Uciekł Z ZSRR, Skacząc Z Wycieczkowca - Jaki Był Los Stanisława Kuriłowa

2024 Autor: Bailey Albertson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 13:04

Skok w nieznane: niesamowita ucieczka Stanisława Kuriłowa z ZSRR

Czy jesteś gotowy na swoje marzenie, aby wskoczyć pod śmigła ogromnego liniowca? I przez prawie trzy dni uparcie pływać na nieznany brzeg, ryzykując każdą minutę, by stać się ofiarą jednego z oceanicznych drapieżników? I porzucić ojczyznę, rodzinę i zwykły sposób życia na rzecz niejasnych perspektyw na obcym kraju? Stanislav Kurilov, radziecki oceanograf zakochany w swoim zawodzie, dokonał tego wszystkiego i odniósł sukces. To prawda, za trudną cenę.

Widzę cel, ale nie widzę przeszkód

Od dzieciństwa Kurilov wyróżniał się godną pozazdroszczenia wytrwałością i nieusuwalnym pragnieniem morza, co trudno było podejrzewać u chłopca, który dorastał na stepowym Kazachstanie w Semipałatyńsku. Z żywiołem wody młody Slava od dzieciństwa był „na tobie”: w wieku 10 lat przepłynął Irtysz, w wieku 15 lat rzucił się do odległego Leningradu po chłopca kabinowego na statek. Kiedy nie wyszło, próbowałem złożyć podanie do szkoły żeglarskiej, ale chłopca też tam nie zabrano z powodu krótkowzroczności.

Co zrobić, żeby nie umyty wrócić do domu? Nic takiego! Stanisław „spłacił dług” ojczyźnie, służąc w wojsku i wrócił do snu. Uparty facet opanował zawód psychologa zaocznego; absolwent Leningradzkiego Instytutu Hydrometeorologicznego z dyplomem z oceanografii; Dokładnie przestudiował subtelności pracy płetwonurków i całym sercem poświęcił się swojej ulubionej działalności.

Imię Stanislava Kurilova było szeroko znane wśród oceanologów

Żądza wolności

Pod koniec lat 60. autorytet Kurilova jako oceanologa był tak silny, że Stanislav stał się jednym z pięciu naukowców, którzy uczestniczyli w testach pierwszego podwodnego laboratorium „Czernomor” w Gelendzhik. Słynny Jacques Yves Cousteau chciał z nim pracować, przewidywano, że będzie uczestnikiem zakrojonej na szeroką skalę wyprawy badawczej na atole Pacyfiku … Niestety, kuszące projekty za każdym razem były udaremniane z prostego powodu: starsza siostra Kurylenki podczas studiowała, poślubiła cudzoziemkę i mieszkała w Kanadzie, co uczyniła Stanisław „ograniczając się do wyjazdów za granicę” - obecność krewnych w „krajach kapitalistycznych” ZSRR nie była mile widziana.

Po kolejnej odmowie naukowiec zdał sobie sprawę, że sny o niekończących się oceanach i ekscytującej eksploracji pozostaną marzeniami, chyba że zostaną podjęte ekstremalne środki. I podjął decyzję.

W grudniu 1974 roku przyszły uciekinier wszedł na drabinę liniowca Związku Radzieckiego, płynącego z Władywostoku na równik. Ponieważ liniowiec planował podróż i powrót do Rosji bez wchodzenia do obcych portów, do udziału w rejsie nie była wymagana wiza, z czego skorzystał Kurilov. Jak później przyznał, wycieczka ta była rodzajem rekonesansu, więc naukowiec nie przygotowywał się do ucieczki - nie miał mapy ani kompasu, a trasa liniowca była znana tylko w przybliżeniu. Ucieczka w takich warunkach była równoznaczna z samobójstwem.

Naukowcom było dziecinnie obliczyć, o której godzinie Sojuz będzie miał miejsce w pobliżu Filipin.

Jednak los wyraźnie sprzyjał zdesperowanemu oceanografowi. Kilka dni po wypłynięciu w ręce Kurilova wpadła mapa, na której szczegółowo zaznaczono nie tylko całą trasę statku, ale także szacunkowe godziny, w których liniowiec znajdował się w tym czy innym miejscu.

Stanisław już się nie wahał. Płetwy, maska z fajką, skok z zawrotnej wysokości - i tu cudem uciekł łopatom wielkich śmigieł, kołysze się na falach bezkresnego oceanu. A potem ciągnęły się niekończące się godziny walki o życie i wolność. Nie jest żartem stwierdzenie, że dopiero pod koniec drugiego dnia zbieg ujrzał ziemię na horyzoncie! I całą noc walczył z prądem, aby rano, wyczerpany, ale szczęśliwy, mógł wydostać się na jedną z raf wyspy Siargao.

Radio Voice of America doniosło o szalonym czynu Stanisława, podczas gdy ojczyzna Kurilova została najpierw uznana za zaginioną, a następnie skazana zaocznie na 10 lat więzienia za zdradę

Życie w obcym kraju

Znalazłszy się na Filipinach, które w tym czasie częściowo służyły za arenę działań wojennych ze Stanami Zjednoczonymi, Kuriłow został uwięziony - choć na bardzo łagodnych warunkach - a dopiero rok później deportowany do Kanady, gdzie otrzymał status uchodźcy i nowe obywatelstwo..

Życie w obcym kraju nie od razu zmieniło swoją jasną stronę w Stanisława, ale zbuntowanego naukowca nie mogły już przestraszyć takich drobiazgów, jak niespokojne życie czy praca na pół etatu w pizzerii. Z biegiem czasu ponownie powrócił do badań oceanograficznych, odwiedzając wraz z kanadyjskimi i amerykańskimi wyprawami w Arktyce, na równiku iw wielu innych miejscach atrakcyjnych dla prawdziwego odkrywcy.

Niemal przypadkowy wyjazd do Izraela dał Stanisławowi spotkanie z przyszłą żoną Eleną Gandelevą, tytułem pracownika Instytutu Oceanograficznego w Hajfie, oraz sukces na polu literackim, gdy lokalny magazyn opublikował opowiadanie Kurylenki „Ucieczka”.

W obcym kraju Stanisław znalazł miłość, uznanie i napisał autobiograficzną książkę „Alone in the Ocean”

Naukowiec resztę życia spędził w Izraelu. Tutaj też zginął, zaplątany w sieci podczas kolejnych prac badawczych nad Jeziorem Tyberiadzkim.

Uparty, zgodny ze swoim marzeniem i zakochany w wolności Stanislav Kurylenko nie mieści się w szeregach innych uciekinierów dysydentów. Swoim czynem protestował nie tyle przeciwko istniejącemu systemowi, ile przeciwko ograniczaniu człowieka w jego prawie do wolności, prawa do robienia tego, co kocha, do poszukiwania, studiowania, tworzenia. A naukowiec wyszedł z tej bitwy jako niewątpliwy zwycięzca.