Turecki Van: Zdjęcie Kota, Opis Rasy, Charakteru I Przyzwyczajeń, Opinie Właścicieli, Wybór Kociaka Van

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 22:41

Turecka furgonetka - kot, który kocha wodę

Kot Van jest słusznie uważany za jedną z najstarszych ras rdzennych i być może najstarszą - starszą od kotów egipskich. Przez tysiące lat przodkowie tureckich Wanów byli aktywnie oswajani przez człowieka i pomagali mu pozbyć się hord gryzoni. Ale jako rasa domowa zostały określone całkiem niedawno - oficjalnie uznany kot Van ma nieco ponad pięćdziesiąt lat.

Zadowolony

• 1 Historia pochodzenia rasy

  • 1.1 Koty żyjące nad jeziorem

  • 1.2 Turecki Van to potrójna rasa standardowa

    • 1 Galeria zdjęć: przodkowie kota Van w malarstwie zachodnioeuropejskim
    • 1.2.2 Wideo: historia i tło rasy van

• 2 Cechy tureckiej furgonetki dla kota

  • 2.1 Dane zewnętrzne

    2.1.1 Galeria zdjęć: kolory kota Van

  • 2.2 Charakter i zachowanie

    2.2.1 Wideo: wszystko o kocie Van

  • 2.3 Skłonność do chorób

• 3 Jak wybrać kociaka

  3.1 Wideo: zabawne kocięta rasy Van

• 4 Jak dbać o turecką furgonetkę

  • 4.1 Higiena
  • 4.2 Karmienie

  • 4.3 Toaleta

    4.3.1 Wideo: turecki van - edukacja i opieka

• 5 Praca hodowlana

  • 5.1 Hodowla rasy

  • 5.2 Kwestie sterylizacji

    5.2.1 Wideo: jak dbać o kota po wysterylizowaniu

• 6 Recenzje właścicieli o rasie

Historia pochodzenia rasy

Przodkowie rasy Van żyli obok człowieka od ponad tysiąca lat. Pochodzenie rasy owiane jest legendami, z których najstarsza pochodzi z czasów Noego. Według tej pięknej wersji, wśród wszystkich innych zwierząt, kilka śnieżnobiałych kotów Van przybyło do słynnej arki, z której następnie wyszły wszystkie różnorodne plemię kotów na Ziemi.

Legenda głosi, że taki kot stał się protoplastą całego plemienia kotów.

Koty żyjące nad jeziorem

Prawdziwą historyczną ojczyzną tych piękności jest bliskość tajemniczego słonego jeziora Van, położonego na Wyżynie Ormiańskiej. Trudne warunki klimatyczne ukształtowały tu szczególną rasę kotów rdzennych, charakteryzujących się wytrzymałością i silnym charakterem.

Na brzegach jeziora Van, ogromnego jak morze, od czasów starożytnych żyły dzikie koty

Od niepamiętnych czasów na tym terytorium osiedliły się specjalne koty - ich pierwsze obrazy pochodzą z drugiego tysiąclecia pne. Ludzie traktowali odważne zwierzęta z wielkim szacunkiem i chętnie je oswajali. Od najdawniejszych czasów przodkowie tureckiej furgonetki z godnością pełnili koci służbę - łapali szczury i myszy w wioskach położonych w pobliżu słynnego jeziora.

W toku ewolucji urocze cipeczki zyskały unikalną sierść, która nie tylko chroni je przed upałem i zimnem, ale dosłownie pozwala wydostać się z wody na sucho - podstawą ich diety zawsze były ryby złowione w jeziorze, dlatego koty potrafią doskonale pływać i nurkować.

Kot Van zaprzyjaźnił się z lisem

Turecki van - potrójna rasa standardowa

Te wspaniałe koty zostały sprowadzone do Europy przez krzyżowców, ale potem zasymilowały się i nie wyróżniały się jako odrębna rasa. Jednak wyjątkowe „pływające koty” były bardzo popularne w wielu krajach Europy Zachodniej - żyły w arystokratycznych rodzinach, były bardzo drogie, a także stały się źródłem inspiracji dla pisarzy, poetów i artystów. Za pierwsze malownicze przedstawienie tureckiej furgonetki uważa się obraz francuskiej artystki Margaret Gerard „Dama z kotem”, namalowany prawdopodobnie w XVIII wieku.

Galeria zdjęć: przodkowie kota Van w malarstwie zachodnioeuropejskim

Portret „Dama z kotem” francuskiej artystki Margaret Gerard namalowany w XVIII wieku

Obraz Antoine Jean Baile „Dziewczyna z białym kotem” doskonale oddaje statystyki i charakter Van kota

„Kobieta z wachlarzem” Alfreda Stevensa jest przedstawiona ze swoim ulubionym - vanem Turezim

Portret dziewczynki z kotkiem wang należy do pędzla Emile'a Müniera i nosi tytuł „Najlepsi przyjaciele”

Turecka rasa Van otrzymała oficjalne uznanie społeczności felinologicznej stosunkowo niedawno - niespełna pół wieku temu. Kilka zabawnych kociąt przywiozła z podróży służbowej do Turcji angielska dziennikarka Laura Lushington, która została pierwszym europejskim hodowcą nowej rasy.

Laura nadała swojemu pierwszemu Vanowi chłopakowi imię Van Atilla, a swojej córce Van Guzelli Iskenderun. Ta biała piękność z czerwonym ogonem i uszami w 1969 roku została zarejestrowana przez angielskich felinologów jako pierwsza przedstawicielka nowej rasy. Zafascynowana niezwykłym wyglądem i zachowaniem swoich zwierząt, cztery lata później kobieta nabyła kilka dzieci różnej płci i od nich zaczęła się rozwijać europejska gałąź tureckiej rasy Van - nawiasem mówiąc, początkowo nazywano ją po prostu kot turecki.

Na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku entuzjaści z Florydy przywieźli Van cats do Stanów Zjednoczonych i zajęli się żmudną pracą hodowlaną. W 1994 r. Rasa została uznana przez najbardziej autorytatywną międzynarodową społeczność felinologiczną - CFA.

Van Guzeli Iskenderun - pierwszy zarejestrowany kot Van

Felinologiczne spory o to, jakie powinny być tureckie koty Van, nie ustępują do dziś. W Europie, Ameryce i Turcji są różne opinie na ten temat i … różne standardy - przede wszystkim dotyczy to koloru kota Van. Takie nieporozumienia w żaden sposób nie przyczyniają się do popularyzacji rasy, która pozostaje bardzo rzadka i bardzo droga na całym świecie.

Pomnik tureckich samochodów dostawczych znajduje się w ich historycznej ojczyźnie - na Wyżynie Armeńskiej

Wideo: historia i prehistoria rasy Van

Cechy tureckiej furgonetki dla kota

Turecki van jest towarzyski, ciekawy i kochający wolność. Nie będzie tolerował izolacji od świata zewnętrznego - będzie tęsknił, jeśli nie będzie stale otrzymywał nowych informacji do przemyśleń. Jeśli z jakiegoś powodu nie możesz zapewnić swojemu zwierzakowi regularnego chodzenia, daj mu przynajmniej możliwość obserwowania wydarzeń na podwórku z parapetu. Ale otwarty balkon może stać się niebezpieczny dla kota Van - zwierzę nie boi się wysokości i może również pobiegać, co zwykle kończy się dla niego łzami.

Dane zewnętrzne

Kot Van ma dość imponujące wymiary, jest prawdziwym bohaterem kociego świata. Przy wysokości w kłębie do czterdziestu centymetrów koty mogą ważyć dziewięć, a nawet dziesięć kilogramów. Ich rodowici przyjaciele są znacznie mniejsi - kotek zwykle waży nie więcej niż sześć kilogramów. Atletyczna budowa tureckiej furgonetki decyduje o jej sile i ogromnym wdzięku - ruchy tego zwierzęcia są precyzyjne, piękne i perfekcyjne.

Turecki van - czysta perfekcja

Wełna o właściwościach hydrofobowych - długa lub półdługa - jest jednolita i całkowicie pozbawiona podszerstka. Kot Van ma dwa futra - zimowy i letni. W chłodne dni Vans ubiera się w długi, puszysty płaszcz z luksusowymi spodniami i kołnierzem. A w letnim upale, po wylince, zamieniają się w prawie krótkowłose koty.

Kształt głowy klinowaty, uszy małe, stojące, podbródek mocny i wydatny. Nos jest mały i różowy w dowolnym kolorze. Oczy Wanga są szczególnie piękne - duże, lekko skośne, standardowo mogą być niebieskie lub bursztynowe. Dość często w tej rasie występują osobniki o dziwnych oczach - zjawisko to nazywa się heterochromią.

Większość organizacji zajmujących się kotami na świecie rozpoznaje dotychczas tylko jeden kolor furgonetki - biały z czerwonymi znaczeniami. Wszystkie pozostałe warianty kolorystyczne - szylkret, pręgowany, niebieski, liliowy, czarny, kremowy itp. - ich zdaniem nie są rodzime i zostały nabyte przez kota Van już podczas selekcji. Obecnie takie zwierzęta nie mogą uczestniczyć w dużych międzynarodowych wystawach, ale autorytatywne organizacje TICA i FIFa podchodzą do tego problemu w bardziej demokratyczny sposób - zapraszają na swoje pokazy „niestandardowe” samochody dostawcze.

Galeria zdjęć: kolory kota Van

Śnieżnobiałe koty Van - wzorzec rasy w Turcji

Biały z czerwonym bicolor - najpopularniejszy kolor samochodów dostawczych w Europie i Ameryce

Van tricolor, podobnie jak inne rasy, występuje tylko u kotów

Czarno-biały kolor jest najrzadszy w tureckim Van; nie wszyscy felinolodzy go rozpoznają

Turecka furgonetka - kot naznaczony słońcem

Charakter i zachowanie

Kotka Van jest nie tylko piękna, ale i bardzo inteligentna, a jednocześnie ma bardzo niezależny charakter. Zwierzęta są ruchliwe i rozmowne, ale nie pozwalają nikomu się z nimi lepiej zapoznać - pieszczoty, głaskanie i ściskanie tureckiej furgonetki jest możliwe tylko wtedy, gdy on sam okaże największą łaskę. A prasowanie ich miękkiego, jedwabistego futerka to ogromna przyjemność!

Vany są zabawne i towarzyskie, ale mają swój własny punkt widzenia

Te koty są posłuszne i lojalne wobec właściciela, są obdarzone niesamowitą zdolnością do skanowania stanu emocjonalnego rodziny, w której żyją, i niejako dostosowywania go, nastawiania na pozytywne. Dzięki swojej wysokiej inteligencji i szczególnej wrażliwości Vanirowie nie mogą znieść atmosfery konfliktu i fizycznie z tego powodu cierpią. Ale przywracanie pokoju Van catowi kończy się tam, gdzie zaczyna się zazdrość - chce być jedyna, więc nie zawsze dogaduje się z innymi zwierzętami.

Przygotuj się na to, że furgonetka pokaże jego uparty charakter

Shiro Neko, najbardziej senna furgonetka na świecie

Ciągle potrzebują „pożywienia dla umysłu” - różnorodnych zabawek, nowych znajomych, spacerów. Życie kota Van jest naprawdę pełne tylko wtedy, gdy jest dynamiczne i pełne wydarzeń. Właściciele zauważają niezwykłą wdzięczność Vanirów i ich zdolność do niemal telepatycznego kontaktu z osobą. Zawsze można się z nimi polubownie zgodzić, ale te inteligentne wrażliwe koty nie rozumieją i nie wybaczają brutalnej siły i presji.

Kot Van zawsze był i pozostaje doskonałym łowcą

Wychowywanie kociaka z „młodych pazurów” jest żmudne - im wcześniej tym lepiej. Jest to bardzo ważne, ponieważ natura położyła u kota Van silne, krnąbrne i uparte usposobienie. Socjalizacja zwierzaka to klucz do jego wygodnego życia wśród ludzi, harmonijnego wejścia na drogę Twojej rodziny.

Turecka furgonetka zwykle znajduje się w pobliżu wody

Trening kota Van jest nie do pochwały - zwierzęta te dobrze nadają się do treningu, łatwo opanowują wiele poleceń. Są nie tylko doskonałymi myśliwymi, ale także doskonałymi aportatorami. Regularne treningi z turecką furgonetką to ciekawa rozrywka, która przyda się Twojemu pupilowi i pomoże nawiązać z nim jak najlepszy kontakt.

Wideo: wszystko o kocie Van

Skłonność do chorób

Przedstawiciele tej rasy słyną z dobrego zdrowia - średnia długość życia tureckiej furgonetki to 13-14 lat. Ale przy dobrej opiece te koty mogą żyć znacznie dłużej, a nawet zachować świetną kondycję fizyczną na starość.

Ta kotka ma piętnaście lat, nadal jest aktywna i chętnie wspina się po drzewach.

Rdzenne pochodzenie i stulecia naturalnej selekcji zapewniły rasie doskonałą genetykę - turecki Van nie jest świadomy chorób dziedzicznych. W rzeczywistości otyłość przy braku odpowiedniej aktywności fizycznej może stać się jedynym problemem dla tureckiego Wanga. Właściciele powinni bardzo uważać na tę kwestię, ponieważ nadwaga, jak wiadomo, może wywoływać wiele bardzo różnorodnych i bardzo nieprzyjemnych chorób.

Jak wybrać kociaka

Przed podjęciem decyzji o zakupie kociaka tej wyjątkowej rasy warto wiedzieć: sierść tureckiej furgonetki jest bardziej alergizująca niż u wielu innych kotów. Dlatego jeśli któryś z członków Twojej rodziny ma skłonność do alergii, lepiej odmówić takiego zakupu. Kot Van nie nadaje się dla rodzin z małymi dziećmi - nie będzie tolerował ciągnięcia za ogon i nadmiernego ściskania. Turecki Van to rasa dla dorosłych, samowystarczalnych ludzi, którzy mają jednak wystarczająco dużo czasu, aby porozumieć się z tak niezwykłym zwierzakiem.

Główna trudność w zakupie pełnej krwi furgonetki polega na tym, że rasa ta należy do rzadkich i nie najpopularniejszych. W Europie i Ameryce jest bardzo niewiele szkółek hodowlanych zajmujących się hodowlą kotów Van, a sprowadzenie certyfikowanego zwierzęcia z Turcji jest tym bardziej problematyczne - tutaj, w ojczyźnie Vana, obowiązują surowe ograniczenia w eksporcie zwierząt hodowlanych.

Kupienie takiego śnieżnobiałego kociaka Van w Turcji to duży problem

Nie wierz w reklamy w Internecie „kup turecką furgonetkę - niedrogo iz dokumentami”: jest to prawie na pewno powszechne oszustwo. Zaoferujemy ci uroczego dzieciaka, w kolorze bardzo podobnym do prawdziwej furgonetki, wraz z podrobionymi papierami.

Ten uroczy kotek wygląda tylko jak Wang

Aby nie dać się złapać w sieć oszustów i nie kupić prawdziwie rasowego zwierzęcia, należy kontaktować się tylko z renomowanymi żłobkami i kupować kociaka tylko na podstawie umowy z hodowcą. Wtedy masz gwarancję, że nie zostaniesz oszukany - nie sprzedadzą niekrewnego lub, co gorsza, chorego zwierzęcia. Tak, w tym przypadku zarówno dziecko, jak i jego dostawa będą Cię sporo kosztować - ale turecki van zdecydowanie jest tego wart.

Zakup kociaka w hodowli to gwarancja jego jakości i zdrowia

Wideo: zabawne kocięta rasy Van

youtube.com/watch?v=TgMBbGKmpb4

Jak dbać o turecką furgonetkę

Jest mało prawdopodobne, aby wśród długowłosych kotów istniały rasy równie bezpretensjonalne w opiece jak turecki Van. Ale jeśli chcesz mieć pięknego i zdrowego kota, będziesz musiał regularnie zwracać na to uwagę.

Higiena

W naturze miękkie futro tych kotów nigdy się nie myli i nie plącze - właśnie dzięki temu, że ich futro jest regularnie „czesane” w naturalny sposób podczas pływania. W domu właściciel powinien czesać - przynajmniej raz w tygodniu. A w okresie linienia lepiej robić to codziennie. Jeśli chodzi o kąpiel, to zabieg ten jest nie tylko obowiązkowy, ale także bardzo pożądany - sprawia kotu ogromną przyjemność.

Pielęgnacja tureckiej furgonetki wymaga minimum kosmetyków - z wyjątkiem przygotowań do wystawy

Nie trzeba za każdym razem myć tureckiej furgonetki szamponem, wystarczy robić to raz na 2-3 miesiące lub gdy wełna się brudzi. Ale przy każdej okazji daj swojemu zwierzakowi możliwość kąpieli: w basenie, w morzu lub przynajmniej w kąpieli - to dobre dla sierści, układu mięśniowego i dobrego samopoczucia.

Karmienie

Dieta tureckiej furgonetki powinna być bogata w białko i węglowodany. Odpowiednio zorganizowane, zbilansowane żywienie zapewni zdrowie i długowieczność Twojego kota. Dobrze dobrana gotowa karma może być prostym i niezawodnym rozwiązaniem - powinna być niskokaloryczna, jeśli zwierzę mieszka w mieszkaniu w mieście i nie otrzymuje zwiększonej aktywności fizycznej.

Vany uwielbiają jeść - dużo i smacznie

Jednoznacznym tabu, jak w przypadku wszystkich innych kotów, jest karmienie ze stołu pana. Pyszne smakołyki drogie ludzkiemu żołądkowi mogą stać się bardzo niebezpieczne dla wanga. Niedozwolona żywność obejmuje:

• wszelkie słodycze, zwłaszcza czekolada;
• świeża piekarnia;
• tłuste, smażone i wędzone potrawy;
• rośliny strączkowe;
• cytrusy i inne słodkie owoce;
• przyprawa.

Regularne chodzenie na smyczy zapewni Ci dobrą kondycję

Ubikacja

Vany są czyste i inteligentne. Tresura kociąt z miotu jest zwykle całkowicie przeprowadzana przez ich matkę, a kiedy przenoszą się do nowego domu, dzieci nie mają już żadnych problemów z tą delikatną kwestią. Zapytaj hodowcę, do jakiego typu kuwety i kuwety są przyzwyczajone jego koty - być może powinieneś skorzystać z tych samych opcji. Ale powinieneś raczej wychodzić z wygody i preferencji swojego konkretnego zwierzaka.

Koty zazwyczaj wybierają taki rodzaj żwiru, jaki lubią najbardziej. Ale nie warto nawet oferować szpachlówki do drewna vanu do testu - z pewnością rozrzuci on cząsteczki wiórów przylegających do łap i puszystego ogona po całym domu.

Wideo: turecki van - edukacja i opieka

Praca plemienna

Podobnie jak wszystkie duże koty, turecka furgonetka dojrzewa powoli - zwierzę jest w pełni uformowane dopiero w wieku trzech, a nawet pięciu lat. Dlatego nie należy zbytnio spieszyć się z kryciem, zwłaszcza u kotów: wczesne macierzyństwo może negatywnie wpłynąć na zdrowie i psychikę niedojrzałego zwierzęcia.

Uzyskanie wysokiej jakości potomstwa jest głównym zadaniem hodowli

Hodowla rasy

Pula genów tureckich wanów w Europie jest niezwykle mała, a wybór partnera często może być ograniczony przez blisko spokrewnione więzi. Dlatego w celu uzyskania potomstwa o wysokiej jakości, najważniejszą kwestią jest kwestia prawidłowego doboru pary hodowlanej - jednak jak zawsze w hodowli. Początkujący hodowca często nie jest w stanie samodzielnie rozwiązać tego problemu. Zaufaj doświadczeniu i wiedzy swojego hodowcy, który dba o perspektywy rasy i będzie mógł doradzić Ci najlepsze opcje.

O ile to możliwe, prześledź dziedziczenie na obu liniach rodzicielskich - dowiedz się, czy były w nich jakieś poważne wady i choroby genetyczne:

• głuchota u białych kotów;
• skrzywienie szczęki;
• załamania i załamania ogona;
• małżeństwo w kolorze.

Producenci muszą osiągnąć wiek rozrodczy (co najmniej dwa lata), być całkowicie zdrowi i przygotowani do krycia: mieć terminowe szczepienia i stosować środki przeciwpasożytnicze.

Sukces hodowlany zaczyna się od prawidłowego doboru pary rodzicielskiej

Fizjologia kota pozwala na zajście w ciążę i poród trzy, a nawet cztery razy w roku. Ale w praktyce nie można na to pozwolić - kot powinien być w stanie w pełni wyzdrowieć między porodami, a to wymaga czasu. Optymalna częstotliwość efektywnego krycia wynosi trzy razy w ciągu dwóch lat.

Problemy ze sterylizacją

Jeśli turecka furgonetka nie będzie używana do hodowli, lepiej wysterylizować takie zwierzę - zarówno kota, jak i kota. Usunięcie genitaliów pomoże rozwiązać kilka poważnych problemów naraz:

• normalizować hormony;
• zmniejszyć poziom agresji i nadmiernej aktywności;
• aby uniknąć możliwych chorób onkologicznych i chorób narządów płciowych.

Kot musi przejść badanie lekarskie przed wysterylizowaniem.

Należy jednak pamiętać, że sterylizacja nie jest bynajmniej nieszkodliwą manipulacją, ale operacją (dla kota - ubytku), która odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Dlatego niezwykle ważne jest, aby sterylizację zwierzęcia przeprowadzali doświadczeni specjaliści, a nie w domu, ale w klinice weterynaryjnej. Lekarze weterynarii przejmą kontrolę i rehabilitację furgonetki po operacji, która jest nie mniej ważna niż udana operacja.

Wideo: jak dbać o kota po sterylizacji

Recenzje właścicieli o rasie

Dziś turecki van jest jedną z najbardziej prestiżowych i najdroższych ras kotów na świecie. Z jej popularyzacją są pewne problemy, ale entuzjastyczni hodowcy nie dążą do tego na siłę, dopóki nie powstanie wystarczająca i zróżnicowana pula genów rasy, co pozwoli na jej szerokie rozwijanie i zaangażowanie w selekcję.