Kominy Z Rury Wielowarstwowej: Jak Wybrać, Cechy Samodzielnego Montażu I Obsługi

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 22:41

Kominy z rury wielowarstwowej: dobór, montaż i zasady eksploatacji

Kiedy używamy słowa „komin”, wielu z nas wyobraża sobie nieporęczny komin z cegły - całą konstrukcję opartą na solidnym fundamencie. Ale takie projekty stopniowo odchodzą w przeszłość i wkrótce można je znaleźć nie częściej niż żywego dinozaura. W dzisiejszych czasach kominy kanapkowe są znacznie bardziej popularne i poszukiwane, o czym teraz porozmawiamy.

Zawartość

• 1 Co to jest komin kanapkowy

• 2 Jak wybrać fajkę wielowarstwową

  • 2.1 Średnica wewnętrzna rury

    2.1.1 Tabela: zależność średnicy wewnętrznej rury wielowarstwowej od mocy kotła

  • 2.2 Gatunek i grubość stali
  • 2.3 Marka i grubość izolacji

• 3 Samodzielny montaż komina wielowarstwowego

  • 3.1 Podłączenie komina do urządzenia grzewczego
  • 3.2 Metody łączenia rur wielowarstwowych

  • 3.3 Montaż pionowego odcinka czopucha

    3.3.1 Wideo: Samodzielna instalacja komina kanapkowego - niuanse, wskazówki

  • 3.4 Cechy przejścia komina przez dach i stropy

    3.4.1 Wideo: urządzenie do bezpiecznego przejścia komina przez sufit

• 4 Eksploatacja komina wielowarstwowego

  4.1 Wideo: czyszczenie komina kanapkowego

• 5 Recenzje kominów wielowarstwowych

Co to jest komin kanapkowy

Ten projekt nazywany jest również kominem modułowym. Moduły to części, z których można złożyć komin o dowolnej konfiguracji: odcinki rur, trójniki, łuki o kącie 45 i 90 stopni, rewizje, syfony kondensatu itp. Każdy element wykonany jest ze stali nierdzewnej owiniętej wełną kamienną (jeden najskuteczniejszych izolatorów ciepła) i zamknięte w ochronno-ozdobnej obudowie wykonanej z taniej stali nierdzewnej lub ocynkowanej. Bogatsi klienci kupują kominy wielowarstwowe w osłonie ochronnej wykonanej z miedzi lub aluminium.

Rura wielowarstwowa składa się z trzech warstw: metal, izolacja, metal

Każdy moduł wyposażony jest w elementy konstrukcyjne zapewniające niezawodne szczelne połączenie z pozostałymi częściami konstrukcji

Oprócz modułów produkowane są wszystkie dodatkowe elementy, które mogą być potrzebne przy budowie komina: wsporniki, obejmy mocujące, nacięcia (stosowane w miejscach, gdzie komin przecina konstrukcje budowlane), fartuchy do uszczelnienia przejścia przez dach, łapacze iskier, deflektory i wiele więcej.

Lista zalet komina kanapkowego wygląda bardzo przekonująco:

1. Rura ma bardzo niską wagę, dzięki czemu nie ma potrzeby budowania pod nią fundamentu: można ją przymocować do ściany (przykręca się specjalny wspornik z podestem nośnym) lub oprzeć się bezpośrednio o generator ciepła.
2. Instalacja zajmuje tylko kilka godzin i nie są wymagane żadne specjalne umiejętności, jak w przypadku rury z cegły.
3. Wszystkie moduły mają okrągły przekrój, który najlepiej pasuje do komina. W rurze prostokątnej na rogach tworzą się wiry (jest to spowodowane spiralnym ruchem dymu), które pogarszają przyczepność.
4. Właściciel nie musi tracić czasu na szukanie komponentów: producent oferuje wszystko, co może być potrzebne do złożenia rury o najbardziej skomplikowanej konfiguracji, a wszystkie części są wykonane w tym samym stylu i idealnie do siebie pasują konstrukcyjnie.
5. Po montażu komin nie wymaga izolacji, ponieważ każdy moduł jest już wyposażony we wbudowany izolator ciepła.

6. Dzięki „korporacyjnemu” wzornictwu i perfekcyjnemu dopasowaniu detali, komin kanapkowy prezentuje się bardzo reprezentacyjnie.

   

   Fabrycznie wykonane moduły są wykonane w tym samym stylu i zapewniają niezawodne połączenia oraz reprezentacyjny wygląd komina

Stal nierdzewna, z której wykonana jest rura wewnętrzna, ma jednocześnie trzy zalety:

1. Ma gładką ścianę, do której nie przylega sadza.
2. Nie pochłania kondensatu, co oznacza, że zamarzając nie ulega zniszczeniu (w przeciwieństwie do stali, cegła i zaprawa są materiałami porowatymi).
3. Szybko się nagrzewa, w wyniku czego podczas rozpalania w niewielkich ilościach tworzy się kondensacja.

Komin wielowarstwowy jest gorszy od ceglanego tylko pod względem wytrzymałości i trwałości (trwa około 15 lat). Jeśli chodzi o koszt, ceglana rura, biorąc pod uwagę zapłatę za pracę profesjonalnego murarza, będzie kosztować znacznie więcej.

Podstawowy zestaw komina wielowarstwowego składa się z następujących części:

1. Adapter (adapter) do umieszczenia na rurze spalin nagrzewnicy.
2. Kolano 90 stopni do zmiany kierunku z pionowego na poziomy.
3. Trójnik prostokątny do zmiany kierunku z poziomego na pionowy (jedna rura odgałęziona skierowana w dół, na której jest zamontowany syfon).
4. Sekcja z włazem rewizyjnym i wyczystkowym (rewizja).
5. Platforma nośna przeznaczona do podparcia pionowego odcinka komina z zaworem spustu kondensatu skierowanym w dół.
6. Ta sama platforma z dźwigiem skierowanym w bok.
7. Trójnik ukośny do podłączenia innego urządzenia do komina, na przykład podgrzewacza wody gazowej.
8. Zagięcie pod kątem 45 stopni w celu przesunięcia osi komina podczas omijania belki stropowej lub krokwi.
9. Korek do przejścia na rurę jednościenną.
10. Zacisk łączący.
11. Wspornik do mocowania komina do ściany bez obciążenia pionowego.
12. Odcinek rury o długości 0,5 m.
13. Wspornik (platforma nośna jest na nim zamocowana).
14. Pośredni pomost nośny (rozładunek) z rurą przelotową, część ciężaru rury jest na nią przenoszona, jeśli jest zbyt długa.
15. Odcinek rury o długości 0,5 m do montażu w miejscu przejścia dachowego.
16. Stożkowy dach zakrywający szczelinę między dachem a kominem na niewielkich skarpach.
17. Stożkowy dach do stromych zboczy.
18. Rama lub fartuch to pokrowiec ochronny na dach.
19. Rura o długości 1 m.
20. Stożek montowany na głowie.
21. Grzyb na stożku.
22. Weathervane.
23. Thermofungus.
24. Deflektor (zapobiega wydmuchiwaniu komina i zwiększa ciąg).

25. Iskrochron.

    

    Dzięki tak wielu różnym adapterom, złączom, przelotowym elementom serwisowym i innym częściom, możesz złożyć komin o dowolnej konfiguracji

Iskrochron jest instalowany, gdy spełnione są dwa warunki: dach pokryty jest materiałem palnym (dachówka bitumiczna, ondulin, materiały w rolce), a generator ciepła podłączony do komina pracuje na paliwie stałym

Jak wybrać fajkę kanapkową

Moduły do komina wielowarstwowego różnią się następującymi parametrami:

• wewnętrzna średnica;
• marka i grubość stali nierdzewnej, z której wykonana jest część wewnętrzna (robocza);
• marka i grubość izolacji.

Rozważmy bardziej szczegółowo każdą z cech.

Średnica wewnętrzna rury

Dobór średnicy jest kluczowym punktem przy projektowaniu komina. Błędy mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno w dół, jak iw górę: w pierwszym przypadku ciąg będzie słaby ze względu na duży opór aerodynamiczny rury, w drugim - z powodu nadmiernego chłodzenia spalin. Generalnie inżynierowie wykonują dość złożone obliczenia, które uwzględniają wiele czynników - od rodzaju i wilgotności paliwa po prędkość wiatru.

Nawet w przypadku korzystania z systemów oprogramowania musisz dużo majstrować, aż znajdziesz udaną kombinację parametrów. Ale w najprostszej wersji, jeśli chodzi o prostą pionową rurę o stałym przekroju i wysokości 5 m lub nieco więcej, można skorzystać z gotowych danych podanych w tabeli.

Tabela: zależność średnicy wewnętrznej rury wielowarstwowej od mocy kotła

Moc kotła, kW	Średnica wewnętrzna, mm
do 3,5	158
3.5-5.2	189
5.2-7.2	220
7.2-10.5	226
10,5-14	263
więcej niż 14	300

Wartości te należy traktować jako minimalne, to znaczy wybierając komin ze standardowego zakresu średnic należy wybrać najbliższy większy, a nie mniejszy.

Właściciele prefabrykowanych kotłów i pieców powinni liczyć się z tym, że komin nie może mieć przekroju mniejszego niż komin instalacji.

Gatunek i grubość stali

Spaliny z różnych źródeł ciepła różnią się zarówno temperaturą, jak i zawartością (od tego zależy kwasowość kondensatu). Ważne jest, aby dobrać stal, która miałaby rozsądny koszt i jednocześnie w pełni spełniałaby określone warunki. Najniższa temperatura spalin instalacji gazowych i olejowych.

Najgorętsze produkty spalania powstają w kotłach na paliwo stałe, zwłaszcza węglowe. Jeśli chodzi o kwasowość, to najbardziej żrące spaliny pochodzą z grzejników na paliwo ciekłe (są to również olej napędowy) oraz z pieców na paliwo stałe, takich jak „profesor Butakov” czy „Buleryan”, pracujących w trybie tlącym. Te ostatnie łączą w sobie niską temperaturę spalin (wilgoć obficie skrapla się) i niecałkowite spalanie paliwa, w wyniku czego duża ilość ciężkich rodników węglowodorowych trafia do rury (reagując z wodą tworzą mieszankę kwasu żrącego).

Kominy wielowarstwowe podłączone do pieców pracujących w trybie tlącym mają najtrudniejsze warunki pracy.

Zwykle kupującemu oferowane są następujące gatunki stali nierdzewnych:

1. AISI 430: najtańsza opcja ze stali nierdzewnej z najmniejszą ilością składników stopowych. Tylko obudowy są wykonane z takiej stali nierdzewnej. Jeśli część robocza jest również z niego wykonana, lepiej nie kupować takiego komina kanapkowego, ponieważ jego żywotność najprawdopodobniej będzie krótka.
2. AISI 439: podobny składem do poprzedniej wersji, ale z dodatkiem tytanu. Ta ostatnia zwiększa wytrzymałość i odporność stali na korozję, dzięki czemu nadaje się do produkcji kominów do instalacji gazowych małej mocy.
3. AISI 316: stal odporna na kwasy i wysokie temperatury (do 800 ^o C) dzięki obecności w składzie niklu, molibdenu i tytanu.
4. AISI 304: pod względem składu identyczny ze stalą AISI 316, ale wszystkie dodatki są używane w mniejszych ilościach w celu obniżenia kosztów. Dzięki temu materiał jest mniej odporny na temperatury i kwasy, a zatem nie wytrzymuje tak długo. Przeznaczenie jest takie samo jak w przypadku AISI 316 - instalacje gazowe (wystarczająca grubość 0,5 mm).
5. AISI 321: ta stal wykazuje zwiększoną odporność na czynniki agresywne, co pozwala na jej stosowanie w kominach kominków i pieców grzewczych i kuchennych (o grubości od 0,5 do 1 mm), piecach do sauny (wymagana grubość od 0,8 do 1 mm), kotły na paliwo stałe (od 1 mm), silniki turbinowe gazowe i tłokowe (1–1,5 mm).
6. AISI 309 i 310: ultra trwałe, drogie stale z dużą zawartością niklu (około 20%) i chromu (około 25%). Przy grubości 1 mm dobrze współpracują ze sprzętem na paliwo stałe. Dostępna jest wersja o podwyższonej stabilności termicznej: stal AISI 310S pracuje w temperaturach do 1000 ^o C. Jest najdroższa, ale z powodzeniem może pracować nawet z pirolitycznymi generatorami ciepła o największej mocy.

Najlepsza opcja dla instalacji zasilanych paliwem gazowym niezależnie od wydajności - AISI 316. Dostępna w:

• AISI 316L: przeznaczony do stosowania w kominach instalacji na paliwo ciekłe (wystarczająca grubość 0,5 mm);
• AISI 316Ti: o grubości 1–1,5 mm może być stosowany w kominach generatorów spalinowych, turbin gazowych oraz instalacjach tłokowych.

Gatunek stali jest najważniejszą cechą komina wielowarstwowego, dlatego z pewnością musi być wskazany w dokumentacji lub w formie stempla na samym produkcie. Za pomocą magnesu można odróżnić prawdziwą stal nierdzewną od zwykłej stali używanej w podróbkach: stal nierdzewna nie przyciąga jej.

Gatunek stali można w przybliżeniu określić za pomocą iskry: na przykład stal nierdzewna o jakości spożywczej daje obfite wiązki jasnożółtych iskier pod ściernicą szmerglową, prawie bez gałęzi na końcach

Stopień i grubość izolacji

Jak wiadomo, naturalny ciąg wynika z wysokiej temperatury spalin, dlatego izolacja odgrywa ważną rolę w funkcjonowaniu komina. Należy zauważyć, że izolator ciepła jest narażony nie tylko na wysokie temperatury, ale także na zmiany temperatury, to znaczy warunki pracy są dość trudne. Wszystkie powyższe skłaniają przy wyborze komina wielowarstwowego do zwrócenia szczególnej uwagi na jakość zastosowanej izolacji termicznej.

Warstwa termoizolacyjna komina wielowarstwowego działa w trudnych warunkach temperaturowych, dlatego przy wyborze rury należy zwrócić na nią szczególną uwagę

Najlepiej wybrać produkty, które zostały ocieplone znaną marką wełny mineralnej, takie jak Paroc Rob czy Rockwool Wired

Grubość warstwy izolacyjnej może wynosić od 25 do 100 mm. Jeśli komin ma być umieszczony na zewnątrz, zaleca się zakup modułów z możliwie grubą izolacją. W przypadku montażu wewnętrznego grubość należy dobrać uwzględniając temperaturę spalin:

• do „najzimniejszych” instalacji pracujących na paliwie gazowym lub ciekłym (temperatura spalin poniżej 250 ^o C) można dokupić komin wielowarstwowy o minimalnej warstwie izolacji 25 mm;
• do spalania drewna - 50-75 mm;
• do węgla i pirolizy - 100 mm.

Samodzielny montaż komina wielowarstwowego

Przed przystąpieniem do montażu komina należy zdecydować, czy będzie on zlokalizowany na zewnątrz czy wewnątrz. Każda opcja ma zarówno zalety, jak i wady.

Zalety umieszczenia wewnętrznego:

• ciepło spalin, które przenika przez izolację termiczną, pozostaje w domu;
• zewnętrzna strona domu pozostaje nieskazitelna;
• nie ma wpływu negatywnych czynników pogodowych, co pomaga przedłużyć żywotność konstrukcji;

• początkowa część komina może być wyposażona w podgrzewacz wody lub piec.

  

  Jedną z głównych zalet wewnętrznego umieszczenia komina jest możliwość racjonalnego wykorzystania ciepła z jego ogrzewania np. Na podgrzewacz wody

Spaliny chłodzą się mniej, dlatego:

• trakcja utrzymywana na dobrym poziomie;
• wilgoć zawarta w dymie skrapla się do minimum;
• możesz zaoszczędzić na izolacji termicznej.

Niedogodności:

• istnieje ryzyko pożaru lub przedostania się tlenku węgla do pomieszczenia;

  

  Jeśli izolacja termiczna podłóg zostanie wykonana nieprawidłowo, drewniane konstrukcje przy kominie mogą się zapalić

• będziesz musiał przejść przez co najmniej dwie konstrukcje - sufit i dach, biorąc pod uwagę względną złożoność procesu uszczelniania przejścia dachowego. W przypadku umieszczenia na zewnątrz otwór trzeba będzie tylko raz wybić - w ścianie, natomiast zamiast uszczelnienia po prostu montuje się ozdobne kołki;
• z powodu komina zmniejsza się objętość wolnej przestrzeni w domu.

Należy zwrócić uwagę, że w przypadku zastosowania pieca przeznaczonego do trybu tlącego („Buleryan” i tym podobne) możliwe jest tylko zewnętrzne umiejscowienie komina. Wynika to z faktu, że ze spalin z takich instalacji obficie tworzy się niezwykle toksyczny kondensat.

Decydując się na metodę umieszczania, musisz narysować schemat komina. Uwzględniono następujące ograniczenia:

• liczba zakrętów kanału nie powinna przekraczać trzech;
• maksymalna dopuszczalna długość odcinka poziomego wynosi 1 m;
• przechodząc przez strop lub dach, rurę należy umieścić, jeśli to możliwe, w równej odległości od belek lub krokwi, między którymi została znaleziona.

Schemat musi zawierać sekcje z rewizjami, dzięki którym będzie można wyczyścić komin i wizualnie monitorować jego stan

Na schemacie komina konieczne jest wyeksponowanie wszystkich elementów konstrukcyjnych wraz z ich oznaczeniami i wymiarami

Podłączenie komina do urządzenia grzewczego

1. Rura spalin generatora ciepła smarowana jest specjalną żaroodporną masą uszczelniającą (zachowuje właściwości robocze w temperaturach 1000-1500 ^o C), po czym nakładana jest na nią przekładka wielowarstwowa. Część jest mocowana za pomocą zacisku.

2. Ponadto do adaptera przymocowana jest sekcja bez izolatora ciepła. Będzie szczególnie gorąco, więc potrzebuje dobrego radiatora. W przeciwnym razie stal się wypali. Zazwyczaj ta sekcja ma zasuwę do kontroli trakcji.

   

   Rurę jednościenną o odpowiedniej średnicy umieszcza się najpierw na rurze odprowadzającej dym, a dopiero potem podłącza się do niej konstrukcję warstwową

3. Następnie montowana jest część warstwowa. W takim przypadku izolację z boku kotła należy zamknąć specjalną zaślepką. Faktem jest, że wełna bazaltowa dobrze wchłania wilgoć, jednocześnie tracąc swoje właściwości termoizolacyjne, dlatego należy ją zaizolować.

Sposoby łączenia rur wielowarstwowych

Należy powiedzieć kilka słów o sposobach łączenia modułów. Mogą być trzy z nich:

• kołnierzowe;
• bagnet;
• gniazdo (najczęściej).

W przypadku połączenia bagnetowego lub kielichowego komin można zamontować na dwa sposoby:

• włóż następną część do gniazda poprzedniej. Takie podłączenie to najlepszy sposób na ułatwienie odprowadzenia kondensatu, dlatego nazywane jest „przez kondensat”. Ale w tym przypadku dym może przedostawać się przez szczelinę między sekcjami;
• załóż kolejną część na poprzednią. Wręcz przeciwnie, takie połączenie przyczynia się do niezakłóconego ruchu dymu, dlatego nazywane jest „połączeniem dymowym”. Teraz istnieje ryzyko przedostania się kondensatu do izolacji.

Moduły kominowe typu sandwich można łączyć na dwa różne sposoby

Zaleca się zbieranie odcinków poziomych „dymem”, a pionowych „kondensacją”

Osłonę zewnętrzną (część uliczną) montuje się zawsze tylko w jeden sposób: okładzinę kolejnej części wciska się na okładzinę poprzedniej („przez dym”).

Instalując nowy moduł, wykonaj następującą procedurę:

1. Izolacja termiczna wraz z obudową zostaje maksymalnie odsunięta odsłaniając krawędź elementu wewnętrznego.
2. Ponadto części są łączone, po czym krawędź obudowy wcześniej zainstalowanego modułu jest smarowana szczeliwem.
3. Przesunięta wcześniej izolacja termiczna na nowym module wraca na swoje miejsce, a krawędź obudowy nakłada się na obudowę poprzedniego modułu i zaciska obejmą.

Jeśli komin generatora ciepła jest skierowany do góry, komin można oprzeć bezpośrednio na nim. Jeśli rura odgałęziona wygląda na bok, a komin ma przebiegać wzdłuż ściany, nawet wewnątrz domu, nawet na zewnątrz, konieczne jest zamocowanie wspornika wraz z platformą nośną i trójnikiem. Poziomy odcinek komina wychodzący z kotła będzie opierał się o odgałęzienie trójnika.

Część poziomą należy ułożyć z nachyleniem 3 stopni od generatora ciepła, co jest niezbędne do odprowadzenia kondensatu. Biorąc to pod uwagę, niektórzy producenci sprawiają, że kąt kolanka trójnika nie wynosi 90, ale 87 stopni

Kolektor kondensatu z zaworem spustowym jest przymocowany do dolnej rury odgałęzienia trójnika, jeśli nie był dołączony do zestawu platformy wsporczej.

W miejscu przejścia odcinka poziomego w pionowy umieszcza się specjalny wspornik przyścienny przejmujący główny ciężar konstrukcji.

Montaż pionowego odcinka komina

1. Komin buduje się na żądaną wysokość, przykręcając go do wsporników ściennych za pomocą zacisków. Te ostatnie należy umieszczać w odstępach nie większych niż 2 m na odcinkach pionowych i nie więcej niż 1 m na odcinkach poziomych lub pochyłych.

   

   Na odcinkach pionowych i pochyłych komin mocuje się do ściany za pomocą zacisków i wsporników

2. W razie potrzeby na ścianie w pobliżu dachu montuje się kolejny wspornik z pomostem rozładunkowym.

3. Jeżeli rura została wyprowadzona przez dach i wznosi się nad nim więcej niż 1,5 m, to głowicę należy mocować za pomocą stężeń. Aby to zrobić, nakłada się na nią specjalny zacisk z równomiernie rozmieszczonymi uszami (3 sztuki), do których należy przyczepić rozstępy.

   

   Dzięki dużej wysokości części dachowej komina jest on dodatkowo wzmocniony rozstępami za pomocą specjalnej obejmy

4. Na głowicy zamontowany jest deflektor, łapacz iskier lub inny element, którego użycie jest wymagane w każdym konkretnym przypadku.

Wideo: instalacja komina kanapkowego zrób to sam - niuanse, wskazówki

Cechy przejścia komina przez dach i stropy

Osobno należy powiedzieć o przecięciu ściany komina, sufitu i dachu. Jeśli ściana lub sufit są wykonane z materiału palnego, wykonuje się w nich otwór o takich wymiarach, aby jego krawędzie znajdowały się co najmniej 200 mm od zewnętrznej powierzchni rury. Wewnątrz ten otwór jest obity niepalnym materiałem - bazaltową tekturą lub mineritem, po czym wkładany jest do niego blok przejścia. Ten blok, składający się z dwóch koncentrycznych części (rama w ramie), nie jest trudny do wykonania samodzielnie. Rurę wkłada się do ramy wewnętrznej, po czym blok przejścia wypełnia się niepalną izolacją i zszywa z obu stron elementami dekoracyjnymi lub tylko blachą. W otworze w ścianie jako grzejnik stosuje się wełnę bazaltową lub szklaną, a w suficie najczęściej stosuje się keramzyt.

W miejscu przejścia przez stropy montuje się metalową skrzynkę z izolowanymi ścianami, następnie wkłada się rurę, a pozostałą przestrzeń wypełnia niepalna izolacja

Nie należy więc rezygnować z wełny mineralnej, a wybór na jej korzyść pozwoli również zaoszczędzić pieniądze: ceny wełny bazaltowej są znacznie zawyżone ze względu na jej „nieskręcanie”. Należy pamiętać, że oba materiały wytwarzają drobny, kłujący pył, którego wnikanie do błony śluzowej, dróg oddechowych lub oczu jest obarczone poważnymi konsekwencjami, dlatego należy z nimi pracować w rękawiczkach, okularach i respiratorze. Po montażu wyrzuć ubranie.

Gotowe bloki przejściowe o różnych wymiarach, już wypełnione izolacją, można zakupić w komplecie z kominem wielowarstwowym.

Aby ułatwić prace instalacyjne, zaleca się zakup gotowego bloku przelotowego z izolacją

W ścianie lub suficie wykonanym z materiałów niepalnych montaż bloku przejściowego nie jest wymagany. Wystarczy umieścić komin w rurze azbestowej lub tulei bazaltowej.

Wykonując otwór w stropie, materiał rolkowy tnie się poprzecznie, po czym powstałe „płatki” odchyla się i przyszywa do łaty. W otworze instalowana jest rura, po czym nakładana jest na nią plastikowa część - szczur, który zamknie szczelinę między kominem a dachem. Dolna krawędź czaszy jest w miarę możliwości wprowadzana pod pokrycie dachowe, po czym mocowana jest do rury szopem. Wszystkie szczeliny należy wypełnić szczeliwem zewnętrznym.

Zamiast standardowego można użyć szczura „Master Flash” wykonanego z elastycznego polimeru. Dzięki swojej elastyczności i sprężystości ściślej przylega do rury i dachu.

Daszek „Master Flash” wykonany jest z odpornej na ciepło gumy lub silikonu, dzięki czemu może precyzyjnie przybierać kształt dowolnej powierzchni, starannie uszczelniając wszystkie połączenia

Zabrania się umieszczania złącza wielowarstwowych modułów kominowych wewnątrz konstrukcji budynku: ze względów bezpieczeństwa musi pozostawać widoczne i nie mniej niż 25 - 30 cm od ściany lub sufitu

Wideo: urządzenie do ognioodpornego przejścia komina przez sufit

Eksploatacja komina wielowarstwowego

Na początku sezonu grzewczego sprawdź stan komina iw razie potrzeby wyczyść go. Prostą pionową rurę można sprawdzić za pomocą lustra: należy wprowadzić ją do otworu inspekcyjnego i ocenić, jak szeroki jest prześwit rury. Jest całkiem możliwe, że będziesz musiał wspiąć się na dach: pod koniec lata gniazda ptaków często znajdują się w głowie.

Komin należy czyścić przed każdym sezonem grzewczym.

Komin jest czyszczony za pomocą szczotek i skrobaków z uchwytami do układania w stosy. Aby zmniejszyć intensywność tworzenia się osadów sadzy, warto okresowo wypalać w palenisku różne preparaty profilaktyczne, na przykład popularny dziś „Log Chimney Sweep”.

Zabrania się wypalania sadzy zgromadzonej w kominie, ponieważ po pierwsze zmniejsza to jego żywotność, a po drugie może wywołać pożar

Wideo: czyszczenie komina kanapkowego

Recenzje kominów wielowarstwowych

Po zapoznaniu się z charakterystyką komina wielowarstwowego trudno twierdzić, że jego montaż jest najlepszym rozwiązaniem problemu oddymiania. Przekonującym potwierdzeniem tego wniosku jest godna pozazdroszczenia popularność takich projektów. Instalacja, jak pokazano, z łatwością może wykonać nieprofesjonalista, ale należy dokładnie przestrzegać wszystkich wymagań zawartych w instrukcji, w przeciwnym razie komin może stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia domowników.