Padaczka U Kotów: Objawy Choroby, Jak Powstrzymać Drgawki, Czy Można Zapobiegać Napadom, Metody Leczenia, Zalecenia Weterynarza

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

Padaczka u kota: jak pomóc zwierzakowi

Padaczka występuje rzadko u kotów, ale te ssaki są podatne na tego typu napady. Pomimo tego, że nie jest to choroba, a jedynie objaw zaburzeń czynnościowych w pracy mózgu, właściciele takiego kota muszą wiedzieć, jak się zachować, jeśli zwierzę ma drgawki.

Zadowolony

• 1 Co to jest padaczka u kotów

  • 1.1 Możliwe przyczyny napadów
  • 1.2 Czynniki przyczyniające się do rozwoju choroby
  • 1.3 Zagrożenie dla innych

• 2 Cechy manifestacji zewnętrznej

  • 2.1 Formy choroby

    • 2.1.1 Wrodzona lub prawdziwa padaczka
    • 2.1.2 Nabyte lub objawowe

  • 2.2 Etapy napadu padaczkowego

    2.2.1 Wideo: poważny napad padaczkowy

• 3 Rozpoznanie padaczki

  3.1 Wideo: Skurcze u kotów

• 4 Awaryjna wizyta u lekarza weterynarii

• 5 Leczenie padaczki

  • 5.1 Leczenie farmakologiczne
  • 5.2 Możliwość leczenia środkami ludowymi
  • 5.3 Względy żywieniowe

  • 5.4 Prawidłowa pielęgnacja

    5.4.1 Działania podczas ataku

  • 5.5 Cechy leczenia ciężarnych kotek
• 6 Zapobieganie napadom padaczkowym u zwierzęcia

Co to jest padaczka u kotów

Padaczka to zaburzenie w funkcjonowaniu mózgu związane z procesami pobudzenia i hamowania. Zaburzenia te wyrażają się w niekontrolowanych napadach, które mogą rozpocząć się spontanicznie i nieoczekiwanie. W niektórych przypadkach możliwa jest utrata przytomności.

Możliwe przyczyny napadów

Dokładne przyczyny choroby są nadal nieznane. Mogą być bardzo różne, począwszy od predyspozycji genetycznych po stres podczas pierwszej podróży do kraju. Ustalenie przyczyny pozwala przepisać leczenie i wyeliminować napady padaczkowe lub zmniejszyć ich częstotliwość prawie do zera. Główne powody to:

• obniżenie poziomu glukozy we krwi;
• encefalopatia wątrobowa;
• choroby zakaźne, procesy zapalne wpływające na układ nerwowy;
• spożycie trucizn i toksyn;
• Wszelkie urazy głowy (napady mogą rozpocząć się tydzień, miesiąc, rok lub dwa po urazie);
• guzy mózgu, zarówno łagodne, jak i rakowe;
• choroby naczyń krwionośnych, które mogą zakłócać krążenie krwi w głowie.

Czynniki przyczyniające się do rozwoju choroby

Nie ma faktycznego związku między padaczką a rasą kotów, ale zaobserwowano, że samce częściej cierpią na te zaburzenia niż samice.

Padaczka jest zwykle przenoszona na poziomie genetycznym, ale niekoniecznie z rodziców na kocięta.

Padaczka może być wrodzona i nabyta

Niebezpieczeństwo dla innych

Sam atak nie jest groźny dla innych (ludzi, innych zwierząt). Warto jednak pamiętać, że podczas napadów kot może mimowolnie zranić właściciela, dlatego nie należy przyciskać zwierzaka do podłogi ani w inny sposób starać się zmniejszyć napadów.

Cechy manifestacji zewnętrznej

Chorobę można rozpoznać po zewnętrznych objawach, które są typowe. Ale tylko lekarz może postawić bezpośrednią diagnozę.

Formy choroby

U kotów można zdiagnozować wrodzoną lub nabytą padaczkę. Obie formy charakteryzują się tymi samymi objawami. Różnice dotyczą tylko czasu pierwszego ataku:

• przy wrodzonej padaczce pierwsze drgawki mogą pojawić się w młodym wieku;
• w przypadku nabytego - w każdym wieku, częściej po pewnym wydarzeniu w życiu kota.

Wrodzona lub prawdziwa padaczka

Inna nazwa wrodzonej padaczki to idiopatyczna. Ta postać choroby jest wynikiem nieprawidłowego rozwoju układu nerwowego zwierzęcia jeszcze przed urodzeniem. W tym przypadku procesy pobudzenia i hamowania, które zachodzą w korze mózgowej, są nieprawidłowo wykonywane. Nie ma patologii i współistniejących chorób. Najbardziej prawdopodobne przyczyny to:

• ściśle powiązane skrzyżowanie;
• przewlekłe infekcje i zatrucia w czasie ciąży.

Istnieją również czynniki, które przyczyniają się do rozwoju wrodzonej padaczki:

• zaburzenia hormonalne;
• choroby endokrynologiczne;
• dziedziczność.

Podczas diagnozy nie wykryto żadnych nieprawidłowości w analizie moczu, krwi, płynu mózgowo-rdzeniowego (płynu mózgowo-rdzeniowego).

Najczęstszym wyzwalaczem jest gwałtowny wzrost poziomu hormonów w okresie dojrzewania.

Nabyte lub objawowe

Niestety zaburzenia w funkcjonowaniu mózgu mogą wystąpić na każdym etapie życia kota, co oznacza, że nikt nie jest odporny na padaczkę. Postać objawowa może wystąpić w wyniku:

• Poważny uraz mózgu;
• pojawienie się różnych nowotworów w mózgu;
• infekcje wirusowe (najczęściej rozwój epilepsji jest promowany przez dżumę, wściekliznę);
• brak w odżywianiu witamin z grupy B i witaminy D (są one odpowiedzialne za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego), wapnia i magnezu;
• zatrucie chemikaliami, lekami, gazami, toksynami pochodzenia wirusowego lub bakteryjnego.

Etapy napadu padaczkowego

Istnieją trzy etapy rozwoju napadu padaczkowego:

1. Etap zwiastunów („aury”). Krótki i nie zawsze zauważalny etap ataku. Przejawia się na różne sposoby, na przykład zwierzę może:

   • nagle stają się niespokojne, boją się wszystkiego;
   • nie reagują na światło, hałas;
   • przechyl głowę na bok, podczas gdy mięśnie mogą drgać, co utrudnia kotu utrzymanie równowagi.

2. Faza napadu (faza napadowa). Na tym etapie mięśnie kurczą się, przez co drżą łapy (i niekoniecznie wszystkie, tylko jedna może drgać), zwierzę może stracić przytomność, panować nad oddawaniem moczu, az ust wydobywa się spieniona ślina. Oddech kota staje się przerywany, ciężki, jest wyraźnie słyszalny. Bicie serca również wzrasta.

   

   Podczas ataku Twój kot może mieć spienioną ślinę.

3. Faza regeneracji (faza po napadzie). Po ustaniu napadów kot jest w całkowitym pokłonie, nie rozumie, gdzie jest, nie rozpoznaje swoich właścicieli. Faza regeneracji trwa około 5 minut. W tym okresie niektóre koty atakują pokarm i wodę.

Czas trwania ataku to około 3-4 minuty. Częstotliwość jest inna dla każdego kota i trudno jest przewidzieć, kiedy nastąpi następny napad. Warto jednak pamiętać, że zbyt częste ataki mogą prowadzić do śmierci. Wynika to z faktu, że mogą wystąpić nieodwracalne zmiany z powodu niewystarczającej ilości tlenu w mózgu.

Wideo: poważny napad padaczkowy

Diagnostyka padaczki

Podczas diagnozy przede wszystkim określa się przyczynę rozwoju takiego stanu. Jest to konieczne, aby wybrać skuteczny schemat leczenia. Ważne jest, aby zidentyfikować poprzedników, którzy sprowokowali atak (głośny dźwięk, stresująca sytuacja, faza księżyca itp.). Aby określić tę relację, należy podać następujące informacje:

• data pierwszego pojawienia się;
• Trwanie;
• charakter każdego ataku (są takie same lub różne, niż się różnią);
• częstotliwość pojawiania się;
• zależność od karmienia;
• czy były jakieś zdarzenia pogodowe, czy podano leki;
• wszelkie inne niezwykłe zjawiska, które nie zdarzają się kotu na co dzień, na przykład pierwsza podróż do kraju.

Prowadzone są również badania specjalne:

• ogólne i biochemiczne analizy krwi, moczu w celu wykluczenia procesów zakaźnych w organizmie oraz procesów niezakaźnych w wątrobie i nerkach;
• badanie ultrasonograficzne narządów jamy brzusznej;
• MRI.

Wideo: drgawki u kotów

Awaryjna wizyta u weterynarza

Padaczka nie jest stanem zagrażającym życiu. Niebezpieczeństwo obarczone jest obrażeniami, jakie kot może odnieść podczas ataku, np. Wypadnięciem z okna, uderzeniem w nogę krzesła itp. Dlatego głównym celem działań właściciela jest zapobieganie im.

Ale istnieje koncepcja stanu padaczkowego, który wymaga pilnej wizyty u lekarza weterynarii. Stan ten charakteryzuje się kilkoma napadami z rzędu, między którymi zwierzę nie ma czasu na regenerację. W przypadku braku opieki weterynaryjnej, każdy kolejny napad może spowodować:

• zmiany w tkance mózgowej, które są nieodwracalne;
• zamartwica;
• hipotermia (obniżenie temperatury ciała do poziomu niewystarczającego do utrzymania normalnego funkcjonowania organizmu);
• kwasica (zwiększona kwasowość);
• niewydolność serca.

Musisz natychmiast wezwać pomoc weterynaryjną, jeśli:

• czas trwania ataku wynosi 5 minut lub więcej;
• wzrosła liczba napadów;
• przerwa między napadami jest zbyt krótka (stan padaczkowy).

Leczenie padaczki

Podczas diagnozy lekarz ustala przyczynę, która wywołała napady padaczkowe. Jeśli jest to choroba, na przykład cukrzyca, wymagane jest leczenie przyczyny. Jeśli zwierzę nie może być całkowicie wyleczone (a przy prawdziwej epilepsji nie można tego zrobić), wówczas ryzyko napadów można zmniejszyć do minimum. Zapewni to Twojemu kotu długie życie bez cierpienia.

Farmakoterapia

Prawdziwa padaczka nie jest uleczalna. Aby zmniejszyć liczbę napadów, na całe życie przepisuje się fenobarbital lub diazepam.

Fenobarbital należy do grupy leków przeciwdrgawkowych, które mogą jednocześnie stymulować układ nerwowy i zmniejszać jego pobudliwość. To sprawia, że nerwy zwierzęcia są mniej wrażliwe, więc do ataku wymagany jest silniejszy impuls niż wcześniej.

Fenobarbital jest lekiem przeciwdrgawkowym

W początkowej fazie leczenia dawka leku wynosi 1–2 mg na 1 kg masy ciała kota. Dokładną dawkę może ustalić tylko lekarz weterynarii na podstawie badania. Musisz przyjmować fenobarbital dwa razy dziennie.

Lek szybko wchłania się do krwiobiegu, ale po zażyciu kot staje się senny. Stan ten będzie się utrzymywał przez kolejne 4-5 dni po rozpoczęciu kuracji, po czym kot będzie bardziej aktywny.

Jedną z wad leku można nazwać zwiększonym apetytem na jedzenie, co może spowodować, że zwierzę będzie bardzo grube, więc musisz przestrzegać diety. Oprócz tego istnieją inne skutki uboczne:

• zatrucie w przypadku dysfunkcji wątroby;
• niszczenie komórek krwi za pośrednictwem układu odpornościowego z jednoczesną dezaktywacją szpiku kostnego, w wyniku czego nie powstają nowe komórki.

Dlatego podczas leczenia Fenobarbitalem konieczne jest stałe monitorowanie stanu zdrowia zwierzaka i regularne badanie przez lekarza weterynarii. Pozwoli to uniknąć komplikacji.

Fenobarbital jest dostępny w postaci płynu i tabletek

Diazepam pomaga zapobiegać seryjnym napadom padaczkowym. Lek nie jest przyjmowany ogólnoustrojowo, ale dopiero po kolejnym ataku. Diazepam pomaga osłabić aktywność ośrodkowego układu nerwowego, co zmniejsza odpowiedź na bodźce.

Dzienna dawka wynosi 1–5 mg. Dokładniejsze dawkowanie może przepisać tylko lekarz weterynarii, w zależności od reakcji kota na składniki leku.

Istnieją dwa sposoby podawania produktu:

• doustnie;
• doodbytniczo.

Czopki są używane bezpośrednio podczas ataku. 1 świeca może uspokoić zwierzę do 8 godzin.

Diazepam należy podawać kotu w trakcie lub bezpośrednio po napadzie, aby zapobiec nawracającym napadom

Wyboru leków może dokonać tylko lekarz weterynarii, gdyż zarówno fenobarbital, jak i diazepam mają wiele skutków ubocznych, w szczególności niszczą komórki wątroby, co może prowadzić do zakłócenia jej funkcji. Dlatego najpierw musisz rozważyć wszystkie ryzyko i korzyści. Jeśli ataki nie pojawiają się tak często (rzadziej niż raz w miesiącu) i trwają do 30 sekund, lekarz może odmówić przepisania leków. Wynika to z dużej liczby skutków ubocznych, a także braku możliwości obiektywnej oceny skuteczności leczenia.

Możliwość leczenia środkami ludowymi

Medycyna alternatywna jest w tym przypadku nieskuteczna. Wynika to nie tylko z niemożności podania zwierzakowi takich leków (mało prawdopodobne jest, aby kot spokojnie żuł cebulę czy pił jakiekolwiek napary), ale także z faktu, że zioła nie są w stanie tak silnie wpływać na układ nerwowy w celu zmniejszenia jego wrażliwości, aby zapobiec napadom.

Funkcje zasilania

Nie ma naukowo potwierdzonych dowodów na zależność od żywienia napadów padaczkowych, ale zaobserwowano, że koty na diecie bezglutenowej zatrzymały napady. Faktem jest, że koty są mięsożercami, co oznacza, że ich żołądki nie są przystosowane do trawienia pokarmów bezglutenowych, takich jak pszenica. Przeciwciała glutenowe uszkadzają mózgi kotów. Dlatego jeśli nie ma współistniejących chorób, zwierzę powinno zostać przeniesione na dietę bezglutenową. W takim przypadku musisz zadbać o to, aby ilość węglowodanów była jak najmniejsza, a białka są podstawą odżywiania. Oczywiście, żywność powinna zawierać wystarczającą ilość witamin z grupy B, witaminy D, magnezu i wapnia.

Właściwa pielęgnacja

Takie zwierzęta mogą żyć długo, a ich jakość życia może być dość wysoka. Można w tym pomóc:

• prawidłowe leczenie;
• regularne wizyty u lekarza weterynarii;
• dieta bezglutenowa;
• ograniczenie kota przed stresującymi sytuacjami.

Działania podczas ataku

Prawidłowe działanie podczas napadów pomoże zminimalizować obrażenia. Napad krótkotrwały sam w sobie nie jest niebezpieczny dla kota (poza przypadkami, gdy są one zbyt często powtarzane), ale urazy, które kot może otrzymać podczas napadów, są niebezpieczne. Dlatego podczas napadu konieczne jest:

1. Połóż zwierzaka na podłodze z dala od schodów, mebli, które mogą spowodować obrażenia, co zapobiegnie obrażeniom.
2. Poczekaj, aż atak się zakończy. W tym okresie surowo zabrania się dociskania kota do podłogi, próbując złagodzić skurcze. To działanie nie przyniesie pozytywnego rezultatu, ale właściciel może zostać zraniony. Naprawianie języka nie ma sensu, jeśli kot leży na boku, język i tak nie zapadnie się w krtań. Możesz trzymać głowę kota, podłożyć pod nią rękę lub poduszkę.

Funkcje leczenia ciężarnych kotek

Same ataki nie wpływają na zdrowie kociąt. W rzadkich przypadkach możliwe są poronienia. Jeśli padaczka jest wynikiem infekcji wirusowej, istnieje ryzyko przeniesienia choroby na kocięta.

Kiedy u ciężarnej kotki występują drgawki, ważne jest, aby wykluczyć obecność:

• toksoplazmoza;
• białaczka wirusowa;
• zapalenie otrzewnej;
• niedobór odpornościowy.

Zapobieganie napadom padaczkowym u zwierzęcia

Przy tej diagnozie nie zaleca się pozostawiania zwierzaka bez opieki. W takim przypadku musisz ograniczyć to od czynników prowokujących (trucizny, toksyny), staraj się unikać stresujących sytuacji.

Kot musi otrzymać wszystkie szczepienia na czas. Przede wszystkim dotyczy to profilaktyki chorób zakaźnych, które wpływają na funkcjonowanie układu nerwowego, takich jak dżuma, wścieklizna.

Dzięki szybkiej reakcji właściciela na napady padaczkowe kota, możesz zmniejszyć ich liczbę i sprawić, by życie zwierzaka było jak najwyższej jakości i komfortowe. Padaczka nie jest wyrokiem. Najważniejsze jest dbanie o kota, zapewnienie mu prawidłowego odżywiania i braku stresu oraz regularne pokazywanie go weterynarzowi.