, ciąża trwa 80–85 dni, więc kocięta rodzą się zwykle późnym latem lub jesienią. W miocie są 2-3 kocięta. Przez pierwsze sześć miesięcy życia niemowlęta potrzebują opieki rodzicielskiej. Wychowanie jest prowadzone wyłącznie przez samicę: samiec nie bierze w tym procesie żadnego udziału. Przyszła mama z wyprzedzeniem wyposaży gniazdo dla potomstwa w najbezpieczniejszym i najbardziej ustronnym miejscu.

Kocięta rodzą się niewidome i bezradne, początkowo żywią się mlekiem matki. Opuszczając legowisko na polowanie, trzymają się blisko rodzica. Uniezależniają się w wieku 6 miesięcy.

Samica samodzielnie wychowuje potomstwo

Wiadomo, że średnia długość życia kota pampasowego w niewoli to 9-12 lat, maksymalna - 16. Nie wiadomo, jak długo drapieżnik żyje w swoim naturalnym środowisku. Prawdopodobnie długość życia na wolności jest o połowę krótsza niż w niewoli z powodu ataku większych zwierząt i schwytania kotów przez kłusowników.

Wideo: kotek trawiasty

Kot Pampas w niewoli

Koty pampasowe są rzadko spotykane w ogrodach zoologicznych, ponieważ nie tolerują dobrego trzymania w niewoli. Przedstawiciele tego gatunku są zestresowani, często chorują i prawie nie rozmnażają się. Bardzo boleśnie reagują na częsty kontakt z ludźmi, ze względu na dużą liczbę odwiedzających stają się szczególnie agresywni i nerwowi. Nawet prywatne ogrody zoologiczne odmawiają opieki nad trawami, ponieważ większość osobników umiera w jak najkrótszym czasie.

W niewoli koty pampasowe stają się agresywne

Charakter i zachowanie

Kot trawiasty jest zwierzęciem kochającym wolność, krnąbrnym i zbuntowanym, dlatego nie da się go oswoić. Rzadko okazuje przywiązanie do właścicieli, woli nie wpuszczać nikogo na swoje terytorium, kocha samotność. Słabo przyzwyczajony do udomowienia. Pomimo swojego uroczego i charyzmatycznego wyglądu ma bezkontaktowy charakter.

Zwierzę instynktownie unika ludzi, czując od nich bezpośrednie zagrożenie życia. Kiedy ktoś się zbliża, wykazuje agresję: syczy, podnosi się. Jeśli takie techniki psychologiczne zostaną zignorowane, nieustraszenie atakuje wroga, nie mierząc siły i rozmiaru. Nawet wychowany w domu od dzieciństwa kot trawiasty rzadko przyzwyczaja się do swojego właściciela i na zawsze pozostaje niebezpiecznym drapieżnikiem.

Kiedy ktoś się zbliża, kot trawiasty wykazuje agresję

Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że próby oswajania dzikich zwierząt przez początkujących prawie w 100% kończą się niepowodzeniem. Komunikacja z drapieżnikami wymaga pewnej wiedzy i umiejętności. Niedoświadczeni właściciele nie mierzą swoich mocnych stron i możliwości, dlatego narażają siebie i wszystkich członków rodziny. Najczęściej bliskość dzikich przedstawicieli fauny prowadzi do wypadków i tragicznych wydarzeń (kiedy zwierzę gryzie człowieka na śmierć lub powoduje poważne obrażenia). W rezultacie drapieżnik wpada w ręce kłusowników lub do prywatnego zoo, gdzie często ginie.

Warunki zatrzymania

Na wolności kot pampasowy żyje na indywidualnym terytorium o powierzchni 50 m2. km. Niestety, przy całym pragnieniu nie można uzyskać klatki tej wielkości, więc właściciele albo łączą kilka wolier, albo przeznaczają kilka pomieszczeń dla drapieżnika na raz. Warunkiem wstępnym jest obecność dużej liczby różnych schronień, w których zwierzę odpoczywa w ciągu dnia i ukrywa się przed wzrokiem ciekawskich.

Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że wszyscy przedstawiciele rodziny kotów (od kotów domowych po dzikie osobniki) uwielbiają wysokości. Wysokie konstrukcje z dużą ilością gałęzi czy drzew posadzone w wolierze doskonale imitują środowisko naturalne i pozwalają zwierzęciu czuć się bezpiecznie na wzniesieniu. Wspinanie się po drzewach to doskonałe ćwiczenie dla kota: napina stawy, pomaga utrzymać dobrą kondycję fizyczną.

Wskazane jest, aby nie zawracać głowy dzikiemu zwierzakowi i nie narzucać mu swojego społeczeństwa. Należy pamiętać, że każdy kontakt z człowiekiem jest dla drapieżnika stresujący. Aby przedłużyć jego życie, musisz maksymalnie ograniczyć komunikację. Próba podrywania zwierzęcia jest surowo zabroniona.

Samica spodziewająca się potomstwa potrzebuje całkowitej izolacji. W czasie ciąży i karmienia kociąt staje się szczególnie agresywna, drażliwa, nieprzewidywalna. W naturze nawet drapieżnik większy od kota pampasowego nie radzi sobie z wściekłą samicą chroniącą dzieci.

jedzenie

Małe kocięta w wieku poniżej sześciu miesięcy żywią się mlekiem. Na wolności dorosły kot trawiasty żywi się małymi gryzoniami, gadami i ptasimi jajami. W niewoli jego dieta jest podobna. Sucha gotowa karma dla kotów domowych nie jest odpowiednia, ponieważ nie zawiera wystarczającej ilości składników odżywczych.

Kot Pampas musi być karmiony naturalnym pokarmem

Jak każdy drapieżnik, kot Pampas potrzebuje żywego pożywienia. Absorpcja całej tuszy wraz z kośćmi i wnętrznościami usprawnia proces trawienia. Ponadto drapieżnik musi zaspokajać swoje instynkty łowieckie, a karmienie półproduktami i zabitymi tuszami pozbawia go tej możliwości. Zdecydowanie polecam przyszłym właścicielom zmierzyć swoje mocne strony i możliwości przed założeniem takiego zwierzaka.

Kot Pampas to egzotyczny drapieżnik, który jest na skraju wyginięcia. Pomimo podobieństwa do zwykłego kota domowego nie można go oswoić ani wyszkolić. Handel drapieżnikami jest zabroniony w wielu krajach, więc znalezienie go w szkółkach jest prawie niemożliwe. Na czarnym rynku kot kosztuje od 1000 dolarów. Ze względu na swoją agresywność i bezkontaktowy charakter nie nadaje się jako zwierzę domowe.